Χωρίς Βαρύτητα!

ΤΟ " nο Gravity Zone" αποτελεί το παιδί του ιστότοπου γνωστού ως "ενάντια στην επιπεδούπολη" (antidras.blogspot.gr). Με ορμητήριο αυτό το χώρο, ανοίγουμε τα φτερά μας για πτήσεις προς θαυμαστούς, παράξενους, φιλόξενους κι αφιλόξενους, μα σίγουρα θαυμαστούς ορίζοντες. Μακρινούς ή κοντινούς, "εσωτερικούς" κι εξωτερικούς. Μεταφέρουμε εδώ κι επιλεγμένα κείμενα, δικά μας κι όχι μόνο, από το παλιό μπλογκ. Το "παλιό μας σπίτι" θα συνεχίζει να μας φιλοξενεί και αυτό και να αποτελεί σημείο αναφοράς και για καινούργιες εδώ αναρτήσεις μας.
Η
υπέρβαση των ανθρώπινων όντων προς ανώτερα (κι άρα ποιοτικότερα) επίπεδα ύπαρξης αποτελεί, όπως το βλέπουμε εμείς, αποτέλεσμα των ιδιοτήτων εκείνων που συνιστούν το μεγαλείο του ανθρώπου: Απλότητα, Ανεξαρτησία Αντίληψης, Αμφισβήτηση των συλλογικά αποδεκτών καταστάσεων και παραστάσεων, Περιέργεια, Φαντασία, Εκστατική διαίσθηση, Εκστατικός Θαυμασμός. Κι εμείς σκοπεύουμε στο νέο εγχείρημά μας να αδράξουμε κι αυτές τις ποιότητες που διαμορφώνουν κι ανάλογες διαδρομές κι αφηγούνται ιστορίες για "περιοχές μυθικές ή απαγορευμένες" .
(Ποιοι άραγε ορίζουν τι είναι μύθος ή απαγορευμένο ή απρόσιτο για τις μάζες και πόσοι ακόμη κι αυτοαποκαλούμενοι ή θεωρούμενοι ως "επαναστάτες" ενστερνίζονται αυτές τις οδηγίες;)
Κάτι μέσα μας μάς τρώει να αιωρηθούμε πάνω απ'όλη την ακαμψία και στατικότητα και πάνω απ'όλες τις παρανοήσεις του κόσμου, χαράσσοντας ρότα για τη λεωφόρο των...άστρων! Κάνοντας και μια απαραίτητη στάση στο "Μπαράκι στην Άκρη του Γαλαξία", ωθούμενοι από μια αρχέγονη μέθη, για να γευτούμε παράξενα ελιξίρια, μεθυστικά κοκτέηλ αστρικής σκόνης, κοσμικής ακτινοβολίας και φλεγόμενα υπολείμματα αστρικών (κι όχι μόνο) συστημάτων, με παγάκια από την ουρά αλητήριων αστεροειδών.
Και για να καταφέρουμε αυτά κι ακόμη περισσότερα, πρέπει να αφήσουμε τη...βαρύτητα πίσω μας. Χωρίς να ξεχάσουμε να πατάμε και γερά στο έδαφος!

Bρίσκεστε σε "no Gravity Zone" λοιπόν! Γιατί είμαστε ονειροπόλοι και με αιτία:

ΟΝΕΙΡΟΠΟΛΟΙ (του ανιχνευτή)


Ονειροπόλος είναι αυτός που μπορεί να βρει τον δρόμο του μόνο στο φως του φεγγαριού. Τιμωρία του είναι ότι βλέπει το ξημέρωμα πριν τον υπόλοιπο κόσμο. - ΟΣΚΑΡ ΟΥΑΪΛΝΤ

Αυτή είναι και η κατάρα του! Η πιο γλυκιά και πικρή συνάμα, η πιο αποκηρυγμένη και γι'αυτό ανεκτίμητης αξίας, η πιο επικίνδυνη και γι'αυτό άξια μόνο για όσους αντέχουν να τη βαστάξουν, η πιο μαγική και συνάμα απαιτητική, η πιο δύσκολη να περιγραφεί με τη συνηθισμένη μορφή ανθρώπινης έκφρασης, κατάρα του κόσμου ετούτου.
Αλλά τι θα'τανε ο κόσμος χωρίς τους "καταραμένους" του; Αν όχι καταδικασμένος, από πολύ παλιά, σε έλλειψη οξυγόνου και σε πλήρη μαρασμό;

Ονειροπόλοι είναι αυτοί που, με τις (μυστηριώδεις για την κοινή λογική) ενοράσεις και τα όνειρά τους και τη διάθεσή τους να γυρέψουν την εκπλήρωσή τους, επιτρέπουν ακόμα στη γη να γυρνάει!
Oνειροπόλοι είναι αυτοί που βλέπουν όσα οι πιο πολλοί αδυνατούν ή αρνούνται να δουν, γιατί δεν μπορούν να εγκαταλείψουν τη βολή του δοσμένου, καθιερωμένου πλαισίου. Αυτοί που ανακαλύπτουν τις εικόνες πίσω από τις εικόνες ή ανοίγουν το δρόμο προς νέους κόσμους εκεί όπου οι παλιοί αργοπεθαίνουν και σβήνουν.
Αλλά αυτό έχει πάντα τίμημα και τις περισσότερες φορές πολύ σκληρό.
Ονειροπόλοι είναι κι αυτοί που συχνά οδηγούνται στο γλυκόπικρο καταφύγιο της μοναξιάς και στην τρέλα που επίσης συχνά συνοδεύει την "ιερή μέθη" τους. Αυτοί που, διόλου σπάνια, συντρίβονται κάτω από όλη την κακότητα, τη μικροψυχία και το φθόνο που ξεχειλίζει στον κόσμο.
Αλλά και αυτοί οι οποίοι σαν τους τρελούς αλήτες που σέρνονται από μια πλανεύτρα εσωτερική μούσα: "ποθούν τα πάντα ταυτόχρονα, αυτοί που ποτέ δε χασμουριούνται ή λένε έστω και μία κοινοτοπία, αλλά που καίγονται σαν τα μυθικά κίτρινα ρωμαϊκά κεριά, που σκάνε σαν πυροτεχνήματα ανάμεσα στα αστέρια κι από μέσα τους ξεπηδά το μπλε φως της καρδιάς τους, κι όσοι τους βλέπουν κάνουν: Αααα!!!! με θαυμασμό' (να θυμηθούμε και τον Τζακ Κέρουακ στο βιβλίο του "on the road")

Και αυτό που κάνει τη διαφορά είναι ότι... " ο ταξιδιώτης παίρνει μονάχα ένα δρόμο. Ο ονειροπόλος τους παίρνει όλους. "(Julos Beaucarne)

Δευτέρα 4 Ιανουαρίου 2016

Ο τρόμος είναι το "τρέμουλο" και ο εφιάλτης είναι ο "άλτης" επί κάποιου




Τρόμος. Ο τρόμος είναι το τρέμουλο.
Είναι οι ακούσιες κινήσεις των μελών του σώματος, δηλαδή κινήσεις που ένας ασθενής δεν μπορεί να τις σταματήσει με τη θέλησή του. Τέτοιες κινήσεις είναι ο Tρόμος, η Xορεία (σαν να χορεύει ο ασθενής), η Δυστονία, η Μυοκλονία, τα Τικς, κ.ά. (Επίσης, ακούσια μορφή κίνησης είναι και οι επιληπτικές κρίσεις). Ο τρόμος (τρέμουλο) είναι μια ακούσια κίνηση στα χέρια συνήθως, αλλά ίσως και σε άλλα σημεία του σώματος, όπως στο κεφάλι. Ο τρόμος έχει ρυθμικό χαρακτήρα, αυξάνεται όταν υπάρχει stress, ενώ εξαφανίζεται στον ύπνο. (Επίσης, η υπερβολική σωματική κόπωση ή η αϋπνία, μπορεί να προκαλέσουν τρόμο). Με τη δημοφιλή έννοια, Τρόμος σημαίνει ότι έχω τρομάξει τόσο πολύ που τρέμω από τον φόβο μου, με ασύστολες συσπάσεις του σώματος που δεν μπορώ να ελέγξω, τις λεγόμενες και σπασμωδικές (σπασμούς). Στην αντίληψη και στην ομιλία αντιστοιχεί με το «Τρομώδες Παραλήρημα» (delirium tremens). Το Τρομερό (Tremendous), εκείνο που προκαλεί το ανεξέλεγκτο τρέμουλο. Shock (shake, τρέμω, ανακινώ).
Στα Ευαγγέλια αναφέρεται ένας τόπος εξορίας της ψυχής όπου είναι «ο τρόμος, ο κλαυθμός και ο τριγμός των οδόντων». («Ούτω θέλει είσθαι εν τη συντελεία του αιώνος θέλουσιν εξέλθει οι άγγελοι και θέλουσιν απόχωρίσει τους πονηρούς εκ μέσου των δικαίων και θέλουσι ρίψει αυτούς εις την κάμινον του πυρός. Εκεί θέλει είσθαι τρόμος και ο κλαυθμός και ο τριγμός των οδόντων...» Ματθ.ιγ:49-50)
Horror : Επίσης σημαίνει κυριολεκτικά το τρέμουλο (από το κρύο ή από τον φόβο), την αναρρίγηση, ακόμη και την αναπήδηση από φόβο (τρόμαγμα). Και το δέος. Ως ετικέτα έργων, προέρχεται από το “Chamber of Horrors”, την αίθουσα των θρυλικών εγκληματιών στο μουσείο των κέρινων ομοιωμάτων της Madame Tussaud. Αρχικά από το γαλλικό Horror (πλέον Horreur), ριζικά από το λατινικό Horrere (ριγώ ή τρέμω από φόβο). Επίσης, σημειώνω ότι υπάρχει κάποια σχέση με την ελληνική λέξη «χορός» και «χορωδία», «χωρέω», ίσως και «χειρ». Terror : επίσης Τρόμος, από το λατινικό Terrorem, σημειώνω και μία σχέση με το ελληνικό «Τέρας». Δέος που προκαλεί κίνδυνος και ο φόβος του Αγνώστου. «Night Terror», ο νυχτερινός τρόμος, το τρέμουλο στον ύπνο της νύχτας, που προκαλείται από κρύο ή από εφιάλτη, και το δέος του σκότους...

 * * * * * * * * * * * * * * * *

Εφιάλτης (Jumper) από το επί και το άλλομαι, που σημαίνει κάποιον ή κάτι που πηδάει πάνω σε κάτι (βλ. και εφαλτήριο), ο άλτης επί κάποιου. Voladores. Nightmare, η φοράδα (mare) της νύχτας, η Πούκα (Pooka, στην Ιρλανδία, άλογο φάντασμα που το καβαλάς και πηδάει στη θάλασσα και σε πνίγει), κι εκείνοι οι δύο πίνακες του εφιάλτη από τον Henry Fuseli. Η Μόρα (σχετικό με το mare, όπου mare λατινικά είναι η θάλασσα). Sleep Paralysis. Alien Abduction.
Το τίναγμα του σώματος μέσα στον ύπνο, το απότομο ξύπνημα, όπου τινάζεσαι πάνω εξαιτίας ενός τρομακτικού ονείρου. Αναπηδώ.
Πέφτεις από το άλογο. Όταν «σκοντάφτουμε» μέσα στον ύπνο μας (στην αρχή του ύπνου), το φαινόμενο της απότομης «πτώσης» του ονειρικού σώματος (καθώς «βγαίνουμε από το σώμα μας») απότομα πίσω στο φυσικό σώμα.
Εφιαλτικό: Παραμονεύω και εφορμώ, πηδώ για να αρπάξω. Οι «άρπαγες των ψυχών». (Επίσης, ίσως incubus-succubus).
Το νεκροταφείο: Kοιμητήριο. Cemetery. H παρομοίωση του θανάτου με τον ύπνο, οι νεκροί είναι κοιμώμενοι. Η ανάσταση ως αφύπνιση, η αφύπνιση ως ανάσταση. Ύπνος, ο «μικρός θάνατος». («To die, to sleep, maybe to dream»). Κοιμώμενος, κατάσταση (κάτω στάση), αφυπνισμένος, ανάσταση (άνω στάση). Upset.
Το όνειρο είναι η πραγματική Μετάσταση.
Το τρομερό όνειρο, ο εφιάλτης, η απότομη μετάσταση, ή η μετασταστική εισβολή από ένα πνευματικό αρπακτικό. (Χορευτής, horror, horror movie, τρομερή κίνηση. Άλτης, alter, alter-native, εκείνος που αλλάζει τη φυσιολογία, ο αφύσικος. Shape-Shifter. Μεταμόρφωση. Ονειρική μορφοποίηση).

του εξαιρετικού συγγραφέα και ερευνητή Παντελή Γιαννουλάκη. Αποσπάσματα από το άρθρο του "Αμελητέες Προσωπικές Σημειώσεις του 2015, κείμενο με βίντεο"

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου