Χωρίς Βαρύτητα!

ΤΟ " nο Gravity Zone" αποτελεί το παιδί του ιστότοπου γνωστού ως "ενάντια στην επιπεδούπολη" (antidras.blogspot.gr). Με ορμητήριο αυτό το χώρο, ανοίγουμε τα φτερά μας για πτήσεις προς θαυμαστούς, παράξενους, φιλόξενους κι αφιλόξενους, μα σίγουρα θαυμαστούς ορίζοντες. Μακρινούς ή κοντινούς, "εσωτερικούς" κι εξωτερικούς. Μεταφέρουμε εδώ κι επιλεγμένα κείμενα, δικά μας κι όχι μόνο, από το παλιό μπλογκ. Το "παλιό μας σπίτι" θα συνεχίζει να μας φιλοξενεί και αυτό και να αποτελεί σημείο αναφοράς και για καινούργιες εδώ αναρτήσεις μας.
Η
υπέρβαση των ανθρώπινων όντων προς ανώτερα (κι άρα ποιοτικότερα) επίπεδα ύπαρξης αποτελεί, όπως το βλέπουμε εμείς, αποτέλεσμα των ιδιοτήτων εκείνων που συνιστούν το μεγαλείο του ανθρώπου: Απλότητα, Ανεξαρτησία Αντίληψης, Αμφισβήτηση των συλλογικά αποδεκτών καταστάσεων και παραστάσεων, Περιέργεια, Φαντασία, Εκστατική διαίσθηση, Εκστατικός Θαυμασμός. Κι εμείς σκοπεύουμε στο νέο εγχείρημά μας να αδράξουμε κι αυτές τις ποιότητες που διαμορφώνουν κι ανάλογες διαδρομές κι αφηγούνται ιστορίες για "περιοχές μυθικές ή απαγορευμένες" .
(Ποιοι άραγε ορίζουν τι είναι μύθος ή απαγορευμένο ή απρόσιτο για τις μάζες και πόσοι ακόμη κι αυτοαποκαλούμενοι ή θεωρούμενοι ως "επαναστάτες" ενστερνίζονται αυτές τις οδηγίες;)
Κάτι μέσα μας μάς τρώει να αιωρηθούμε πάνω απ'όλη την ακαμψία και στατικότητα και πάνω απ'όλες τις παρανοήσεις του κόσμου, χαράσσοντας ρότα για τη λεωφόρο των...άστρων! Κάνοντας και μια απαραίτητη στάση στο "Μπαράκι στην Άκρη του Γαλαξία", ωθούμενοι από μια αρχέγονη μέθη, για να γευτούμε παράξενα ελιξίρια, μεθυστικά κοκτέηλ αστρικής σκόνης, κοσμικής ακτινοβολίας και φλεγόμενα υπολείμματα αστρικών (κι όχι μόνο) συστημάτων, με παγάκια από την ουρά αλητήριων αστεροειδών.
Και για να καταφέρουμε αυτά κι ακόμη περισσότερα, πρέπει να αφήσουμε τη...βαρύτητα πίσω μας. Χωρίς να ξεχάσουμε να πατάμε και γερά στο έδαφος!

Bρίσκεστε σε "no Gravity Zone" λοιπόν! Γιατί είμαστε ονειροπόλοι και με αιτία:

ΟΝΕΙΡΟΠΟΛΟΙ (του ανιχνευτή)


Ονειροπόλος είναι αυτός που μπορεί να βρει τον δρόμο του μόνο στο φως του φεγγαριού. Τιμωρία του είναι ότι βλέπει το ξημέρωμα πριν τον υπόλοιπο κόσμο. - ΟΣΚΑΡ ΟΥΑΪΛΝΤ

Αυτή είναι και η κατάρα του! Η πιο γλυκιά και πικρή συνάμα, η πιο αποκηρυγμένη και γι'αυτό ανεκτίμητης αξίας, η πιο επικίνδυνη και γι'αυτό άξια μόνο για όσους αντέχουν να τη βαστάξουν, η πιο μαγική και συνάμα απαιτητική, η πιο δύσκολη να περιγραφεί με τη συνηθισμένη μορφή ανθρώπινης έκφρασης, κατάρα του κόσμου ετούτου.
Αλλά τι θα'τανε ο κόσμος χωρίς τους "καταραμένους" του; Αν όχι καταδικασμένος, από πολύ παλιά, σε έλλειψη οξυγόνου και σε πλήρη μαρασμό;

Ονειροπόλοι είναι αυτοί που, με τις (μυστηριώδεις για την κοινή λογική) ενοράσεις και τα όνειρά τους και τη διάθεσή τους να γυρέψουν την εκπλήρωσή τους, επιτρέπουν ακόμα στη γη να γυρνάει!
Oνειροπόλοι είναι αυτοί που βλέπουν όσα οι πιο πολλοί αδυνατούν ή αρνούνται να δουν, γιατί δεν μπορούν να εγκαταλείψουν τη βολή του δοσμένου, καθιερωμένου πλαισίου. Αυτοί που ανακαλύπτουν τις εικόνες πίσω από τις εικόνες ή ανοίγουν το δρόμο προς νέους κόσμους εκεί όπου οι παλιοί αργοπεθαίνουν και σβήνουν.
Αλλά αυτό έχει πάντα τίμημα και τις περισσότερες φορές πολύ σκληρό.
Ονειροπόλοι είναι κι αυτοί που συχνά οδηγούνται στο γλυκόπικρο καταφύγιο της μοναξιάς και στην τρέλα που επίσης συχνά συνοδεύει την "ιερή μέθη" τους. Αυτοί που, διόλου σπάνια, συντρίβονται κάτω από όλη την κακότητα, τη μικροψυχία και το φθόνο που ξεχειλίζει στον κόσμο.
Αλλά και αυτοί οι οποίοι σαν τους τρελούς αλήτες που σέρνονται από μια πλανεύτρα εσωτερική μούσα: "ποθούν τα πάντα ταυτόχρονα, αυτοί που ποτέ δε χασμουριούνται ή λένε έστω και μία κοινοτοπία, αλλά που καίγονται σαν τα μυθικά κίτρινα ρωμαϊκά κεριά, που σκάνε σαν πυροτεχνήματα ανάμεσα στα αστέρια κι από μέσα τους ξεπηδά το μπλε φως της καρδιάς τους, κι όσοι τους βλέπουν κάνουν: Αααα!!!! με θαυμασμό' (να θυμηθούμε και τον Τζακ Κέρουακ στο βιβλίο του "on the road")

Και αυτό που κάνει τη διαφορά είναι ότι... " ο ταξιδιώτης παίρνει μονάχα ένα δρόμο. Ο ονειροπόλος τους παίρνει όλους. "(Julos Beaucarne)

Σάββατο 15 Ιουλίου 2017

Τime to shine!



«Στη ζωή, το θέμα δεν είναι να κρατάς καλά χαρτιά, αλλά να παίζεις καλά ένα άσχημο φύλλο» Robert Louis Stevenson, 1850-1894, Σκωτσέζος συγγραφέας

«Χωρίς εργασία, η ζωή σαπίζει, αλλά όταν η εργασία γίνεται δουλειά και είναι άψυχη, η ζωή εκφυλίζεται και ξεψυχάει» Albert Camus, 1913-1960, Γάλλος συγγραφέας, Νόμπελ 1957

«Το να ζεις είναι το πιο σπάνιο πράγμα στον κόσμο. Οι περισσότεροι άνθρωποι απλά υπάρχουν, αυτό είναι όλο» Oscar Wilde, 1854-1900, Ιρλανδός συγγραφέας

«Μην προσπαθείς να προσθέσεις χρόνια στη ζωή σου. Καλύτερα πρόσθεσε ζωή στα χρόνια σου.» Blaise Pascal, 1623-1662, Γάλλος στοχαστής



Χμ!  Kι όταν έρθει η ώρα να λάμψεις...ας μην είσαι και ο πιο λαμπερός! Αρκεί να λάμψεις!
Οι παραπάνω ρήσεις και το βίντεο πάρθηκαν από μια διόλου βαρετή ανάρτηση του businesslife με τίτλο "Πράξε τώρα" 


Σίγουρα η τελευταία ρήση, του Pascal, έχει μεγάλη σχέση με τον εκπληκτικό "παππού" του βίντεο που προηγήθηκε. Αυτό τον θαυμαστό άνθρωπο, τον αεικίνητο, ανήσυχο στο πνεύμα και κάτι παραπάνω από υγιή στο σώμα, τον ανικανοποίητο και δημιουργικότατο όσον αφορά τα πράγματα που θέλει (και ξέρει πως μπορεί) ακόμη να πετύχει παρά την "προχωρημένη ηλικία" του συμφωνα με την "κοινή λογική". Αλλά αν διαθέτεις μια χαλύβδινη θέληση κι ένα πολύστροφο μυαλό, τότε μπορείς ακόμη και τον "πανδαμάτορα χρόνο" να δαμάσεις και να τον χειριστείς υπέρ του σκοπού που κάθε φορά θέτεις (=ΚΙΝΗΣΗ!) όσον αφορά αυτή τη ζωή. Που συνήθως γονατίζει κάτω από το ασήκωτο τοξικό βάρος της διαρκούς μιζέριας και αρνητίλαςη οποία διαβρώνει και εκφυλίζει την ύπαρξη των περισσότερων ανθρώπων, ασχέτως αν σαν δικαιολογία μπορεί κανείς να επικαλεστεί την απαράδεκτη κοινωνική κατάσταση και τις δυσμενείς εξωτερικές (πχ. πολιτικές, οικονομικές) συνθήκες. Αλλά ακόμη και αυτό είναι η φυσική ροή των πραγμάτων όταν ο άνθρωπος υιοθετεί στερεότυπα. Τα οποία τον ενδύουν με ρόλους, όπως αυτόν του "θύματος",  που δεν έχουν σχέση με την αυθεντική ζωή. Ακόμη και η αρνητική ροή των πραγμάτων μπορεί να ανατραπεί και να μεταμορφωθεί σε Δύναμη και Ουσία, όταν ο άνθρωπος επιλέγει να επιλέγει, να διεκδικεί το πιο ταιριαστό, τόσο για τον ίδιο όσο και γα τον Άλλον με τον οποίο ζει σε διαρκή αλληλεπίδραση (που υφαίνει μια ευρύτερη ζωτικότατη σχέση ισορροπίας ή ανισορροπίας) και να προσεγγίζει την εσώτερη θαυμαστή φύση του απαλλαγμένος από την τυραννία του Φόβου και την κατάντια του αυτοματισμού.
Και όπως είχε γράψει και ο Βέλγος στοχαστής Ραούλ Βάνεγκεμ: " Η μη αυθεντική ζωή τρέφεται από μη αυθεντικές σκέψεις. Κι όσο για τα στερεότυπα, αυτά αποτελούν εκφυλισμένες μορφές αρχαίων ηθικών κατηγοριών: ο ήρωας, ο ιππότης, ο άγιος, ο αμαρτωλός, ο προδότης, ο έμπιστος ακόλουθος, ο τίμιος άνθρωπος (ή σκυφτός, υπάκουος, φοβισμένος, ανθρωπάκος;)..."
 Αυτά όμως τι σχέση έχουν με...ζωή; και όλες τις ανεξάντλητες δυνατότητες που η ανθρώπινη φύση είναι προικισμένη; Κι αν θέλουμε,όπως συχνά πιάνουμε τον εαυτό μας να κομπάζει, "να αλλάξουμε τον κόσμο"...ε! ας κοιτάξει ο καθένας τι παίζεται με τον εαυτό του πρωτίστως, διότι όπως είχε επισημάνει και ο Νίτσε: "το μεγαλύτερο βάρος του ανθρώπου είναι ο εαυτός του, γιατί κουβαλάει πολλά άχρηστα πράγματα στην πλάτη του"!

ανιχνευτής


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου