Χωρίς Βαρύτητα!

ΤΟ " nο Gravity Zone" αποτελεί το παιδί του ιστότοπου γνωστού ως "ενάντια στην επιπεδούπολη" (antidras.blogspot.gr). Με ορμητήριο αυτό το χώρο, ανοίγουμε τα φτερά μας για πτήσεις προς θαυμαστούς, παράξενους, φιλόξενους κι αφιλόξενους, μα σίγουρα θαυμαστούς ορίζοντες. Μακρινούς ή κοντινούς, "εσωτερικούς" κι εξωτερικούς. Μεταφέρουμε εδώ κι επιλεγμένα κείμενα, δικά μας κι όχι μόνο, από το παλιό μπλογκ. Το "παλιό μας σπίτι" θα συνεχίζει να μας φιλοξενεί και αυτό και να αποτελεί σημείο αναφοράς και για καινούργιες εδώ αναρτήσεις μας.
Η
υπέρβαση των ανθρώπινων όντων προς ανώτερα (κι άρα ποιοτικότερα) επίπεδα ύπαρξης αποτελεί, όπως το βλέπουμε εμείς, αποτέλεσμα των ιδιοτήτων εκείνων που συνιστούν το μεγαλείο του ανθρώπου: Απλότητα, Ανεξαρτησία Αντίληψης, Αμφισβήτηση των συλλογικά αποδεκτών καταστάσεων και παραστάσεων, Περιέργεια, Φαντασία, Εκστατική διαίσθηση, Εκστατικός Θαυμασμός. Κι εμείς σκοπεύουμε στο νέο εγχείρημά μας να αδράξουμε κι αυτές τις ποιότητες που διαμορφώνουν κι ανάλογες διαδρομές κι αφηγούνται ιστορίες για "περιοχές μυθικές ή απαγορευμένες" .
(Ποιοι άραγε ορίζουν τι είναι μύθος ή απαγορευμένο ή απρόσιτο για τις μάζες και πόσοι ακόμη κι αυτοαποκαλούμενοι ή θεωρούμενοι ως "επαναστάτες" ενστερνίζονται αυτές τις οδηγίες;)
Κάτι μέσα μας μάς τρώει να αιωρηθούμε πάνω απ'όλη την ακαμψία και στατικότητα και πάνω απ'όλες τις παρανοήσεις του κόσμου, χαράσσοντας ρότα για τη λεωφόρο των...άστρων! Κάνοντας και μια απαραίτητη στάση στο "Μπαράκι στην Άκρη του Γαλαξία", ωθούμενοι από μια αρχέγονη μέθη, για να γευτούμε παράξενα ελιξίρια, μεθυστικά κοκτέηλ αστρικής σκόνης, κοσμικής ακτινοβολίας και φλεγόμενα υπολείμματα αστρικών (κι όχι μόνο) συστημάτων, με παγάκια από την ουρά αλητήριων αστεροειδών.
Και για να καταφέρουμε αυτά κι ακόμη περισσότερα, πρέπει να αφήσουμε τη...βαρύτητα πίσω μας. Χωρίς να ξεχάσουμε να πατάμε και γερά στο έδαφος!

Bρίσκεστε σε "no Gravity Zone" λοιπόν! Γιατί είμαστε ονειροπόλοι και με αιτία:

ΟΝΕΙΡΟΠΟΛΟΙ (του ανιχνευτή)


Ονειροπόλος είναι αυτός που μπορεί να βρει τον δρόμο του μόνο στο φως του φεγγαριού. Τιμωρία του είναι ότι βλέπει το ξημέρωμα πριν τον υπόλοιπο κόσμο. - ΟΣΚΑΡ ΟΥΑΪΛΝΤ

Αυτή είναι και η κατάρα του! Η πιο γλυκιά και πικρή συνάμα, η πιο αποκηρυγμένη και γι'αυτό ανεκτίμητης αξίας, η πιο επικίνδυνη και γι'αυτό άξια μόνο για όσους αντέχουν να τη βαστάξουν, η πιο μαγική και συνάμα απαιτητική, η πιο δύσκολη να περιγραφεί με τη συνηθισμένη μορφή ανθρώπινης έκφρασης, κατάρα του κόσμου ετούτου.
Αλλά τι θα'τανε ο κόσμος χωρίς τους "καταραμένους" του; Αν όχι καταδικασμένος, από πολύ παλιά, σε έλλειψη οξυγόνου και σε πλήρη μαρασμό;

Ονειροπόλοι είναι αυτοί που, με τις (μυστηριώδεις για την κοινή λογική) ενοράσεις και τα όνειρά τους και τη διάθεσή τους να γυρέψουν την εκπλήρωσή τους, επιτρέπουν ακόμα στη γη να γυρνάει!
Oνειροπόλοι είναι αυτοί που βλέπουν όσα οι πιο πολλοί αδυνατούν ή αρνούνται να δουν, γιατί δεν μπορούν να εγκαταλείψουν τη βολή του δοσμένου, καθιερωμένου πλαισίου. Αυτοί που ανακαλύπτουν τις εικόνες πίσω από τις εικόνες ή ανοίγουν το δρόμο προς νέους κόσμους εκεί όπου οι παλιοί αργοπεθαίνουν και σβήνουν.
Αλλά αυτό έχει πάντα τίμημα και τις περισσότερες φορές πολύ σκληρό.
Ονειροπόλοι είναι κι αυτοί που συχνά οδηγούνται στο γλυκόπικρο καταφύγιο της μοναξιάς και στην τρέλα που επίσης συχνά συνοδεύει την "ιερή μέθη" τους. Αυτοί που, διόλου σπάνια, συντρίβονται κάτω από όλη την κακότητα, τη μικροψυχία και το φθόνο που ξεχειλίζει στον κόσμο.
Αλλά και αυτοί οι οποίοι σαν τους τρελούς αλήτες που σέρνονται από μια πλανεύτρα εσωτερική μούσα: "ποθούν τα πάντα ταυτόχρονα, αυτοί που ποτέ δε χασμουριούνται ή λένε έστω και μία κοινοτοπία, αλλά που καίγονται σαν τα μυθικά κίτρινα ρωμαϊκά κεριά, που σκάνε σαν πυροτεχνήματα ανάμεσα στα αστέρια κι από μέσα τους ξεπηδά το μπλε φως της καρδιάς τους, κι όσοι τους βλέπουν κάνουν: Αααα!!!! με θαυμασμό' (να θυμηθούμε και τον Τζακ Κέρουακ στο βιβλίο του "on the road")

Και αυτό που κάνει τη διαφορά είναι ότι... " ο ταξιδιώτης παίρνει μονάχα ένα δρόμο. Ο ονειροπόλος τους παίρνει όλους. "(Julos Beaucarne)

Τρίτη 7 Απριλίου 2015

Όταν μιλάς για ελευθερία...ΘΥΜΗΣΟΥ!




O κόσμος αλλάζει με τόσο γρήγορους ρυθμούς που ίσως νιώθεις ότι όχι μόνο δεν τον προλαβαίνεις, αλλά και ότι σου την έχει στημένη στη γωνία! Και μαζί του αλλάζουν όλες εκείνες οι έννοιες και οι αξίες που προκύπτουν από αυτές. Δεν μιλάω για διάφορα ιδεολογικά πρόσημα, αυτά έχουν από καιρό καταντήσει ξεχειλωμένα από το τράβηγμα λαστιχάκια ή άδεια κελύφη που ξέβρασαν τα κύματα των ανθρώπινων επινοήσεων στην άγονη και αποκαρδιωτικά επίπεδη στεριά. Μιλάω για εκείνες τις αξίες που αποτελούν εργαλεία προς ναυτιλομένους και πολύτιμους χάρτες, ώστε αυτοί να μη χάνουν τη ρότα τους μέσα στους τρομαχτικούς ωκεανούς της Ύπαρξης και τα σκαριά τους να πέφτουν πάνω σε σκοπέλους και ξέρες βουλιάζοντας αύτανδρα. Αξίες που έχουν αλλάξει τόσο μα τόσο πολύ, που δυσκολεύεται κανείς να τις αναγνωρίσει πια, να τις κατανοήσει, να τις προσδιορίσει, να τις εισπνεύσει.
Όπως, ας πούμε, η ελευθερία. Ποιος μπορεί πια να πει τι είναι ελευθερία; Τι πραγματικά σημαίνει ελευθερία κινήσεων, έκφρασης, επιλογής...Σίγουρα όχι αυτά τα ελεγχόμενα πακέτα μέσα σε καθορισμένα όρια επιλογών, οι ετοιματζίδικες "λύσεις" που αποκαλούνται...ελευθερία επιλογών! Όχι, όχι! Το κόλπο είναι τόσο ωμά όσο και αριστοτεχνικα στημένο ώστε να νομίζεις ότι τελικά είσαι...ελεύθερος! Τόσο όσο θέλουν αυτοί να νομίζεις ότι είσαι. Τόσο όσο σου επιτρέπουν αυτοί που έθαψαν την ελευθερία. Κάτω από επικαλύψεις παραχάραξης και ευτελισμού, μέσα σε συμφωνίες εθελοντικής παράδοσης, ακόμη και του τρεμάμενου ειδώλου της, σε αυτούς που ξέρουν καλύτερα από εσένα τι χρειάζεσαι εσύ! Και το τελευταίο που χρειάζεσαι είναι η...ελευθερία!
Αλλά...
Η ελευθερία είναι αέρας που ταράζει τη νηνεμία! Είναι σκάλα προς τα πάνω, προς έναστρα στερεώματα όταν ο κόσμος μοιάζει να γκρεμίζεται σε σκοτεινές αβύσσους! Είναι πτήση έξω και πάνω από τέλματα και ψέματα και φυλακές ασφαλείας. Είναι κραυγή μέσα στη σιωπή! Είναι το βήμα των γενναίων στο Άγνωστο, σ'εκείνο το σημείο όπου οι υπόλοιποι λουφάζουν στα οικεία εδάφη τους σκιαγμένοι και γεμάτοι φθόνο. Είναι το γέλιο της χαράς και το αρχεγονο τραγούδι της έκστασης κόντρα στο πένθος εκείνων που φοβούνται να ζήσουν. Είναι η μοναξιά του σχοινοβάτη που δεν χρειάζεται κοινό να τον χειροκροτήσει. Είναι το παραλήρημα του "τρελού" που ενοχλεί τις βεβαιότητες του "λογικού". Είναι η ευγενική άρνηση του ιθαγενή να δεχτεί ως προσφορά φιλίας τα μπιχλιμπίδια του ένοπλου εισβολέα, με τον σταυρό στο άλλο χέρι. Είναι η φυσική μαγεία του σαμάνου απέναντι στην αφύσικη αυτοματοποίηση και ιδρυματοποίηση του "πολιτισμένου". Είναι ο Βίλχελμ Ράιχ που γράφει το "Άκου ανθρωπάκο" λίγο πριν το μισάνθρωπο σύστημα ρίξει τον πραγματικό Άνθρωπο στη φυλακή να σαπίσει. Είναι ο Θερβάντες που μέσα από τη φυλακή γράφει τον Δον Κιχώτη. Eίναι ο Πολεμιστής του Καστανέντα και του Δον Χουάν που ξεγελάει το φοβερό Αετό. Είναι το τέλος των -ισμών και η αρχή των Ανθρώπων. Είναι το άνθος που ξεπετάγεται απ΄τις στάχτες. Είναι το δέντρο που έγινε από μόνο του ένα μικρό δάσος και δεν χωράει άλλο μέσα στο δάσος. Είναι τα θεμέλια που κανένα οίκημα δεν μπορεί χωρίς αυτά να στεριώσει. Είναι η Κίνηση που τη σκόνη της εισπράττει (αν είναι σε θέση και γι'αυτό) η υποχόνδρια, γλιτσιασμένη, εμβρόντητη ακινησία. Είναι η Σπίθα που δίνει πνοή και νόημα στην Αγάπη. Και είναι η μόνη και πραγματική εν ζωή ανάσταση του "νεκρού", ο οποίος όταν ανοίγει (ξανά) τα νέα του μάτια νιώθει το δέος να τον ενσωματώνει στις δίνες του, χωρίς να ισχυρίζεται πράγματα και θαύματα για τον εαυτό του, να ιδρύει σχολές και συστήματα και να δημιουργεί ποίμνια στο όνομά του...


Είναι αυτό που μπορείς να γίνεις αλλά δεν στο'πε κανείς ή το ξέχασες στο δρόμο της "ωρίμανσης" και "προσγείωσης" στην "πραγματικότητα" (τους). Γιατί ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ σημαίνει πάνω απ'όλα Α-λήθεια! Δηλαδή να μην ξεχνάς (ίσως αυτό που πάντα γνώριζες βαθιά μέσα στον πυρήνα σου)!

Αντέχεις;

ανιχνευτής

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου