Το Παιδί και οι εχθροί του

   

Emma Goldman

Ένα κείμενο γραμμένο από την Έμμα Γκόλντμαν  τον Απρίλιο του 1906, διαχρονικό αλλά  και επίκαιρο. Παρουσιάζει και αναλύει ουσιαστικά, τη στασιμότητα της κοινωνίας και του πολιτισμού μας. Το ότι δεν αλλάζει τίποτα είναι από τη μία  αποτέλεσμα της κρατικής εκπαίδευσης, αλλά και της εμμονής των γονιών να θεωρούν τα παιδιά κτήματά τους, φανερό απομεινάρι της ιδιοκτησιακής αντίληψης που δεν μπορούν να απολέσουν, όσο ριζοσπαστικοί ή ελευθεριακοί κι αν θεωρούνται. Γιατί όλα αποδεικνύονται στην πράξη. Χαρακτηριστικό είναι πως οι γονείς νοιάζονται και ανησυχούν για το (υλικό) σώμα του παιδιού τους , ενώ πιστεύουν πως η ψυχή, το συναίσθημα και το πνεύμα τους είναι δευτερεύοντα.Η μανία μας ως ενήλικες να νουθετούμε αδιάκοπα τα παιδιά είναι καταστροφική ως αποτέλεσμα για ολόκληρη την κοινωνική εξέλιξη, που ενδελεχώς ευχόμαστε, που όμως δε συντελείται, ίσως από άκρατο εγωισμό και φόβο μπρος στο καινούριο...

Ας αφήσουμε τα παιδιά να ανασάνουν, ας φυσήξει αέρας αλλαγής!  

νάμα

" Πρέπει το παιδί να θεωρείται μια ανεξάρτητη προσωπικότητα ή ένα αντικείμενο που διαμορφώνεται σύμφωνα με τις ιδιοτροπίες και τα γούστα των άλλων; Νομίζω ότι αυτή είναι η πιο σημαντική ερώτηση που πρέπει να απαντηθεί από γονείς και δασκάλους. Το εάν το παιδί θα αναπτυχθεί εσωτερικά, εάν όλα όσα αναζητούν εκφραστική διέξοδο θα αφεθούν να έρθουν στο φως ή θα είναι ετεροκαθοριζόμενο, αυτό εξαρτάται από τη σωστή απάντηση σε αυτό το ζωτικής σημασίας ερώτημα.

Στην εποχή μας οι καλοί και άξιοι ευνοούν τις ισχυρές προσωπικότητες. Κανένας άνθρωπος με ευαισθησίες δε θέλει να τον μεταχειρίζονται απλώς και μόνο σαν μηχανή ή σαν ένα καθωσπρέπει και αξιοσέβαστο παπαγαλάκι· η ανθρώπινη ύπαρξη διψάει για αναγνώριση του βαθύτερου εαυτού της.

Και πρέπει να έχουμε κατά νου ότι η ανάπτυξη του ώριμου ανθρώπου περνά από την παιδική ηλικία και ότι οι σύγχρονες αντιλήψεις για τη μόρφωση ή την εκπαίδευσή του στο σχολείο και στην οικογένεια –ακόμη και στην οικογένεια ενός προοδευτικού ή ριζοσπάστη– είναι τέτοιες που πνίγουν τη φυσική ανάπτυξη του παιδιού.

"BOMB CITY" - Όταν μια κοινωνία βιαιοπραγεί, αδικεί και...δολοφονεί τον εαυτό της...

" H μικροαστική οικογένεια είναι η φάμπρικα παραγωγής εξουσιαστικών ιδεολογιών και συντηρητικών δομών" - ΒΙΛΧΕΛΜ ΡΑΪΧ

"Αν αυτό είναι το αμερικανικό όνειρο, τότε θέλω να ξυπνήσω"  - ΤΖΟΡΤΖ ΚΑΡΛΙΝ, δημοφιλής κι αντικομφορμιστής Αμερικανός κωμικός, του οποίου οι εκπομπές και τα σώου έγραψαν ιστορία.

" Όλη μου τη ζωή ο κόσμος προσπαθεί να ταρακουνήσει το κλουβί μου για να με αναγκάσει να εκραγώ. Με δοκιμάζει. Προσπαθώντας να βρει την αδυναμία μου. Η μάνα μου έλεγε 'γιε μου μην κάθεσαι στο κρύο' κι ο πατέρας μου το ίδιο. Θα έλεγε 'ποτέ σου μη χάσεις τον έλεγχο του εαυτού σου'. Αλλά ανοίγω το παράθυρο. Αφήνω τον κρύο αέρα να διαπερνάει. Έχασα τον έλεγχο" -  Ποίημα του νεαρού Brian Deneke, τραγικού ήρωα της ταινίας "Bomb City"

Το 1997, στο  Amarillo του Τέξας, δολοφονείται ο νεαρός punk Brian Deneke από τον απόφοιτο λυκείου Cody Gates, ο οποίος αφού τον κυνήγησε και τον πάτησε (κυριολεκτικά τον διέλυσε) με το αυτοκίνητο του daddy, έχοντας καταναλώσει αρκετή ποσότητα αλκοόλ σε ένα πάρτυ συμμαθητών του, αυτά τα συνηθισμένα όπου όποιος πιει περισσότερο και κάνει τις πιο εξεζητημένες μαλακίες (δημοφιλής τρόπος διασκέδασης των αμερικάνικων κολλεγιόπαιδων) αποδεικνύει ότι δεν είναι "pussy" και "chicken" στην ομήγυρη των ομοϊδεατών του. Το έγκλημα του νεαρού αναρχικού και punk rocker και ταλαντούχου από πολλές απόψεις (λάτρη της ανάλογης μουσικής και της προώθησής της μέσω live στο στέκι με την ονομασία "Bomb City" που είχαν δημιουργήσει αυτός και η παρέα του) , ήταν διπλό:

Απλότητα - Tο Ξυράφι του Όκαμ

"Η απλότητα είναι η υπέρτατη επιτήδευση"
Μία θεμελιώδης αρχή, ιδιαίτερα ζωτική για την έννοια της επιστήμης κι ένας πολύτιμος οδηγός ζωής, σε κάθε πτυχή και δράση της κι εννοείται όχι μόνο στην επαγγελματική! 

"ΤΟ ΞΥΡΑΦΙ ΤΟΥ ΟΚΑΜ" και διατυπώσεις-οδοδείκτες:
( «Οικονομία των αιτημάτων» και «αρχή της απλούστευσης»)

« Όταν δύο θεωρίες παρέχουν εξίσου ακριβείς προβλέψεις, πάντα επιλέγουμε την απλούστερη.
 Όταν πρέπει να επιλεγεί ένα από δύο μοντέλα με ταυτόσημες προβλέψεις, επιλέγεται το απλούστερο
Μεταξύ δύο θεωριών ή εξηγήσεων, όταν όλοι οι υπόλοιποι παράγοντες είναι ταυτόσημοι, προτιμάται η απλούστερη ή, όπως το έθεσε ο Νεύτωνας: Δεν αποδεχόμαστε περισσότερες αιτίες για φυσικά φαινόμενα από όσες είναι ταυτόχρονα αληθείς και επαρκείς όσον αφορά την δικαιολόγηση της ύπαρξής τους».

Απλότητα 

Tο Ξυράφι του Όκαμ (Novacula Occami, εναλλακτική ορθογραφία Το Ξυράφι του Όκκαμ, αποδίδεται και ως Λεπίδα του Όκαμ) είναι επιστημονική αρχή, η οποία αποδίδεται στον Άγγλο φιλόσοφο Λογικής και φραγκισκανό μοναχό του 14ου αιώνα, Γουλιέλμο του Όκαμ. Η αρχή αυτή αποτελεί την βάση της μεθοδολογικής απαγωγής και αποκαλείται επίσης αρχή της οικονομίας. Στην απλούστερη διατύπωσή του, το Ξυράφι του Όκαμ εκφράζεται ως εξής:

«Κανείς δεν πρέπει να προβαίνει σε περισσότερες εικασίες από όσες είναι απαραίτητες».

Στα λατινικά διατυπώνεται ως: Pluralitas non est ponenda sine necessitate

Η φράση αυτή θα μπορούσε να αποδοθεί πολύ ελεύθερα ως εξής:

Όταν δύο θεωρίες παρέχουν εξίσου ακριβείς προβλέψεις, πάντα επιλέγουμε την απλούστερη.

" άνθρωποι που έχουν υψωθεί πολύ πιο πάνω από το επίπεδο της υπόλοιπης ανθρωπότητας..."

 
" To ότι υπάρχουν άνθρωποι που έχουν υψωθεί πολύ πιο πάνω από το επίπεδο της υπόλοιπης ανθρωπότητας είναι αναμφισβήτητο. Ωστόσο, αν κοιτάξουμε πίσω στην Ιστορία ψάχνοντας για τα ίχνη της ύπαρξής τους, θα προσπεράσουμε βιαστικά όλες τις βιογραφίες των καλών και των μεγάλων και θα βρεθούμε να σκαλίζουμε προσεχτικά τα μισοσβησμένα αρχεία που απαριθμούν παράξενους ανθρώπους που πέθαναν σε φυλακές, σε ψυχιατρεία, στις αγχόνες και στις πυρές, σε σκοτεινά και μοναχικά δωμάτια και σε αφιλόξενα, μακρινά μέρη. 
 Οι αληθινές ιδιοφυΐες σπάνια γίνονται γνωστές, καταπιέζονται από κάτι που μπορούμε ίσως να ανομάσουμε συνωμοσία και ο ανώμαλα ανεπτυγμένος κόσμος μας προσπαθεί να τσακίσει τη συμμετρία τους και τη θαυμαστή εστίασή τους, έτσι που τελικά αυτές επεκτείνονται πέρα από τα όρια αυτού του κόσμου..."   ΕΝΤΓΚΑΡ ΑΛΛΑΝ ΠΟΕ

Ένα χαρακτηρστικό παράδειγμα τέτοιας εκθαμβωτικής ιδιοφυΐας που ευτυχώς η λάμψη της δεν θάφτηκε στη λήθη, από τους ανθρώπους που ίσως περπατάνε στη γη κι ανάμεσα στις αυταπάτες και την εθελοτυφλία των κατοίκων της κάθε 1000 χρόνια, ένας άνθρωπος που αν και το ψευδοεπιστημονικό ιερατείο και τα σκιώδη κέντρα εξουσίας και ποδηγέτησης και συνάμα ψυχοσωματικής αποδόμησης των ανθρώπινων πληθυσμών πάρα πολύ ήθελαν να "σβήσουν τα ίχνη του" (άλλωστε τα βιβλία του ήταν απαγορευμένα για δεκαετίες στις ΗΠΑ, μετά το θάνατό του στις φυλακές των "Ηνωμένων Εταιρειών Αμερικής") και σχεδόν κόντεψαν να το καταφέρουν, ήταν και αυτός:
Το αρχετυπικό πρότυπο του Μεγάλου Επιστήμονα, που οι φαύλοι δεν μπορούσαν να του επιτρέψουν να φωτίσει και ν'απελευθερώσει τον κόσμο-τσιφλίκι τους:"Ο παράξενος κύριος Wilhelm Reich"

Μολυσματικών ψευδαισθήσεων συνέχεια: "ΗΘΙΚΟΣ ΠΑΝΙΚΟΣ"

Συνδέοντας αυτά που θα ακολουθήσουν με δύο προηγούμενες, σχετικές αναρτήσεις: Mια ψευδαίσθηση ξεκινά όπως κάθε ιδέα, σαν ένα αυγό. Στο κέλυφος δεν φαίνεται να υπάρχει κάτι λάθος. Αυτό που υπάρχει μέσα έχει σημασία!
Η παρούσα ανάρτηση μπορει να ειδωθεί ως συνέχεια αυτών: 
Το φαινόμενο "Nocebo" και η διαταραχή της "πραγματικότητας" μας
 "Καλώς όρισες στην τρέλα!" - Η άνθηση των ψευδαισθήσεων



" Ως ηθικός πανικός ορίζεται το δημόσιο άγχος ή ο πανικός ως απάντηση σε μία απειλή στα ηθικά στάνταρ της κοινωνίας. Ο δρόμος προς τον ηθικό πανικό έχει αρκετές στάσεις.
 Η πρώτη είναι η ανησυχία. Αυτή η ανησυχία, περιορισμένη στην αρχή, εξαπλώνεται από άτομο σε άτομο. Ενισχύεται από πολιτισμικούς παράγοντες. Ώσπου η λογική ανησυχία μετατρέπεται σε παράλογο φόβο. Έτσι οι άνθρωποι καταλήγουν στο να πιστεύουν ότι κάτι τρομερό συμβαίνει. Κάτι που δεν βλέπουν. Το οποίο δεν μπορούν να ελέγξουν. Έχει συμβεί σε άλλους. Θα συμβεί και σε αυτούς. Ανεξαρτήτως εάν η απειλή είναι αληθινή, η αντίδραση σε αυτή σίγουρα είναι αληθινή. Και συχνά είναι υπερβολική.
Αναρωτήσου: τι είναι πιο τρομαχτικό; Ο φόβος ή οι φοβισμένοι; "

Πολλοί θα μπορούσαν να απαντήσουν: και τα δύο εξίσου. Ή το πρώτο, επειδή αποτελεί το αίτιο του δεύτερου κι αιτιατού.
Εγώ πάντως μπορώ να απαντήσω σε αυτή την ερώτηση, γέρνοντας προς την άλλη κατεύθυνση τη ζυγαριά -διακινδυνεύοντας μια επηρεασμένη ίσως από συναισθήματα αγανάκτησης και αποστροφής κρίση;-
Η ανθρώπινη Ιστορία βρίθει από καταστάσεις φρίκης και κτηνωδίας, ακόμα και γενοκτονίας, υποκινούμενες από μια ρητορική μίσους και τρέλας, που με τη σειρά της εδράζεται σε δυνάμεις πυροδότησης εκπομπών οξύ και παράλογου, προοδευτικά αγελαίου φόβου. Ο ανθρώπινος "πολιτισμός" έχει τόσες και τόσες φορές βαλτώσει -και το κάνει ακόμα- στα λιμνάζοντα ύδατα συλλογικών ψευδαισθήσεων και διακρίνεται για το ατέρμονο κυνήγι των μαγισσών του. Οι οποίες, ανάλογα με τις κυριαρχούσες αντιλήψεις και πεποιθήσεις και το πνευματικό και γνωσιακό υπόβαθρο κάθε εποχής, αποκτούν διαφορετική κάθε φορά  θέση στην κοινωνική κλίμακα. Αλλά και χαρακτηριστικό γνώρισμα ή ιδιότητα, συγκεκριμένη δράση ή υιοθέτηση άποψης που επιφέρει εχθρικής φύσης αντιδράσεις. Κι όπως ακούγεται στην ίδια τηλεοπτική σειρά, απ'όπου και το βίντεο, οι άνθρωποι δεν πιστεύουν αυτό που βλέπουν και "βλέπουν" αυτό που πιστεύουν .

Ο Ένοικος...

Από την mind blowing σειρά Legion, season 2, ένα θαυμάσιο μείγμα  κόμικ αισθητικής, ψυχεδελικών trip και φιλοσοφικού κι επιστημονικού στοχασμού.

 

" χωρίς να υπηρετείς έναν αφέντη... οποιονδήποτε αφέντη..."

Κάποια ιδιαίτερα λόγια από τις τελευταίες σκηνές της πολύ καλής, κατά τη γνώμη μας, ταινίας The Master (2012). Όπου ο αφέντης-γκουρού Φίλιπ Σέιμουρ Χόφμαν (σπουδαίος ηθοποιός, o oποίος δυστυχώς δεν υπάρχει πια ανάμεσά μας) μιλάει από την καρδιά του στον "άστατο", δεξί του χέρι στην προσωπική του σέκτα, Γιόακιν Φοίνιξ (άλλος ένα σπουδαίος ηθοποιός, με ρεσιτάλ ερμηνείας στο ρόλο του Τζόνυ Κας στο Walk the line):

" Ελευθερία κι όχι τυραννία για σένα;
   Φρέντι...
   ναυτικέ των θαλασσών.
   Δεν πληρώνεις ποτέ ενοίκιο.
   Είσαι ελεύθερος να πας όπου σ'ευχαριστεί.
   Πήγαινε λοιπόν.
   Πήγαινε σε όποιο γεωγραφικό πλάτος επιθυμείς και καλή τύχη.
   Γιατί, αν βρεις έναν τρόπο να ζήσεις
   χωρίς να υπηρετείς έναν αφέντη...

  ...οποιονδήποτε αφέντη...

πες το και σ'εμάς τους υπόλοιπους, εντάξει;

Γιατί τότε θα είσαι ο πρώτος άνθρωπος στην ανθρώπινη Ιστορία

   που θα το'χει καταφέρει..! "

Ε! λοιπόν ίσως κι ως σκοπός της ζωής θα μπορούσε να θεωρηθεί το γεγονός το να μπορέσει ο καθένας από εμάς να γίνει αυτό το άτομο στην ανθρώπινη ιστορία. Όποιο κι αν είναι το τίμημα, όποιος εκδικητικός φραγμός κι αν υψώνεται μπροστά με πείσμα κι όποια ύπουλη τρικλοποδιά κι αν την έχει στημένη στη γωνία του δρόμου, της πορείας προς ανοιχτούς ορίζοντες!    

Γιατί αν ζωή χωρίς νόημα δεν είναι ζωή,
 νόημα χωρίς υψηλή αίσθηση ελευθερίας
 ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ νόημα...
    είναι ταπεινωτικός συμβιβασμός, είναι συνθήκη ήττας, είναι κατάντιο!

 

" αφού η ανθρωπότητα δεν μπορεί πλέον να απορρίψει το διαδίκτυο, δεν θα πρέπει και να το παραδώσει "

   
Aπό αυτά που λέγονται στο εξαιρετικό βίντεο, ως επιλεγμένες επισημάνσεις:

" ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟΥ: Ανεξάρτητο αγαθό που ορίζεται από τους χρήστες ή κατευθυνόμενη ανεξαρτησία αγαθού;
Το διαδίκτυο έχει δομηθεί με τρόπο που προάγει την επιτήρηση επειδή οι κυβερνήσεις και οι σοβαροί παίκτες του εμπορικού internet το ήθελαν έτσι. Σίγουρα αν υπήρχε διαφορετική προσέγγιση επί του θέματος, θα είχαν βρεθεί λύσεις αλλά αγνοήθηκαν και σήμερα βιώνουμε σε όλο του το μεγαλείο το κράτος επιτήρησης που έχει σαν πρωτεύον στοιχείο το διαδίκτυο.

Χαλάρωση

Όμορφοι άνθρωποι σε μια πανέμορφη εκτέλεση ενός υπέροχου μουσικού κομματιού:

"Choose life" - Διάλεξε τη ζωή!

  " Όσο περισσότερα απαιτούμε από τη ζωή τόσο λιγότερο φοβόμαστε το θάνατο" ΤΟΜ ΡΟΜΠΙΝΣ
  " Ο άνθρωπος δεν είναι καθορισμένος, ξεκάθαρα προσδιορισμένος μια για πάντα. Είναι κάτι εν εξελίξει. Ένα πείραμα, ένας υπαινιγμός του μέλλοντος, η αναζήτηση και η νοσταλγία της Φύσης για νέες μορφές βούλησης και δυνατότητες πραγμάτωσης. " ΧΕΡΜΑΝ ΕΣΣΕ

Το'χουμε επισημάνει ξανά: η πιο σημαντική "τροφή" του ανθρώπου είναι το είδος των εντυπώσεων που προσλαμβάνει. Και ο ευφυής τρόπος που τις επεξεργάζεται, ακόμη και τις πιο "τοξικές" και τις αξιολογεί, χωρίς να τις καταναλώνει"αμάσητες". Αλλά και λειτουργώντας έτσι, σε κάθε στιγμή της περατζάδας που λέγεται ζωή, γεμάτης πόνο (άρα και μάθησης) και συνάμα ομορφιάς , με βασικό γνώμονα την ικανοποίηση του πολυπρόσωπου τυραννίσκου. Αυτού του "εγώ" ή των  "εγώ", ανά προσαρμογή σε κάθε περίσταση  Ρόλοι... . Το οποίο με τίποτε δεν αποτελεί μέρος του αποκαλούμενου "ανώτερου", ευφυή και δημιουργικού Εαυτού ή Ουσίας της ανθρώπινης υπόστασης, της ικανής για τα πιο θαυμαστά επιτεύγματα

Η παρακάτω φωτογραφία είναι του Steven Rubin και αλιεύτηκε από εδώ

"Η μη αυθεντική ζωή τρέφεται από μη αυθεντικές επιθυμίες και όσο πιο φτωχή (πρωτίστως διανοητκά ή πνευματικά) είναι η καθημερινή ζωή τόσο η έλξη του μη αυεντικού μεγαλώνει " (Ραούλ Βάνεγκεμ)  Και οι κενοί νοήματος και ζωής ρόλοι προέρχονται από τα στερεότυπα που (υπακούοντας και στην αρχή της ιεραρχίας) συρρικνώνουν την αντίληψη μας κι ακυρώνουν τις αστείρευτες προοπτικές μας για χειραφέτηση, αυτοδιαχείριση, αφύπνιση ενάντια στο λήθαργο. Και για ανεξαρτησία σκέψης και ευρύτητα έξυπνων κινήσεων-επιλογών στο "παιχνίδι", μη ελεγχόμενων από τα ιερατεία διαμόρφωσης "πραγματικοτήτων", κανόνων, κι αντιλήψεων για τη "φύση των πραγμάτων" ...

Για να δούμε τώρα κάποιες κινηματογραφικές ατάκες που κατά τη γνώμη μας έχουν ιδιαίτερη πολιτισμική αξία και δεν στερούνται φιλοσοφικού ενδιαφέροντος και να κλείσουμε στο τέλος με στοχαστική διάθεση:

- Bερόνικα (νεαρή σε ηλικία και κοπέλα του 46χρονου κοκαϊνομανή Σάιμον που την εκδίδει και τη χρησιμοποιεί για να εκβιάζει ανυποψίαστους ευυπόληπτους πελάτες):
Τι είναι το διάλεξε τη ζωή; Ο Σάιμον το λέει μερικές φορές. Λέει: "Διάλεξε τη ζωή Βερόνικα".
- Ρέντον (46 ετών κι αυτός, κολλητός του Σάιμον ή "sick boy", πρώην ηρωινομανής και κλεφτρόνι, όπως και όλη η παρέα του πριν 20 περίπου χρόνια στο Εδιμβούργο και ο οποίος, ενώ είχε αποτοξινωθεί και φύγει μακριά, πλέον έχει επιστρέψει στη γενέτειρά του για δικούς του λόγους):
 Ήταν το σύνθημα μιας καμπάνιας ενάντια στα ναρκωτικά τη δεκαετία του 1980. Κι εμείς του προσθέταμε πράγματα. Ίσως έλεγα, για παράδεγμα, διάλεξε...επώνυμα εσώρουχα. Ελπίζοντας μάταια ότι θα ζωντανέψεις μια σχέση που έχει πεθάνει. Διάλεξε τσάντες. Διάλεξε ψηλοτάκουνα.

Όταν η Φύση καλλιτεχνεί...

Όταν η καλλιτεχνία της Φύσης βρίσκει τους τρόπους για εκθαμβωτική πρωτοτυπία.
Με καμβά τα ιδιαίτερης ομορφιάς τοπία της μακρινής Ισλανδίας. Μιας κατεξοχήν νεραϊδοχώρας και μυστηριακής κατοικίας ξωτικών, σύμφωνα και με τις πεποιθήσεις και μαγικές ιστορίες των κατοίκων της...

πηγή φωτογραφιών

Ο μόνος θεός της ανθρωπότητας, κατά κάποιο τρόπο;

Με βάση την ανάρτηση του ανιχνευτή Το εσωτερικό κοχλάζον σύμπαν, θα αφεθώ σε μια δίνη σκέψεων που ίσως με οδηγήσουν σε μια ιδιότυπη προσέγγιση αυτού που ο Γιουνγκ ονόμασε "συλλογικό ασυνείδητο" της ανθρωπότητας.

 Ένα πεδίο όπου στροβιλίζονται, σε ενεργειακή μορφή που από μόνη της αποτελεί μια μορφή συνείδησης, όλα εκείνα τα "κοχλάζοντα στοιχεία" του ασυνείδητου κάθε ανθρώπινου όντος που έχει υπάρξει ή υπάρχει. Kι όλων μαζί συγχρόνως. Στοιχεία που εύστοχα, κατά την κρίση μου, ο ανιχνευτής προσδιόρισε ως "ροπές, τάσεις, ιδέες" που υλοποιούνται, αλληλεπιδρώντας κι εκδηλώνοντας συγκεκριμένες επιλογές κι άρα συμπεριφορά. Να προσθέσω σε αυτά τα στοιχεία και αόριστες εντυπώσεις, αυτοματισμούς, φοβίες, συναισθηματικά αποτυπώματα σημαντικών και δραματικών γεγονότων ακόμα και του απώτατου παρελθόντος, επιρροές αρχετυπικών συμβολισμών κτλ.
 Τα οποία, καθενός ανθρώπου χωριστά κι όλων μαζί κατά την υποτιθέμενη "ροή" του χρόνου -άλλη μια συλλογική ψευδαίσθηση, Ο χρόνος είναι άχρονος! και λειτουργεί με παράξενους τρόπους εκτός κι εντός πλανήτη, ενώ μπορεί και να "στρεβλωθεί" υπό την επίδραση κατάλληλα διατεταγμένων πολύ ισχυρών μαγνητικών πεδίων..βλέπε χωροχρονικά ταξίδια;!- πραγματοποιούν μια μετάβαση από το μερικό προς το ολικό.
 Κι αυτό το ολικό πεδίο, που δημιουργείται από την επιμέρους μερίκευση του ασυνείδητου κόσμου και της διεξόδου προς το συνειδητό και υλικό πεδίο, κάθε ανθρώπου ή ομάδας και κοινωνίας ανθρώπων, είναι το αποτέλεσμα της εγγραφής στην ύλη -ας το θέσω πολύ απλοϊκά έτσι- όλων των παρατεταμένων πλανών, των ψευδαισθήσεων, των στρεβλών αντιλήψεων, των αστοχιών και των νοητικών αποβλήτων. Αλλά και της δημιουργικής έκφρασης, των υπερβάσεων, των όποιων εξελικτικών αλμάτων της ανθρωπότητας.
 Το κρίσιμο σημείο εδώ είναι ποιας ποιότητας τάσεις και παγιωμένες καταστάσεις εν μεσω της Ιστορίας, υπερτερούν ή παρουσιάζουν, κάθε φορά, γεωμετρική αύξηση. Επηρεάζοντας, ίσως κι όχι σε αμελητέο βαθμό, την πορεία του ανθρώπου πάνω σε αυτό τον γαλάζιο βράχο που ταξιδεύει μέσα στο κοσμικό γίγνεσθαι.

 Κι αυτό το συλλογικό λεπτοφυές πεδίο, το "συλλογικό ασυνείδητο", μέσα στο οποίο διαγράφουν ενεργειακές τροχιές οι συνεκτικές μνήμες, αλλά και ανεκπλήρωτοι πόθοι όλης της ανθρωπότητας, είναι μια ενεργειακά ενσυνείδητη οντότητα. Αλλά και μία γκεστάλτ οντότητα, δηλαδή ένα σύνολο που διαθέτει περισσότερες ιδιότητες από τα επιμερους μέρη του, εάν αυτά υπολογιστούν ξεχωριστά, είναι δηλαδή μια εικόνα ή μορφοδιάταξη "ευρύτερη" σε σχέση με τα συνθετικά της κομμάτια..

Η ΑΥΤΟΪΑΣΗ ΕΙΝΑΙ ΕΜΦΥΤΗ

 { Σύνδεση με:
 " Placebo: Το φαινόμενο των αυτοεκπληρούμεων προσδοκιών "
  Το φαινόμενο placebo λειτουργεί “εκπαιδεύοντας” τον εγκέφαλο
 Το φαινόμενο "Nocebo" και η διαταραχή της "πραγματικότητας" μας
  Η Βιοπάθεια Του Καρκίνου ( Dr Wilhelm Reich ) }

Η ΑΥΤΟΪΑΣΗ ΕΙΝΑΙ ΕΜΦΥΤΗ

Όλα τα ζωντανά όντα είναι εκ γενετής εξοπλισμένα από τη μητέρα φύση να ζήσουν αυτάρκη και σε καλή υγεία. Η κακή υγεία είναι μια αφύσικη κατάσταση για κάθε έμβιο ον. Η διαδικασία της αυτοϊασης του σώματος είναι αυτόματη σε κάθε ζωντανό σύστημα, όπως ακριβώς και η διαδικασία της αναπνοής, η πέψη, η αναπαραγωγή κτλ.

Η υγεία είναι μια φυσιολογική και φυσική κατάσταση της ζωής και χαρίζει στον άνθρωπο αρμονία και ισορροπία. Κάθε έμβιο ον έχει την ιδιότητα της ομοιόστασης, έτσι ονομάζεται η ικανότητα του οργανισμού να διατηρεί τις συνθήκες του εσωτερικού του περιβάλλοντος (θερμοκρασία, συγκέντρωση διαφόρων συστατικών, κτλ), παρά τις εξωτερικές μεταβολές. Όμως τι είναι αυτό που κάνει τον άνθρωπο διαφορετικό από τα άλλα έμβια πλάσματα στον τομέα της υγείας; Η απάντηση είναι κυρίως η συναισθηματική στάση και η ανθρώπινη αδυναμία να αξιοποιήσει πλήρως τις δυνατότητες του ανθρώπινου εγκεφάλου για να ζήσει μια πιο υγιή και πιο ευτυχισμένη ζωή.

Στον κόσμο υπάρχουν δύο κύριες ομάδες ανθρώπων: αυτοί που πιστεύουν ότι η ζωή τους επηρεάζεται καθολικά από εξωτερικές επιδράσεις και, συνεπώς, είναι πέρα από τον έλεγχό τους και εκείνοι που πιστεύουν ότι όλα όσα τους συμβαίνουν είναι κυρίως αυτά που παράγονται από τον εαυτό τους και ως εκ τούτου είναι ελεγχόμενα από τους ίδιους. Τους τελευταίους, ας τους ονομάσουμε “εσωτερικούς”. Είναι οι άνθρωποι που τείνουν να είναι πιο σίγουροι για τον εαυτό τους, πιο πλούσιοι σε επινοητικότητα, καλύτερα μορφωμένοι, πιο προσαρμόσιμοι στις διακυμάνσεις της πραγματικότητας και πιο εύκολα σε θέση να αποφύγουν ή να εγκαταλείψουν τις εξωτερικές επιδράσεις ή εξαρτήσεις. Την πρώτη ομάδα ανθρώπων θα την ονομάσουμε “εξωτερικούς”. Είναι οι άνθρωποι που έχουν την πεποίθηση ότι η τύχη τους είναι στα χέρια των άλλων ή απλά πιστεύουν ότι τα πάντα είναι θέμα καλής ή κακής τύχης, τείνουν να είναι καχύποπτα άτομα, να απογοητεύονται εύκολα και να είναι λιγότερο δημιουργικοί.

Το φαινόμενο Placebo και το φαινόμενο Nocebo

Οι γιατροί έχουν αποδείξει την λειτουργικότητα του φαινομένου Placebo σε πειράματα τους για τον ελέγχο των νέων φάρμακων, δηλαδή το πώς οι ασθενείς αντιδρούν θετικά ως προς τα χάπια ζάχαρης σαν να ήταν πραγματικό φάρμακο. Το ερώτημα που ευλόγως προκύπτει: γιατί δεν χρησιμοποιείται για θεραπευτικούς σκοπούς η ευμενής επίπτωση που το μυαλό του σώματος, με τη δύναμη της πίστης στην ίαση, παράγει;

Το "εσωτερικό κοχλάζον σύμπαν"

 Η τεράστια σημασία του εσωτερικού κοχλάζοντος σύμπαντος , ή του ασυνείδητου όπως αποκαλείται, για τη ζωή του ανθρώπου. Εκεί όπου περιδινούνται, μεταβάλλονται και κρυσταλλώνονται ροπές, τάσεις, ιδέες κι εκδηλώσεις συμπεριφοράς, προτού καν συλληφθούν στο συνειδητό επίπεδο και υλοποιηθούν σε real time. Kι εκεί όπου σύμβολα και αρχετυπικές μνήμες επηρεάζουν, διαμορφώνουν και χαράζουν ή ερμηνεύουν νέες πραγματικότητες. 

 Σε ένα περιεκτικό κι εξαιρετικά προσεγμένο βίντεο. 

 Και πώς μπορεί ο άνθρωπος να αυτο-πειθαρχήσει και να εκπαιδεύσει τις αντιδράσεις του, ελέγχοντας τα συναισθήματά του, απέναντι στις επιρροές των εξωτερικών καταστάσεων; Που εύκολα τον άγουν και φέρουν, δηλ. τον χειραγωγούν χωρίς να το...συνειδητοποιεί. Ώστε να επιτυγχάνει να χρησιμοποιεί αυτό το σκοτεινό και ζωτικό χώρο και τo πολύπλοκο "κρυμμένο δυναμικό" του,  προς όφελος του ίδιου, των οικείων του, ίσως και ολόκληρου του κοινωνικού περίγυρού του. 
Αν μπορεί, φυσικά! Εφόσον το ανθρώπινο ον δεν καταντάει έρμαιο των φόβων του, των συνηθειών και των νευρώσεών του, των ψευδαισθήσεων και των προπαγανδιστικών και χειριστικών μηχανισμών που στοχεύουν στην αυτοματοποίηση και ποδηγέτησή του...

 (Αφού έτσι κι αλλιώς κάθε άνθρωπος έχει πρόσβαση στο "συλλογικό ασυνείδητο", να θυμηθούμε εδώ και τον μεγάλο Καρλ Γκούσταβ Γιουνγκ, τότε κάλλιστα μπορεί και να ασκεί επιρροή ως πομπός προς αυτό κι όχι μόνο να γίνεται παθητικός δέκτης...)

( Στρατιές τυραννικών κουκλοπαιχτών

με αρλεκίνους-έρμαια στις παραστάσεις τους εμάς!

Βδέλλες ρομποτικές

προγραμματισμένες να μας απομυζούν

από κάθε σπίθα ελεύθερης βούλησης!

 Εγκατεστημένες μηχανιστικές απολήξεις 

μιας τεράστιας τρομαχτικής Μηχανής

που τρέφεται από εμάς!

 από το  Συνήθειες (ή ρομποτικές βδέλλες) )

(Προτεινόμενη σύνδεση με:  "μορφογενετικά πεδία", το πνευματικό υπόβαθρο του φυσικού κόσμου) 

In a wide open space...

 O κόσμος που ζούμε ΔΕΝ είναι μια τεχνητή λίμνη, ιδιόκτητη, με ρηχά γλιτσιασμένα νερά, ένα ημιθανές και δύσοσμο οικοσύστημα. Ο κόσμος ο πραγματικός είναι ένας αχανής ωκεανός, που παρά τα πολλά σημεία με ρηχά νερά, τους ναυάρχους, τους εμπόρους και τις δουλεμπορικές γαλέρες τους, τις ξέρες και τους σκοπέλους του, εντούτοις βρίθει από θαυμαστά και συναρπαστικά μέρη τα οποία μας περιμένουν να ανακαλύψουμε, να χαρτογραφήσουμε, να αδράξουμε και να μοιραστούμε με τους συνοδοιπόρους μας. Μέρη που πρώτα εδράζονται μέσα μας. Με οδηγό την όραση, την πραγματική αυτή που βλέπει όσα δεν θέλουν να δούνε οι ναυαγοί και δεν θέλουν να μας επιτρέπουν να θωρήσουμε οι αρχικαπεταναίοι.

 Ξεκινάει σαν κάτι παράξενο και δονητικό από μέσα μας. Στην αρχή κάτι σαν σιωπηλό ουρλιαχτό, σαν πνιχτή κραυγή, σαν ερωτήσεις που μας έλεγαν από τα μικράτα μας να μην κάνουμε αλλά πάντα μας κέντριζαν και μας άφηναν άυπνους τα βράδια, μέσα στις αρένες των τσιμεντουπόλεων που οφείλαμε να επιβώσουμε σαν μονομάχοι προς τέρψη διαταραγμένων θεατών. Και μετά ερχόταν η απόπειρα για κατανόηση. Του εαυτού και των άλλων. Της συνθήκης και της συναίνεσης ή της συμφωνίας που οδήγησε σε αυτήν. Των αστείρευτων προοπτικών και δυνατοτήτων που διψούσαν για αντιλήψεις εχθρικές απέναντι σε κάθε είδους φραγμό και στράτευση. Της έκφρασης και του αυτοπροσδιορισμού που ανθίζει σαν λουλούδι μέσα από τη σχισμή στον τοίχο ή την ρωγμή στο τσιμέντο.

Αναδημοσιεύουμε, λοιπόν, ένα παλιότερο σχεδίασμά μας. Γιατί η κραυγή παύει να είναι σιωπηλή και γίνεται φωνή, λόγος, δημιουργία και ρήξη συνάμα, απαλή και θορυβώδης όταν χρειάζεται. Ανακαλύπτοντας το δικό της τρόπο έκφρασης και κίνησης εξόδου από τα λιμνάζοντα ύδατα προς το ζωογόνο ρίσκο των ανοιχτών πελάγων...

(Το παρακάτω είναι το αποτέλεσμα της συνεργασίας ή ένωσης, θα μπορούσε και να πει κάποιος, των δυνάμεων του  Ένοικου... και του ανιχνευτή )

"κομμούνι εναντίον ελευθερίας"

" ΟΙ ΜΟΝΟΚΕΡΟΙ ΤΟΥ ΨΥΧΡΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ"

Κι όπως αναγράφεται πάνω στο κουτί του "αθώου παιδικού παιχνιδιού": "κομμούνι εναντίον ελευθερίας"...
Να και πώς αλλιώς μπορεί να λειτουργήσει το εξαιρετικό εκπαιδευτικό μότο (υπό φυσιολογικές και συμβατές με την παιδική ηλικία και τις ανάγκες της, μη χυδαία προπαγανδιστικές, συνθήκες): "μαθαίνω σα να παίζω και παίζω σα να μαθαίνω"...
Τα πάντα για την εμπέδωση της..."ελευθερίας",  από την  τρυφερή κιόλας ηλικία. Στη χώρα της αν-ελευθερίας, του κορπορατισμού, του χρηματοπιστωτικού ολοκληρωτισμού και των τεράστιων κοινωνικών ανισοτήτων και της στρατιωτικοποιημένης αστυνομοκρατίας: στις Ηνωμένες Εταιρείες Αμερικής...

(Όχι ότι και ο κομμουνισμός έχει σαν βασικό του γνώμονα την υπηρέτηση της ατομικής και συλλογικής ανεξαρτησίας κι ελευθερίας έκφρασης, κίνησης και δημιουργίας του ανθρώπινου πλάσματος, έξω από κατευθυντήριες κεντρικές γραμμές, κομματικά εκκλησιαστικά στασίδια και τα κομματικά "καθήκοντα" φορτωμένα σαν υποζύγια με περίσσιο ιδεολογικό και προπαγανδιστικό φορτίο. Αλλά τι να κάνουμε; Ο κόσμος "πάει μπροστά" με τα απαραίτητα δίπολα και τα ψυχαναγκαστικά διλήμματα που προκύπτουν από αυτά...)

βρήκαμε την εικόνα εδώ

Το φαινόμενο "Nocebo" και η διαταραχή της "πραγματικότητας" μας

Μετάφραση στο βίντεο:

"   Θα έχετε ακουστά το φαινόμενο placebo  - ανάρτηση σχετική: " Placebo: Το φαινόμενο των αυτοεκπληρούμεων προσδοκιών " - Γνωρίζετε όμως το φαινόμενο νοσέμπο;
Σε αυτό - αντίθετα με το φαινόμενο placebo - το σώμα παρουσιάζει μία αρνητική φυσική αντίδραση σε μια προτεινόμενη βλάβη.
-π.χ.- "Αυτό θα σου επιφέρει εμετό" -λέγεται στον ασθενή που αντί για κάποιο φάρμακο λαμβάνει απλό ζαχαρόνερο και έχοντας με αυτή την πληροφορία υποβάλει τον εαυτό του, ο οργανισμός του πραγματικά αντιδρά σύμφωνα με αυτό που το μυαλό αναμένει να συμβεί!-
 Το μυαλό διαθέτει τη δύναμη να δημιουργεί τη δική του φυσική πραγματικότητα..
Γιατί χασμουριόμαστε όαν βλέπουμε άλλους να χασμουριούνται;
Έχουν υπάρξει διάφορα καταγεγραμμένα συμβάντα στην Ιστορία:
Η επιδημία χορού το 1518 - Oι άνθρωποι που χόρευαν μέχρι θανάτου -
Η επιδημία γέλιου στην Τανγκανίκα - Η περίφημη επιδημία νευρικού γέλιου σε σχολεία της Tanganyika, το 1962 -
Το θαύμα του ινδουιστικού γάλακτος - Τα αγάλματα που έπιναν γάλα σ' όλο τον κόσμο -

Μερικοί πιστεύουν ότι πρόκειται για μια αντίδραση στο άγχος.

-π.χ. Οι γονείς που μαλώνουν ενώ η έφηβη κόρη τους ακούει τα τεκταινόμενα -
Οι ψυχολόγοι το ονομάζουν "διαταραχή μετατροπής". Σε αυτό ο οργανισμός μετατρεπει το στρες σε μια σειρά από φυσικά συμπτώματα - ως αντίδραση στην παθογόνο αιτία -.   Στην περίπτωση αυτή -δηλαδή, του παραδείγματος με την έφηβη κοπέλα- παρουσιάζεται ένα τυκ ή ένας  σπασμός. Και, όπως σε κάθε διαταραχή, μπορεί να είναι μεταδοτικό! Αυτή η συλλογική συμπεριφορά δεν περιορίζεται στους ανθρώπους. Αυτό που ξέρουμε είναι ότι σε ορισμένες κοινότητες, κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες, ένα ακούσιο φυσικό σύμπτωμα, που αναπτύχθηκε από ένα άτομο, μπορεί να εξαπλωθεί. Να μεταδοθεί από άτομο σε άτομο μέχρι να μολυνθεί μια ολόκληρη κοινότητα.
Έτσι το ερώτημα είναι αν η ιδέα της ασθένειας μπορεί να εξελιχθεί σε ασθένεια, τότε τι άλλο εντός της πραγματικότητάς μας είναι στην πραγματικότητα μια διαταραχή;   "

Η "χορευτική πανώλη", όπως την αποκάλεσαν, του 1518. Όπου εκατοντάδες άνθρωποι χόρευαν μανιασμένα μέχρι..τελικής πτώσης, χωρίς κανένας να μπορεί να τους σταματήσει! Κι ενώ στα ίδια τα πρόσωπα πολλών ήταν ζωγραφισμένος ο τρόμος λες και κάτι τους επέβαλλε να χορεύουν μέχρι θανάτου -από καρδιακή προσβολή, εγκεφαλικά, αφυδάτωση κι εξάντληση- παρά τη θέλησή τους. Η αρχή έγινε ένα πρωινό του Ιουλίου του 1518, στην πόλη του Στρασβούργου της Γαλλίας, όταν μία γυναίκα ονόματι Frau Troffea άρχισε να χορεύει ασταμάτητα και σε κάθε πιθανό συνδυασμό, σε ένα δρομάκι της πόλης. Ο εκστατικός αυτός χορός της διήρκησε πάνω από 6 μέρες. Μέσα σε μία εβδομάδα άλλοι 35 άνθρωποι την ακολούθησαν σέρνοντας ένα παρανοϊκό, και δίχως σταματημόγαϊτανάκι χορού και μέσα σε ένα μήνα ο αριθμός των "αυτοκτονικών χορευτών" έφτασε στους 400. Το γεγονός αυτό είναι ιστορικά αποδεδειγμένο και δεν επιδέχεται καμία αμφισβήτηση!

Σκεφτείτε λοιπόν τις προεκτάσεις του ερωτήματος που έκλεισε το αρχικό βίντεο. Όχι μόνο σε επίπεδο φυσικής υγείας, διανοητικής και σωματικής, αλλά και σε επίπεδο διαμόρφωσης μιας ολόκληρης συλλογικής πραγματικότητας. Και της νοόσφαιρας που την περιβάλλει και την προσδιορίζει. Και εφόσον, αν επικαλεστούμε για πολλοστή φορά τις εκπληκτικές εξελίξεις στον χώρο της Κβαντομηχανικής -Κβαντική Φυσική : Η Νέα Αλχημεία ,  το περίφημο νοητό πείραμα της «γάτας του Σρέντιγκερ»,  το απίστευτο κι όμως αληθινό πείραμα της διπλής σχισμής- η "πραγματικότητα" φαίνεται να είναι μια ρευστή κι εύπλαστη κατάσταση, πόσο μπορεί μια ιδέα να την καναλιζάρει και να την παγιώσει σε συνθήκες δημιουργικές και ευνοϊκές για τον άνθρωπο ή αρνητικές, επικίνδυνες και στάσιμες  για την εξέλιξή του ως είδος;  Μήπως, τελικά, το αφύσικο σύγχρονο και τοξικό μοντέλο ζωής, από κάθε άποψη και σε κάθε πτυχή -οικονομική, πολιτική, πνευματική, διατροφική και περιβαλλοντική,  αλματώδους προόδου της τεχνοεπιστήμης και τελείως άνισης σε σχέση με την απόκτηση αυτοεπίγνωσης ατόμων και κοινωνιών- αποτελεί μια τεράστιας κλίμακας μαζική διαταραχή; Μέσα στην οποία βρισκόμαστε όλοι καθηλωμένοι.
 Ή, θα μπορούσα ακόμη και να το θέσω κι έτσι: ποιοι μας "χορεύουν" σε μία, δίχως όρια και λογική, συλλογική παράκρουση; 

Κι όπως έκλεισα και σε αυτή την ανάρτηση: "Καλώς όρισες στην τρέλα!" - Η άνθηση των ψευδαισθήσεων  :

το βίντεο προερχόταν από την τηλεοπτική σειρά "Legion", season 2, η οποία εντυπωσιάζει και για τις υπερρεαλιστικές πινελιές που εναλάσσονται με ψυχεδελικής αισθητικής πλάνα ή αποτελούν ενισχυτικό κομμάτι αυτών. 

ΚΑΙ ΠΡΟΣΟΧΗ ΣΤΙΣ ΙΔΕΕΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΙΕΣ ΜΑΣ! 
Ή στα "εμφυτεύματα" μέσα στο "hardware" του εγκεφάλου,  ευάλωτου σε διεισδύσεις "κακόβουλων λογισμικών".


Ο Ένοικος...

UFO LEVITATION TECHNOLOGY !!

" Τεχνολογία αιώρησης και προώθησης Ιπτάμενου Δίσκου με το μαγνητικό πεδίο "

 (το βρήκαμε εδώ)

" Υπάρχει τόση ομορφιά στον κόσμο, που μερικές φορές νιώθεις σα να μη μπορείς να την αντέξεις!"

Μια χαρακτηριστική σκηνή από τη σπουδαία αμερικανική ταινία " American Beauty"(1999), από τις πολύ λίγες ταινίες, της τελευταίας εικοσαετίας σχεδόν, που έχουν να σου πουν και να σου δώσουν πολλά! Κι ένας κόλαφος για το περίφημο "αμερικάνικο όνειρο!"
 Παρακάτω, με ένα σπαραχτικά εσωτερικό και ιδιαίτερα ποιητικό τρόπο, μας υποδεικνύεται η μαγική ύπαρξη της ομορφιάς (και της σοφής όσο και μεγαλόπρεπης απλότητας που τη χαρακτηρίζει), παντού γύρω μας. Ακόμα και στα πιο φαινομενικά ασήμαντα πράγματα..! Αρκεί να διαθέτεις τα ανάλογα "μάτια" για να "βλέπεις"...

Mετάφραση: " Θες να δεις το πιο όμορφο πράγμα που έχω ποτέ κινηματογραφήσει; Ήταν μια από εκείνες τις μέρες όταν απέχει ένα λεπτό πριν χιονίσει και υπάρχει αυτός ο ηλεκτρισμός στον αέρα, που σχεδόν μπορείς να τον ακούσεις. Κι αυτή η πλαστική σακούλα έμοιαζε σα να χόρευε μαζί μου. Σαν ένα μικρό παιδί που με ικετεύει να παίξω μαζί του. Για δεκαπέντε λεπτά. Κι αυτή ήταν η μέρα που κατάλαβα ότι υπάρχει μια ολόκληρη ζωή πίσω από τα πράγματα και...αυτή η απίστευτη πηγαία δύναμη που ήθελε να ξέρω πως δεν υπάρχει πια λόγος να φοβάμαι. Ποτέ. Το βίντεο είναι φτωχή δικαιολογία, το ξέρω. Αλλά με βοηθάει να θυμάμαι. Και το έχω ανάγκη να θυμάμαι. Μερικές φορές υπάρχει τόση ομορφιά στον κόσμο που νιώθω ότι δεν μπορώ να την αντέξω και η καρδιά μου είναι σα να αρχίζει να φυλακίζεται..."

" Κάποιοι Γελάνε Πολύ Μαζί Μας "

Ανθρώπινα Ζώα: Κάποιοι Γελάνε Πολύ Μαζί Μας

> Κάποιοι γελάνε πολύ μαζί μας, γελάνε πάρα πολύ μαζί μας, γελάνε με τα διλήμματα και τις προαποφασισμένες εκδοχές της πραγματικότητας μας, γελάνε διότι αυτό που θέλουν εν τέλει το παίρνουν και οι μόνοι ζημιωμένοι σε όλα τα επίπεδα είμαστε εμείς. Αν νομίζουμε ότι ο κόσμος είναι μαύρο ή άσπρο είμαστε οικτρά παραπλανημένοι, ο κόσμος δεν είναι ούτε το ένα ούτε το άλλο, ο κόσμος και η πραγματικότητα μας είναι μια ρευστή διάσταση στην οποία εμείς είμαστε οι Δημιουργοί ή βασικά είμαστε δυνητικά.

> Αυτό που με θλίβει ιδιαίτερα είναι το ιδιόμορφο χάσμα που δημιουργείται ανάμεσα στους Έλληνες πολίτες, από την μια ο φόβος από την άλλη η οργή ανακατεμένη με την θίγουσα αξιοπρέπεια ΚΑΙ ΑΝΤΙ να επιτρέπουμε να δημιουργούμε χαμόγελα σε αυτούς που σαν μαριονέτες μας χειρίζονται ως έθνος οφείλουμε να δράσουμε, όχι όπως έχουμε μάθει να ταΐζουμε ένα σύστημα το οποίο ξέρει να προβλέπει με μαθηματική ακρίβεια τις αντιδράσεις και τους διχασμούς μας και αυτό θα το κάνουμε σταματώντας να του δίνουμε την Ενέργεια μας η συλλογικότητα μας, οι μικρές μας πράξεις, η θυσία του εγωισμού μπροστά στο συλλογικό είναι εκείνες οι ΔΡΑΣΕΙΣ που οφείλουμε για την επιβίωση του Ανθρώπινου και την Τιμή των προγόνων μας. Ας γίνουμε έστω και Τώρα παρατηρητές και δράστες του Φυσικού, του Ανθρώπινου, όπως πράττουν καθημερινά οι σοφές κοινωνίες του ζωικού βασιλείου και είναι κατάντια για την Ανθρώπινη Ύπαρξη να εξελίσσεται καθημερινά με τις πράξεις της προς την αντίθετη κατεύθυνση.

> Μονομερής ανθρωπισμός, αυτού του είδους η ιδεολογία είναι υπέρ του Ανθρώπου και κατά του Ανθρώπου ταυτόχρονα, τα δίποδα που τον ασπάζονται είναι υπέρ των ανθρωπίνων δικαιωμάτων εκείνων που δεν πιστεύουν και δεν θέλουν τον Άνθρωπο, εκείνων που σκοτώνουν, ακρωτηριάζουν και επιβάλλουν τον φονταμελισμο και την κάθε είδους απάνθρωπη ιδεολογία τους. Αυτούς λοιπόν τους προστατεύουν ένα είδος δίποδων με νύχια και με δόντια για να μην εξαφανιστούν από τον χάρτη επιτρέποντας ταυτόχρονα τον αφανισμό της άλλης πλευράς. Μιλάμε για μορφή μονομερούς φασιστικού ανθρωπισμού που εξυπηρετεί σκοτεινά κέντρα. Μιλάμε για μια ψυχιατρική διαταραχή που έχει τις ρίζες της στην ηλιθιότητα, δείγμα νοητικού άχυρου, γι αυτό εμείς αντιστεκόμαστε με κάθε τρόπο στην ηλιθιότητα και στην νεκροποίηση του ανθρώπου. Φτάνει πια, Φτάνει!

> Ούτε ο Αριστοφάνης δεν θα μπορούσε να φανταστεί την τραγελαφικότητα, την αστειότητα αλλά και το δράμα που διαδραματίζεται σήμερα στην Ελλάδα. Δηλαδή να σε ρωτάνε τι θέλεις λαέ μου, τον αργό ή τον γρήγορο θάνατο σου; Να δημιουργείται μια διχαστική και τραγελαφική κατάσταση. Να ρωτάει το αρχιπρόβατο το κοπάδι πώς θέλει να είναι το μέλλον του, με τους τσοπάνηδες και τους χασάπηδες απέξω να ακονίζουν τα ξίφη και τους μπαλτάδες τους. Ρίχνουν το μπαλάκι σε έναν λαό ανεύθυνο, γεμάτο άγνοια για την πραγματικότητα, έναν λαό χωρίς ενημέρωση και γνώση της ιστορικής στιγμής της κατάστασης. Δεν είναι το ζήτημα να πούμε Ναι ή Όχι σε κάτι που οδηγεί στο ίδιο αποτέλεσμα. Το ζήτημα είναι επιτέλους να πάρουμε στα χέρια μας την πραγματικότητα που βιώνουμε και να την μεταλλάξουμε σε ΕΥΘΥΝΗ. Καιρός ίσως να γυαλίσει το μάτι μας. ΑΥΤΟ ΟΜΩΣ ΕΙΝΑΙ ΟΥΤΟΠΙΑ και ένας άσωτος λαός δεν σώζεται με τίποτα.
Περαστικά μας!

@Γιάννης Γαμπιεράκης

το διαβάσαμε στο terra papers
 

Άδραξε τη μέρα! - Seize the day!

πηγή φωτογραφίας

Tα πολλά λόγια είναι φτώχεια...

δανειστήκαμε την εικόνα από εδώ
 

" ΕΥΤΥΧΙΑ "

Η απλότητα είναι από τις μεγαλύτερες αρετές και η αυτογνωσία αποτελεί ίσως την κρισιμότερη όλων αρετή και συνάμα ατομική και συλλογική αξία-οδοδείκτη...

Ένα εκπληκτικό φιλμάκι για τον φαύλο κύκλο στον οποίο παγιδεύεται ο άνθρωπος και για το σκουπιδαριό και την ατέρμονη παράνοια που αποδέχεται κι αναγνωρίζει ως "αξίες" και "κανονικότητα" (ή τον πείθουν οι αφέντες του να αποδέχεται, αλλά αυτό δεν τον απαλάσσει από τις ευθύνες του ούτε δικαιολογεί την κατάντια του)... Και η ευτυχία μοιάζει διαρκώς με έναν άπιαστο πόθο, μία ατέλειωτη κι επί πληρωμή αναζήτηση έτοιμων συνταγών, έξω από αυτόν. Ίσως γιατί ποτέ το ανθρώπινο ον δεν αξιολόγησε με ειλικρινή κίνητρα τις ανάγκες του και δεν επανακαθόρισε τη στάση του και πορεία του μέσα στις καθημερινές αδυσώπητες διαδρομές της απώλειας του ίδιου του εαυτού. Τον οποίο και ποτέ δεν γνώρισε πραγματικά, γιατί "δεν είχε τον...ελεύθερο χρόνο να τον ψάξει" (θυμάμαι εδώ την ατάκα ενός γνωστού, που παρά τη φαινομενική επιτυχία του στη ζωή, στα μάτια όλων, κατέληξε στην κατάθλιψη και στην απόπειρα να βάλει τέλος στη ζωή του)...
 Πολύ πετυχημένος ο συμβολισμός του "τρωκτικού", αφού στην ουσία ο άνθρωπος έχει καταντήσει ένα τρελαμένο τρωκτικό που τρώει τις ίδιες τις σάρκες του. Είτε αυτές έχουν να κάνουν με τον εαυτό του ή και με τους οικείους του, είτε με τους συνανθρώπους του, είτε με ολόκληρο το περιβάλλον που τον φιλοξενεί και εισπράττει τη συστηματική κακοποίηση. Όπως και ο ίδιος ο άνθρωπος...

"The story of a rodent's unrelenting quest for happiness and fulfillment."
Η ιστορία της αδιάκοπης αναζήτησης ενός "τρωκτικού" για ευτυχία και ολοκλήρωση.

Ηλεκτρικό αυτοκίνητο ετών… 133!

Η μεγαλύτερη «παράπλευρη απώλεια» της Βιομηχανικής Επανάστασης υπήρξε η τεράστια συμβολή των καυσαερίων στη ραγδαία κλιματική αλλαγή που βιώνουμε σήμερα.

Βεβαίως, τώρα, έχουμε επιτέλους υβριδικά ή και πλήρως ηλεκτρικά αυτοκίνητα να παράγονται από τις αυτοκινητοβιομηχανίες, αλλά μήπως το κακό που έχει ήδη συμβεί μπορούσε να έχει αποφευχθεί;

Η απάντηση είναι «ναι», όσο και αν σας ακούγεται απίστευτο:

Το 1881, ο Γάλλος Charles Jeantaud κατασκεύασε το πρώτο ηλεκτρικό αυτοκίνητο. Τον μιμήθηκε το 1884 ο Βρετανός Thomas Parker και στη συνέχεια οι Αμερικανοί N. S. Possons (1886), William Morrison (1890), John Lambert (1891).

Καταλυτική υπήρξε η επίδραση της έκθεσης «World's Colombian Exposition» του 1893, στο Σικάγο, που εισήγαγε τον ηλεκτρισμό στο ευρύ κοινό.

Στην έκθεση εκείνη παρουσιάστηκε το ηλεκτρικό αυτοκίνητο του Morrison και, αμέσως μετά, αρκετοί κατασκευαστές βάλθηκαν να σχεδιάσουν τα δικά τους ηλεκτρικά μοντέλα.

Μεταξύ αυτών ο Henry Ford, σε σύμπραξη με τον γνωστό εφευρέτη Thomas Edison.

Ωστόσο το 1901 συνέβη κάτι που ανέτρεψε την όλη πορεία ανάπτυξης και υιοθέτησης της ηλεκτροκίνησης: ανακαλύφθηκαν στο Τέξας τεράστια κοιτάσματα πετρελαίου, που έκαναν την προοπτική των ντιζελοκίνητων αυτοκινήτων δραματικά πιο φθηνή.

Το αποτέλεσμα ήταν τα τελευταία 2.000 ηλεκτρικά αυτοκίνητα να παραχθούν το 1920. Για τα επόμενα 100 χρόνια ο «μαύρος χρυσός» παρέμεινε ο νικητής.

το διαβάσαμε στον αδάμαστο