Χωρίς Βαρύτητα!

ΤΟ " nο Gravity Zone" αποτελεί το παιδί του ιστότοπου γνωστού ως "ενάντια στην επιπεδούπολη" (antidras.blogspot.gr). Με ορμητήριο αυτό το χώρο, ανοίγουμε τα φτερά μας για πτήσεις προς θαυμαστούς, παράξενους, φιλόξενους κι αφιλόξενους, μα σίγουρα θαυμαστούς ορίζοντες. Μακρινούς ή κοντινούς, "εσωτερικούς" κι εξωτερικούς. Μεταφέρουμε εδώ κι επιλεγμένα κείμενα, δικά μας κι όχι μόνο, από το παλιό μπλογκ. Το "παλιό μας σπίτι" θα συνεχίζει να μας φιλοξενεί και αυτό και να αποτελεί σημείο αναφοράς και για καινούργιες εδώ αναρτήσεις μας.
Η
υπέρβαση των ανθρώπινων όντων προς ανώτερα (κι άρα ποιοτικότερα) επίπεδα ύπαρξης αποτελεί, όπως το βλέπουμε εμείς, αποτέλεσμα των ιδιοτήτων εκείνων που συνιστούν το μεγαλείο του ανθρώπου: Απλότητα, Ανεξαρτησία Αντίληψης, Αμφισβήτηση των συλλογικά αποδεκτών καταστάσεων και παραστάσεων, Περιέργεια, Φαντασία, Εκστατική διαίσθηση, Εκστατικός Θαυμασμός. Κι εμείς σκοπεύουμε στο νέο εγχείρημά μας να αδράξουμε κι αυτές τις ποιότητες που διαμορφώνουν κι ανάλογες διαδρομές κι αφηγούνται ιστορίες για "περιοχές μυθικές ή απαγορευμένες" .
(Ποιοι άραγε ορίζουν τι είναι μύθος ή απαγορευμένο ή απρόσιτο για τις μάζες και πόσοι ακόμη κι αυτοαποκαλούμενοι ή θεωρούμενοι ως "επαναστάτες" ενστερνίζονται αυτές τις οδηγίες;)
Κάτι μέσα μας μάς τρώει να αιωρηθούμε πάνω απ'όλη την ακαμψία και στατικότητα και πάνω απ'όλες τις παρανοήσεις του κόσμου, χαράσσοντας ρότα για τη λεωφόρο των...άστρων! Κάνοντας και μια απαραίτητη στάση στο "Μπαράκι στην Άκρη του Γαλαξία", ωθούμενοι από μια αρχέγονη μέθη, για να γευτούμε παράξενα ελιξίρια, μεθυστικά κοκτέηλ αστρικής σκόνης, κοσμικής ακτινοβολίας και φλεγόμενα υπολείμματα αστρικών (κι όχι μόνο) συστημάτων, με παγάκια από την ουρά αλητήριων αστεροειδών.
Και για να καταφέρουμε αυτά κι ακόμη περισσότερα, πρέπει να αφήσουμε τη...βαρύτητα πίσω μας. Χωρίς να ξεχάσουμε να πατάμε και γερά στο έδαφος!

Bρίσκεστε σε "no Gravity Zone" λοιπόν! Γιατί είμαστε ονειροπόλοι και με αιτία:

ΟΝΕΙΡΟΠΟΛΟΙ (του ανιχνευτή)


Ονειροπόλος είναι αυτός που μπορεί να βρει τον δρόμο του μόνο στο φως του φεγγαριού. Τιμωρία του είναι ότι βλέπει το ξημέρωμα πριν τον υπόλοιπο κόσμο. - ΟΣΚΑΡ ΟΥΑΪΛΝΤ

Αυτή είναι και η κατάρα του! Η πιο γλυκιά και πικρή συνάμα, η πιο αποκηρυγμένη και γι'αυτό ανεκτίμητης αξίας, η πιο επικίνδυνη και γι'αυτό άξια μόνο για όσους αντέχουν να τη βαστάξουν, η πιο μαγική και συνάμα απαιτητική, η πιο δύσκολη να περιγραφεί με τη συνηθισμένη μορφή ανθρώπινης έκφρασης, κατάρα του κόσμου ετούτου.
Αλλά τι θα'τανε ο κόσμος χωρίς τους "καταραμένους" του; Αν όχι καταδικασμένος, από πολύ παλιά, σε έλλειψη οξυγόνου και σε πλήρη μαρασμό;

Ονειροπόλοι είναι αυτοί που, με τις (μυστηριώδεις για την κοινή λογική) ενοράσεις και τα όνειρά τους και τη διάθεσή τους να γυρέψουν την εκπλήρωσή τους, επιτρέπουν ακόμα στη γη να γυρνάει!
Oνειροπόλοι είναι αυτοί που βλέπουν όσα οι πιο πολλοί αδυνατούν ή αρνούνται να δουν, γιατί δεν μπορούν να εγκαταλείψουν τη βολή του δοσμένου, καθιερωμένου πλαισίου. Αυτοί που ανακαλύπτουν τις εικόνες πίσω από τις εικόνες ή ανοίγουν το δρόμο προς νέους κόσμους εκεί όπου οι παλιοί αργοπεθαίνουν και σβήνουν.
Αλλά αυτό έχει πάντα τίμημα και τις περισσότερες φορές πολύ σκληρό.
Ονειροπόλοι είναι κι αυτοί που συχνά οδηγούνται στο γλυκόπικρο καταφύγιο της μοναξιάς και στην τρέλα που επίσης συχνά συνοδεύει την "ιερή μέθη" τους. Αυτοί που, διόλου σπάνια, συντρίβονται κάτω από όλη την κακότητα, τη μικροψυχία και το φθόνο που ξεχειλίζει στον κόσμο.
Αλλά και αυτοί οι οποίοι σαν τους τρελούς αλήτες που σέρνονται από μια πλανεύτρα εσωτερική μούσα: "ποθούν τα πάντα ταυτόχρονα, αυτοί που ποτέ δε χασμουριούνται ή λένε έστω και μία κοινοτοπία, αλλά που καίγονται σαν τα μυθικά κίτρινα ρωμαϊκά κεριά, που σκάνε σαν πυροτεχνήματα ανάμεσα στα αστέρια κι από μέσα τους ξεπηδά το μπλε φως της καρδιάς τους, κι όσοι τους βλέπουν κάνουν: Αααα!!!! με θαυμασμό' (να θυμηθούμε και τον Τζακ Κέρουακ στο βιβλίο του "on the road")

Και αυτό που κάνει τη διαφορά είναι ότι... " ο ταξιδιώτης παίρνει μονάχα ένα δρόμο. Ο ονειροπόλος τους παίρνει όλους. "(Julos Beaucarne)

Σάββατο 22 Αυγούστου 2015

Μία παράξενη "προσευχή"



Xώμα βαρύ που πάνω σου με έδεσαν να πατώ
και πάνω σου θα γείρω να ξεπληρώσω του είδους το χρέος...

δεν με κατέχεις άλλο-δες με πώς θα πετάξω!


Άνεμε αλήτη κι άνεμε σοφέ,
εσύ που άχρονες κι αγέρωχες ιστορίες διηγείσαι 
στον νοθευμένο χρόνο που μας αναλογεί...

σαν φύλλο ταξιδιάρικο παράσυρέ με στην πνοή σου!


Φωτιά! γέννημα και δικαιοσύνη των θεών,
εσύ που ανάκτορα σκορπάς σε στάχτες
και το ξεπέταγμα εγκυμονείς μιας νέας αρχής...

κάψε με έως τα σκοτεινότερα τρίσβαθα 
της σάρκινης μου φυλακής!


Αιθέρα! πανάρχαιε εσύ μορφοποιέ,
εσύ ο παλμός, η ανάσα κι ο στυλοβάτης των κόσμων..

πλημμύρισε το είναι μου με την ηλεκτρισμένη ουσία
της επίγνωσης του αόμματου 
και της πρωτάρας ματιάς ενός παιδιού!


 Περιδινούμενη δίνη μέσα σε δίνες!
Μία συνείδηση απέθαντη μέσα σε μία περιπέτεια ανείπωτη.

Αυτό κι αν είναι κάτι που αξίζει έστω να φανταστείς!



ανιχνευτής


Παρασκευή 21 Αυγούστου 2015

O διαρκής "πόλεμος" κατά του πολίτη...

ως ψυχολογική επιχείρηση μεγάλης κλίμακας
 
«Σε αρκετά μεγάλο βάθος χρόνου,η πιθανότητα επιβίωσης οποιουδήποτε εκμηδενίζεται.»

– Kεντρικό σλόγκαν στην ιστοσελίδα zerohedge.com

του Θεοφάνη Ράπτη

Από το 1918, όταν ένας απογοητευμένος Γερμανός φιλόσοφος, ο Ostwald Spengler, εξέδωσε το κλασσικό του σύγγραμμα Η Παρακμή της Δύσης, δε φαίνεται να έχουν αλλάξει και πολλά· μάλλον επιδεινώθηκαν. Αντιγράφοντας από τη Βικιπαίδεια, το βιβλίο προδίκαζε τον αφανισμό του τελευταίου διεθνοποιημένου πολιτισμού «επισημαίνοντας ως σημάδια κατάρρευσής του την επικρατούσα δύναμη του χρήματος, την κυριαρχία των μέσων μαζικής ενημέρωσης και την έλλειψη πρωτότυπων διανοουμένων και δημιουργών σε όλους τους τομείς του πολιτισμού και της παιδείας».


Κατά τα πειράματα του Benjamin Libet, φάνηκε ότι ο ανθρώπινος εγκέφαλος αποφασίζει μια απλή κίνηση, πριν καν το άτομο αναφέρει ότι πήρε τη συνειδητή απόφαση γι’ αυτήν...


O οριστικός θάνατος του Υψηλού σηματοδοτεί την έναρξη του μετα-μοντέρνου «μεταθανάτιου» κόσμου ήδη από την εποχή της λήξης του Β’ ΠΠ και της αμερικανικής επικυριαρχίας. Το μόνο που ίσως προστέθηκε ήταν η ακόμη μεγαλύτερη απογοήτευση των διανοουμένων, όπως αυτή εκφράστηκε από τους Γκύντερ Άντερς, Τέοντορ Αντόρνο, Γκυ Ντεμπόρ και άλλους, για την οριστική εγκαθίδρυση της οργάνωσης του ψεύδους σε μαζική, παγκόσμια κλίμακα, με συστηματική εφαρμογή των σύγχρονων τεχνολογιών από εφημερίδες, ραδιοτηλεόραση, σινεμά και τελικά το Διαδίκτυο. Τεχνικές που, ούτως η άλλως, είχαν αρχίσει να δοκιμάζονται με επιτυχία από τα φασιστικά καθεστώτα που επικράτησαν στην Ευρώπη του μεσοπολέμου.

Το τελευταίο εμπόδιο, η μεταπολεμική διαλεκτική του τρόμου που πήρε τη μορφή του «Ψυχρού Πολέμου», κατέρρευσε πανηγυρικά μέσα στα αποκαΐδια των σοβιετικών αρμάτων στο Αφγανιστάν, και στον πάταγο από την πτώση του Τείχους στο Βερολίνο. Πολλοί βιάστηκαν να προαναγγείλουν τότε το περιβόητο «Τέλος της Ιστορίας». Κι αυτό το ιδεολόγημα, με τη σειρά του, θάφτηκε για πάντα στα ερείπια και τις στάχτες των Δίδυμων Πύργων, τον μοιραίο εκείνο Σεπτέμβριο του 2001. Τα όσα ακολούθησαν έκαναν πολλούς σήμερα να μιλούν για τις απαρχές ενός Γ’ Παγκόσμιου Πολέμου!

Πλην, όμως, όλοι γνωρίζουν ότι ο μετα-πολεμικός κόσμος κυριαρχήθηκε από τον πυρηνικό τρόμο και αυτός εξακολουθεί να επικρέμεται πάνω από τα κεφάλια μας. Ποια πραγματικά νέα όπλα θα μπορούσαν να αποβούν νικηφόρα και ταυτόχρονα να αποφύγουν την πυρηνική καταστροφή ή, έστω, να την περιορίσουν σε ίσως δύο-τρία αποφασιστικά πλήγματα τύπου Χιροσίμα, σε ένα από τα πριν αποδυναμωμένο και καταδικασμένο αντίπαλο; Όπως είναι γνωστό από τη στρατιωτική ιστορία, η αποδυνάμωση του αντιπάλου είναι πολύ αποτελεσματική όταν χτυπηθούν οι δύο κρίσιμοι και αλληλένδετοι παράγοντες του ανεφοδιασμού και του ηθικού. Κανείς δεν μπορεί να συνεχίσει να πολεμά χωρίς σφαίρες και χωρίς τη θέληση αντίστασης.

Πρόσφατα είδαμε μέρος των τακτικών αυτών να εφαρμόζονται στη διάρκεια του Ελληνικού Δημοψηφίσματος της 5ης Ιουλίου, κάτω από την ασφυκτική πίεση των κλειστών τραπεζών και των ιδιωτικών καναλιών. Σε όλη τη διάρκεια της σύντομης περιόδου προετοιμασίας, ήρθαν στην επιφάνεια όλα τα αρνητικά γνωρίσματα της μοντέρνας ή, έστω, μετα-μοντέρνας (ακόμη χειρότερα!) διασποράς ιδεολογημάτων, ύβρεων και όλων εκείνων των χαρακτηριστικών που αποτελούν το αντίθετο της σκέψης – ό,τι επιτυχημένα κωδικοποίησαν οι αρχαίοι στο όνομα του «μνηστήρα» Αντίνοου στην Οδύσσεια, δηλ. την «Αντι-νόηση». Ας μας επιτρέψει ο αναγνώστης να προειδοποιήσουμε ότι αυτό είναι μάλλον το πρώτο πείραμα πριν την εφαρμογή άλλων μέτρων, συμπεριλαμβανόμενων και μέτρων τύπου Γιουρο-Μαϊντάν σε ικανό βάθος χρόνου, δεδομένου τού ότι οι ΗΠΑ δε θα ανεχθούν μια απώλεια της Ελλάδας από τον στρατηγικό σχεδιασμό τους, σε περίπτωση συμμαχίας με Ρωσία-Κίνα – ή και για άλλους, πιο πονηρούς λόγους!

Τετάρτη 19 Αυγούστου 2015

Η ζωή στον αυτόματο πιλότο...


Όταν η εργασία μεταλάσσεται σε μια συνθήκη απανθρωπισμού και όχι εξανθρωπισμού...

Όταν ο άνθρωπος ξεπέφτει σ'ένα αυτόματο(=ρομπότ), απόλυτα χειραγωγήσιμο από τους προγραμματιστές του και προβλέψιμο σε κάθε του σκέψη, επιθυμία, φαντασίωση, κίνηση (συμπεριλαμβανόμενης και της κίνησης διαμαρτυρίας για όσα του επιβάλλονται ερήμην του) και επιδίωξη...

Όταν η μεγαλύτερη ικανοποίηση και συνάμα εθισμός είναι το κυνήγι μιας πλαστικής ευημερίας, γεμάτης άδεια κελύφη νοημάτων και με παράλληλη εκδήλωση νευρωτικής έως και κτηνώδους συμπεριφοράς...

Όταν εχθρός γίνεται ο γείτονας και ο φορέας διαφορετικών (αποκαλούμενων και "αιρετικών" ή "επικίνδυνων") αντιλήψεων και φίλος είναι όποιος χαϊδεύει τον εγωισμό και τροφοδοτεί τα κατώτερα συναισθήματα...

Όταν "λογική" είναι η κυρίαρχη συνθήκη μιας αγελαίας συλλογικής παράκρουσης...

Όταν η τιποτολογία καπελώνει και εξοβελίζει το λόγο και η βλακεία και ο (πάμ)φθηνος εντυπωσιασμός προωθούνται ως κυρίαρχες μορφές διανόησης και αισθητικής, επικαλύπτοντας εντελώς τη συναινετική πραγματικότητα...

Όταν σπόνσορας της "δημοκρατίας" είναι το κέρδος με κάθε μέσο και καύσιμό της η εξαπάτηση και η χυδαιότητα της νομιμοποίησης των "ζαλισμένων κοπαδιών" και των "ποιμένων" που γνωρίζουν καλύτερα τις ανάγκες της αγέλης...

Όταν η τεχνολογία χρησιμοποιείται ως εργαλείο αυτοματοποίησης, μαζικού ελέγχου και υποταγής και απομύζησης της προσωπικότητας και της ίδιας της ψυχής του ανθρώπου...

Όταν ο άνθρωπος διαλέγει την αυτο-παγίδευση και αυτο-καταστροφή αντί της αυτο-επίγνωσης, επιλέγει να μην επιλέγει, προτιμά την "ασφάλεια" των λιμνάζοντων υδάτων αντί την απελευθερωτική αίσθηση των τρεχούμενων νερών ενός νεαρού ορμητικού ποταμού και σκέφτεται με έτοιμες διανοητικές συνταγές...

...Τότε οι στίχοι του παλιού και καλού τραγουδιού των Talkimg Heads ("Once in a lifetime"), αυτού του ιστορικού βρετανικού συγκροτήματος, θεωρώ ότι παραμένουν πάντα επίκαιροι:

 Μπορείς να πιάσεις τον εαυτό σου σε μια καλύβα και μπορείς να πάσεις τον εαυτό σου στην άλλη άκρη του κόσμου, μπορεί να πιάσεις τον εαυτό σου να οδηγεί ένα μεγάλο αμάξι και μπορείς να πιάσεις τον εαυτό σου σε ένα όμορφο σπίτι, με μια όμορφη σύζυγο και μπορεί να αναρωτηθείς "μα πώς έφτασα ως εδώ;"
 Μπορεί να πεις στον εαυτό σου: "αυτό δεν είναι το όμορφο σπίτι μου, αυτή δεν είναι η όμορφη γυναίκα μου"
Και μπορείς να ρωτήσεις τον εαυτό σου: "Τι είναι αυτό το όμορφο σπίτι; Πού οδηγεί αυτός ο δρόμος; Είμαι σωστός; είμαι λάθος;" Και μπορεί να πεις στον εαυτό σου: "Θεέ μου! τι έχω κάνει;"



ανιχνευτής

Πέμπτη 6 Αυγούστου 2015

Η λάμψη


"Το ανθρώπινο είδος υπάρχει στον πλανήτη περίπου 300.000 χρόνια. Εμείς γνωρίζουμε μόνο τους πιο πρόσφατους πολιτισμούς της ιστορίας της ανθρωπότητας. Οι προηγούμενοι καταστράφηκαν. Όχι όμως από κάποιο ανθρώπινο λάθος ή από επέμβαση της φύσης. Έγιναν πολλοί πόλεμοι. Πόλεμοι που κατά κάποιο τρόπο συνεχίζονται μέχρι σήμερα. Δεν είναι πόλεμοι με τα γνωστά είδη όπλων. Για να καταλάβεις περίπου για τι σου μιλώ, θα έλεγα ότι είναι πόλεμοι σε πνευματικό επίπεδο. Την ιστορία των εξαφανισθέντων πολιτισμών τη διηγούνται πολλοί αρχαίοι μύθοι και θρησκείες. Μα όχι αυτοί που γνωρίζουν όλοι. Υπάρχουν χιλιάδες βιβλία καλά φυλαγμένα από την κοινή θέα και πρόσβαση, σε διάφορα μέρη του κόσμου."





Η λάμψη

«Ήρθαν!!!», αναφώνησε έντρομος και πέταξε την εφημερίδα στο τζάκι, σε μια προσπάθεια να τους αφανίσει, να τους καταστρέψει - τουλάχιστον γι' αυτόν τον ίδιο, έστω μόνο στη σκέψη του. Το ήξερε ότι ήταν μάταιο. Τίποτα δεν άλλαξε. Κοιτούσε την πρωινή εφημερίδα να τυλίγεται στις φλόγες και οι στάχτες της να προσπαθούν να πετάξουν μέσα απ' την καμινάδα. Για λίγα λεπτά έμεινε ακίνητος μπροστά στη φωτιά. Ένα κενό βλέμμα πρόδιδε τη λύπη του. Όχι, δεν φοβόταν, αυτό το ξέρω καλά. Φαντάζομαι ότι αναλογιζόταν τις στιγμές του τέλους...Κανείς δεν τον είχε πιστέψει...Και τώρα ήταν πολύ αργά...Κανείς πλέον δεν ήταν σε θέση να τους αντιμετωπίσει...


Θυμήθηκα τη μέρα που γνωριστήκαμε. Ένα βροχερό απόγευμα του περασμένου Νοέμβρη. Είχα πάει στο σπίτι του μαζί με τη γυναίκα μου. Ήταν παλιός της φίλος, ο οποίος έλειπε σχεδόν εφτά χρόνια στο εξωτερικό και μόλις είχε γυρίσει. Έφυγε όταν σκοτώθηκαν οι γονείς του σ' ένα αυτοκινητιστικό δυστύχημα. Κληρονόμησε μια τεράστια περιουσία και άρχισε να ταξιδεύει. Τον αντιπαθούσα πριν ακόμη τον δω. Πίστευα ότι ήταν σαν όλα τα φαντασμένα πλουσιόπαιδα που δεν έχουν δουλέψει ποτέ στη ζωή τους και θεωρούν ότι ο κόσμος τους ανήκει. Και τώρα που γύρισε ήθελε να ικανοποιήσει τη φιλαυτία του, διηγώντας στους γνωστούς του τις «θαυμαστές» εμπειρίες που αποκόμισε απ' τα ταξίδια του - πού υπάρχουν πιο ωραίες γυναίκες, ποια χώρα έχει νοστιμότερα φαγητά, πόσο κοστίζει μια βόλτα στη Disneyland και άλλα τέτοια. Μόλις τον αντίκρισα ένιωσα ένοχος γι' αυτές τις σκέψεις μου. Αν και μόλις 27 χρονών, το πρόσωπό του, οι κινήσεις του, ο τρόπος που μιλούσε, μου έδινε την εντύπωση ότι είχα απέναντι μου ένα σοφό γέροντα που θα μπορούσα να συζητώ ασταμάτητα μαζί του για οτιδήποτε. Κι αυτή η λάμψη στα μάτια του...

«Σπάνια συναντάς στις μέρες μας ανθρώπους με θέληση για ζωή. Οι περισσότεροι έχουν μεταλλαχθεί σε ενεργούμενα που δέχονται άκριτα ένα μηχανιστικό πρότυπο συμπεριφοράς και συντηρούν έτσι την άθλια καθημερινή πραγματικότητα, υπογράφοντας παράλληλα μ' αυτό τον τρόπο την καθημερινή θανατική τους καταδίκη. Είναι ήδη νεκροί και δεν το ξέρουν. Δεν ζουν τη ζωή τους, ζουν μια άλλη ζωή, μια ζωή που τους έχουν επιβάλλει και πείσει ότι είναι δική τους. Παρατήρησέ τους και θα καταλάβεις ότι όλοι μπορούν να ταξινομηθούν σε ομάδες με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά η καθεμιά και απολύτως προβλέψιμες ενέργειες. Ακόμη κι αυτοί που χαρακτηρίζονται ως «επαναστάτες» είναι μέρος του όλου μηχανισμού για την ενδυνάμωσή του, την απόδειξη της «αλήθειας» του και της καταλληλότητάς του. Στο παρελθόν οι επαναστάσεις είχαν ως κύριο στόχο τους την ατομική ελευθερία. Το γεγονός αυτό οδήγησε το μηχανισμό στην καθιέρωση των σύγχρονων «δημοκρατικών» κοινωνιών, όπου όλοι πια είναι πεπεισμένοι για την ελευθερία τους και ασκούνται στο κυνήγι των άχρηστων καταναλωτικών αγαθών που ικανοποιούν επίπλαστες ανάγκες.

Για το πανίσχυρο αυτό "μάρκετινγκ" διαμόρφωσης "πραγματικότητας" είμαστε όλοι διαταραγμένοι..!

Ποιοι θέλουν να μας κάνουν να πιστέψουμε ότι είμαστε όλοι τρελοί; Και γιατί; Οφείλουμε να είμαστε "ομαλά προσαρμοσμένοι" σ'έναν ανώμαλο και αφύσικο κόσμο;-Δεν είναι μέτρο υγείας το να είσαι καλά προσαρμοσμένος σ'ένα βαθύτατα νοσηρό κόσμο



"Πώς μπορείς να εκδόσεις φαρμακευτική αγωγή για κάτι που ΔΕΝ είναι απτό; Η απάντηση είναι ότι Δεν μπορείς! Και επειδή τα ψυχοτρόπα έχουν ειδικά σχεδιαστεί για να προσπερνούν τη φυσική άμυνα του οργανισμού και να εισβάλλουν στον εγκέφαλο, μπορούν να αναστατώσουν τις πολύ ευαίσθητες λειτουργίες που χρειάζεται ο εγκέφαλος για να λειτουργεί ομαλά το σώμα..."

 ΓΕΓΟΝΟΣ: ΣΕ 20.000.000 ΠΑΙΔΙΑ ΣΥΝΤΑΓΟΓΡΑΦΟΥΝΤΑΙ ΨΥΧΟΦΑΡΜΑΚΑ, ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΣΕ ΜΩΡΑ ΚΑΤΩ ΤΟΥ ΕΝΟΣ ΕΤΟΥΣ !"

 έχουμε και λέμε:
  • Οι ψυχίατροι σε συνεργασία με το δολοφονικό φαρμακευτικό καρτέλ επινοούν ψυχικές ασθένειες! Πρόσφατα ορίζουν ως ψυχικές διαταραχές, που χρίζουν βεβαίως και φαρμακευτικής αγωγής, τη- φυσιολογική-ζωηράδα των παιδιών, ακόμα κι αν είναι λίγο παραπάνω απ'αυτό που θεωρείται "κανονικό"(ποιο είναι άραγε το "κανονικό;"), καθώς και τη μεγάλη θλίψη, πάνω από 2 εβδομάδες(!), από την απώλεια ενός αγαπημένου προσώπου! Κι άλλα "ανησυχητικά", όπως το κοκκίνισμα από ντροπαλοσύνη μπροστά στους άλλους ή η νοσταλγία που τη λένε πια "αγχώδη διαταραχή αποχωρισμού"..!
  • Διάγνωση ψυχικής ασθένειας είναι, εν ολίγοις, ό,τι (σκεφτεί και) πει κανείς ("ειδικός"). Κι ας μην υπάρχουν σοβαρές επιστημονικές έρευνες και σαφείς αποδείξεις!
  • Η διάγνωση της περίφημης "συνδρόμου ή διαταραχής έλλειψης συγκέντρωσης και υπερκινητικότητας" (και όχι μόνο αυτή!) ΔΕΝ μπορεί να τεκμηριωθεί επιστημονικά από τους υπεύθυνους (επινόησής της).
  • Οι φαρμακευτικές ουσίες, όπως ( που δίνεται κατά κόρον για την παραπάνω "διαταραχή") η ριταλίνη -κάνε κλικ κι ενημερώσου για το διαβόητο Ritalin, που συνταγογραφούνται και χορηγούνται με ύποπτα μεγάλη άνεση σε παιδιά κι εφήβους, στις ΗΠΑ κι όχι μόνο, είναι βαριές εθιστικές ουσίες όπως η ηρωίνη και κοκαΐνη!
  • Οι παραπάνω ουσίες δημιουργούν σοβαρότατες ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΕΣ διαταραχές κι αποδομητικές παρενέργειες στην προσωπικότητα των νεαρών θυμάτων, διαλύοντάς τα στην κυριολεξία! Έφηβοι μαθητές-μαζικοί δολοφόνοι στις ΗΠΑ (όπως στην τραγική περίπτωση της σφαγής στο λύκειο Κολουμπάιν, το 1999) ήταν χρήστες τέτοιων ουσιών...
  • Το αμερικάνικο πασίγνωστο εγχειρίδιο ταξινόμησης των ψυχικών διαταραχών DSM αποτελεί τον μοναδικό παγκοσμίως "επίσημο τυφλοσούρτη" (και για πολλούς ψυολόγους & ψυχιάτρους ένα είδος "ευαγγέλιου") και περιέχει μια λίστα ασθενειών και διαταραχών που συχνά αλλάζει, με προσθετικές τάσεις, καθώς νέες διαταραχές ξεφυτρώνουν σα μανιτάρια. (Διαβάστε κι αυτό το άρθρο περί DSM: μήπως είστε ψυχικά ασθενής; )
  • Στο 3ο βίντεο παρακολουθούμε ψυχολόγους & ψυχίατρους να ομολογούν κυνικά την επιστημονική τιποτολογία αυτού του είδους. Ακούγονται κι ατάκες όπως: "Δεν γνωρίζουμε την αιτία καμιάς ψυχιατρικής διαταραχής"
  • Μελέτη του 2006 αποκάλυψε ότι το 56% όλων των ψυχιάτρων που αποφάσισαν να καταχωρήσουν μια διαταραχή στο DSM είχαν διασυνδέσεις με μία, τουλάχιστον, φαρμακευτική εταιρεία!
  • Οι ψυχίατροι και ψυχολόγοι πατούν στο (ψευδοεπιστημονικό στην ουσία) DSM για να χαρακτηρίσουν ως ψυχικά ασθενείς τουλάχιστον 450 εκ. ανθρώπους παγκοσμίως. Είναι δύσκολο, φυσικά, να μη πειστεί κάποιος, κάτω από το βάρος της διάγνωσης των "ειδικών" και ν'αποφύγει να δηλητηριάσει την ίδια τη ζωή του με τα σκευάσματα των κερδοσκοπικών φαρμακευτικών εταιρειών...
  • Οι πωλήσεις ψυχοφαρμάκων φτάνουν (και ξεπερνούν) παγκοσμίως τα 450 δισεκατομμύρια δολλάρια! 


Τρίτη 4 Αυγούστου 2015

Η γραμμική εξέλιξη της ανθρώπινης Ιστορίας ουδεμία σχέση έχει με την αλήθεια - Β΄ΜΕΡΟΣ


μα τι "επιστημονική  φαντασία" ήταν αυτή που διέθεταν οι αρχαίοι λαοί;

Ξεκινάμε με ένα πολύ ενδιαφέρον ντοκυμαντέρ που παρέχει πληθώρα στοιχείων, τα οποία ανατρέπουν ή έστω κλονίζουν λόγω της "ενοχλητικής τους παρουσίας" τις επίσημες κατεστημένες αφηγήσεις για την "γραμμική εξέλιξη" του "πρωτόγονου" ανθρώπου και τη δημιουργία πολιτισμού από το "μηδέν". Αλλά το αινιγματικό παρελθόν, όσον αφορά την ύπαρξη μυστήριων (...και "εξωγήινων" για την αντίληψή μας) πολιτισμών που μεγαλούργησαν και στη συνέχεια έσβησαν-βλέπε παγκόσμιες "μυθιστορίες" και παραδόσεις, απ'όλους τους λαούς, για τα περί μεγάλων ή μικρότερων κατακλυσμών, έχει αφήσει τρανταχτά "αποτυπώματα" ως τις ημέρες μας! Καγχάζοντας για την υποκρισία και εθελοτυφλία των "ειδικών", όσο κι αν πασχίζουν αυτοί να τα γελοιοποιήσουν γελοιοποιώντας στην ουσία τους εαυτούς τους και τσαλαπατώντας με ειρωνεία τις επίσημες θεωρίες και συχνά ευτράπελες εξηγήσεις για τα "ανεξήγητα".
Γνωρίστε κάποια από αυτά τα απίστευτα και όμως υπαρκτά, αφήστε την κρίση σας να κάνει απαραίτητες συσχετίσεις και συνειρμούς, μετά και από την προσωπική σας έρευνα(πιστέψτε με, αξίζει και με το παραπάνω να ανατρέξετε στην κατάλληλη βιβλιογραφία, κάποιοι τίτλοι από εμάς παρακάτω) και αμφισβητήστε όλα όσα, βάσει σοβαρών ενδείξεων έως και αποδείξεων, δεν μπορούν να σταθούν στα "χάρτινα πόδια" τους άλλο...Kαταστρέφοντας ακαδημαϊκές καριέρες του ψεύδους και αναγκάζοντας επίσημα εγχειρίδια και επιστημονικές διατριβές να ξαναγραφτούν ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ!


Ακολουθούν κάποια απαραίτητα κατά τη γνώμη μας βήματα, για περαιτέρω προσωπική μελέτη με ανοιχτό μυαλό (όχι όμως σαν "ξέφραγο αμπέλι", αλλά με προσεχτικό και συγκριτικό διάβασμα των πηγών και έρευνας των διάσπαρτων παντού στοιχείων, μέσα κι από τις ιερές παραδόσεις και τους "μύθους"* των λαών όλου του κόσμου...).

 *μύθος= το καταφύγιο στο οποίο αναγκάζεται να εισχωρήσει μια αλήθεια της οποίας έχει απαγορευτεί η ουσιαστική εκφορά...

links από ετούτο το μπλογκ:

επίσης:

ενδεικτική βιβλιογραφία στα ελληνικά, με κάποια δικά μας συνοδευτικά σχόλια και παράθεση επιπλέον στοιχείων για το ζήτημα που μας κεντρίζει πολύ έντονα το ενδιαφέρον:
  • "Αποτυπώματα των θεών" GRAHAM HANCOCK, εκδ. Λιβάνης - Το Κλειδί ή και "Πύρινος Κόσμος" (απλά...μνημειώδες!)
  • "ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΟΥ ΑΚΑΚΟΡ" Carl Brugger, εκδ. ΕΣΟΠΤΡΟΝ (σαν ένα παραμύθι που εισβάλλει στον κόσμο μας και τον γυρίζει ανάποδα...)
  • "Αινίγματα της αρχαιότητας" ΝΙΚΟΣ ΚΑΝΑΚΑΡΗΣ, εκδ. ΑΡΧΕΤΥΠΟ (πολύτιμη εισαγωγή σε όλα όσα αναφέραμε παραπάνω)
  • "Από τη Σφίγγα στην Ατλαντίδα" Colin Wilson, εκδ. AΡΧΕΤΥΠΟ - ένα εκπληκτικό και επιστημονικά τεκμηριωμένο βιβλίο, που ταξιδεύοντας από την αρχαία Αίγυπτο έως την αμερικανική ήπειρο, ιχνηλατεί τη μετάβαση από τη "συλλογική συνείδηση" της αρχαιότητας στην αλλοτρίωση του σύγχρονου ανθρώπου. Μερικά από τα τρομερού ενδιαφέροντος και ριζικών ανατροπών θέματα που διαπραγματεύεται; 
Η ηλικία της Σφίγγας... που νέες σοβαρότατες έρευνες αποδεικνύουν ρηξικέλευθα ότι κατασκευάστηκε γύρω στο...10500 π.Χ., κάτι που μεταφέρει τις απαρχές του πολιτισμού χιλιάδες χρόνια πίσω! Μάλιστα, οι κάθετες γραμμές της τεράστιας υδάτινης διάβρωσης στο σκάμμα της δεν προέρχεται από την άμμο που πέταγε ο άνεμος αλλά από...το νερό των βροχών που δεχότανε η Σαχάρα όταν χιλιάδες χρόνια πrιν ήταν εύφορη έκταση! Όπως απέδειξε και ο γεωλόγος και γεωφυσικός Ph.D. του Γέηλ Ρόμπερτ Σκοτς. Επίσης, και με τη συνδρομή και του νέου συναρπαστικού κλάδου της αρχαιοαστρονομίας, νέα δεδομένα μεταφέρουν πολύ πίσω-πριν το...10.000 π.Χ. το χτίσιμο των περίφημων πυραμίδων της Γκίζας, με τα πλαστά ιερογλυφικά μέσα περί Χέοπα (τα μοναδικά που βρέθηκαν εκεί και ανακάτευαν άκομψα τα είδη γραφής των Αιγυπτίων). Αλλά και οι υψηλότατες γνώσεις αστρονομίας, εφαρμογών σύνθετης γεωμετρίας και μαθηματικών των αρχαίων Αιγυπτίων (όπως και των κατασκευαστών των μεγαλιθικών μνημείων στην Ευρώπη) παραήτανε προχωρημένες για την εποχή τους, την πραγματική!
Αλήθεια, και πώς πραγματικά μετακινούσαν οι Αιγύπτιοι τους τεράστιους ογκόλιθους και τους τοποθετούσαν με τέτοια ακρίβεια τον ένα πάνω στον άλλο, που ούτε ξυραφάκι δεν περνούσε από τους αρμούς τους;

επίσης:
  • "Το Χρονικό των Επιστημονικών Ανακαλύψεων", Ισαάκ Ασίμοφ, Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης
  • "Η Άγνωστη Ιστορία των Ανθρώπων", Robert Charroux ekd. ΩΡΟΡΑ
  • "Τα Μυστήρια του κόσμου", ARTHUR CLARK, εκδ. ΚΑΚΤΟΣ 
  • Η σειρά βιβλίων "ΤΑ ΧΡΟΝΙΚΑ ΤΗΣ ΓΗΣ" του ZΕCHARIA SITCHIN
Ο οποίος και γράφει στο περίφημο βιβλίο του «Genesis Revisited»: "Είναι πιθανόν η ανθρωπότητα, να ξεπέρασε τα Σκοτεινά Χρόνια και τον Μεσαίωνα, να έφτασε στην Αναγέννηση, να βίωσε την Βιομηχανική Επανάσταση, να μπήκε στην εποχή της Υψηλής Τεχνολογίας, της Γενετικής Μηχανικής και του Διαστημικού Ταξιδιού, απλά και μόνο για να προφτάσει την Αρχαία Γνώση;". (Μια γνώση και τεχνογνωσία που κρατήθηκε επτασφράγιστο μυστικό από τα τότε ιερατεία και με το πέρας του χρόνου χάθηκε για πάντα. Μόνο με την πρόοδο της επιστήμης και βέβαια της έρευνας καταφέραμε να ανακαλύψουμε ένα μικρό τμήμα αυτής της αρχαίας γνώσης, αλλά και πάλι δεν είναι αρκετό για να κατανοήσουμε πλήρως το μέγεθος της και τη σημασία της!)
Η γραφή των Σουμερίων είναι η πιο παλιά που (υποτίθεται ότι επίσημα)γνωρίζουμε και είχε σφηνοειδή μορφή. Οι Σουμέριοι ομιλούσαν και έγραφαν στη γλώσσα τους περί την τρίτη χιλιετία π.Χ. Οι δε γλωσσολόγοι δεν κατάφεραν να αποδείξουν κάποια σχέση της σουμερικής γλώσσας με οποιαδήποτε άλλη. Ο μεγάλος Αζέρος Σουμεριολόγος Ζαχαρίας Σίτσιν (1920 - 2010) αφιέρωσε  τη ζωή του στην αποκρυπτογράφηση των Σουμεριακών πινακίδων που ανακαλύφθησαν απο τον  Henry Leonard, το 1850 στο σημερινό Ιράκ, στη λεγόμενη Μεσοποταμία και στο χώρο της αρχαίας Νινευή. Η δουλειά του ήταν μεγαλειώδης, δημιουργώντας ένα κολοσσιαίο έργο και τα συμπεράσματα του τα κατέγραψε στη μεγάλη και πολύ ενδιαφέρουσα σειρά βιβλίων που αναφέραμε πριν. Χωρίς (φυσικά) να γίνει αποδεκτός απο την επιστημονική κοινότητα. Οι πηγές του ήταν οι Σουμεριακές πινακίδες καιη βίβλος την οποία μετέφρασε με το δικό του ξεχωριστό τρόπο. Ο Σίτσιν μελετούσε, όπως πολλοί, τα κείμενα από μεταφράσεις. Ούτε η σύγχρονη Εβραϊκή μετάφραση του αρκούσε, έτσι έμαθε την αρχαία εβραϊκή για να διαβάσει τα πρωτότυπα έργα. Διαβάζουμε κι εδώ (Ο 12ος ΠΛΑΝΗΤΗΣ ΚΑΙ ΟΙ ΣΟΥΜΕΡΙΟΙ ):
"Ο Ζαχαρίας Σίτσιν, λοιπόν, σαν σωστός άνθρωπος που είναι, έκατσε και έμαθε τις γλώσσες (ανάμεσα σε αυτές και τα σουμεριακά!) στις οποίες είχαν γραφτεί τα κείμενα που τον ενδιέφεραν. Είχε πει πολλά πράγματα για διάφορα κείμενα και ευρήματα, αλλά παρ’ όλο που δεν χαρακτηρίστηκε ως γραφικός, πολλοί δεν έδωσαν σημασία στα λεγόμενά του, κυρίως όσον αφορά το μυστήριο των Σουμερίων. Η δικαίωση του Σίτσιν ήρθε με τη διαστημική πτήση του «Voyager 2» (η συνέχεια στο ακριβώς προηγούμενο link...)"
Να πούμε τα εξής εδώ:
Οι Σουμέριοι, που γνώριζαν και με εξωφρενικές λεπτομέρειες έως και τη μορφολογία των πλανητών του ηλιακού συστήματος, περιέγραψαν μια τελείως διαφορετική ιστορία του ανθρώπου! Οι πήλινες πινακίδες τους, μαζί με νομίσματα, σφραγίδες και μια σειρά από επικές διηγήσεις και ποιήματα (που υπολογίζεται πως θάφτηκαν στην περιοχή της Μεσοποταμίας γύρω στο 2000π.Χ.) διηγούνται μια πολύ αρχαία ιστορία για το ηλιακό σύστημα και τον πλανήτη μας: για μια φυλή "Θεών" (ερπετοειδούς μάλλον μορφής) που ήρθαν στον πλανήτη από έναν "ξένο" κόσμο, φέρνοντας μια πολύ εξελιγμένη τεχνολογία και γνώση και έφτιαξαν γενετικά τον άνθρωπο, διασταυρώνοντας τα γονιδιά τους με εκείνη των επίγειων πιθηκοειδών, ενώ δημιούργησαν κι άλλες υβριδικές ράτσες. Για συγκεκριμένους σκοπούς. Οι "Θεοί" αυτοί ονομάζονταν στις αρχαίες πινακίδες (του σπουδαίου πολιτισμού των Σουμερίων, του αρχαιότερου στη γη, μαζί με τους Αιγύπτιους, για τη συμβατική Ιστορία) "Ανουνάκι", δηλ. "αυτοί που ήρθαν στη Γη από τον Ουρανό..."
αγαλματίδιο της ερπετοειδούς θεότητας της "μητέρας-θεάς" του πολιτισμού του Ουμπάιντ, από το 5000 π.Χ.
Ο θεός γενάρχης των Ασσυρίων Ασσούρ, μέσα στον ηλιακό
δίσκο, που προερχόταν απ' τον ηλιακό θεό των Σουμερίων Ουτού


ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Δευτέρα 3 Αυγούστου 2015

Ο Terry Prachett δεν είναι χαρωπός, είναι θυμωμένος ~ του Neil Gaiman

" Ο Terry Prachett δεν είναι ένα χαρωπό γερο-ξωτικό. Ούτε καν. Είναι πολλά περισσότερα απ' αυτό."


Θέλω να σας μιλήσω για τον φίλο μου τον Terry Prachett, και δεν είναι εύκολο. Θα σας πω κάτι που ίσως δεν ξέρετε. Κάποιοι άνθρωποι έχουν γνωρίσει έναν καταδεκτικό άνθρωπο με γενειάδα και καπέλο. Νομίζουν πως γνώρισαν τον Sir Terry Prachett. Κάνουν λάθος.

Στα συνέδρια επιστημονικής φαντασίας πολλές φορές σου αναθέτουν κάποιον να σε προσέχει, να σε πηγαίνει από το ένα μέρος στο άλλο χωρίς να χαθείς. Πριν από κάποια χρόνια γνώρισα έναν τύπο που είχε αναλάβει αυτό τον ρόλο για τον Terry σε ένα συνέδριο στο Τέξας. Τα μάτια του βούρκωσαν στην ανάμνηση να πηγαίνει τον Terry από το μέρος της ομιλίας του στην έκθεση βιβλίου και μετά πίσω. "Τι χαρωπό γερο-ξωτικό που είναι ο Sir Terry", μου είπε. Και εγώ σκέφτηκα, Όχι. Όχι δεν είναι.

Τον Φεβρουάριο του 1991, ο Terry και εγώ υπογράφαμε βιβλία για το Good Omens, ένα βιβλίο που είχαμε γράψει παρέα. Βρισκόμασταν στο Σαν Φρανσίσκο. Μόλις είχαμε τελειώσει να υπογράφουμε σε ένα τοπικό βιβλιοπωλείο. Ο Terry κοίταξε το πρόγραμμα. Επόμενη στάση ήταν ένας ραδιοφωνικός σταθμός: είχαμε κανονίσει μια ζωντανή ωριαία συνέντευξη. "Από τη διεύθυνση βλέπω πως ο σταθμός είναι λίγο πιο κάτω", μου είπε ο Terry. "Και έχουμε περίπου ένα μισάωρο. Λέω να περπατήσουμε μέχρι εκεί".

Αυτό έγινε πολύ καιρό πριν, τις μέρες πριν τα GPS και τα κινητά τηλέφωνα και τις εφαρμογές για Ταξί και τα λοιπά χρήσιμα πράγματα που θα μπορούσαν να μας έχουν ενημερώσει μέσα σε λίγα λεπτά πως όχι, ο σταθμός δεν ήταν λίγο πιο κάτω. Ήταν αρκετά μίλια μακριά, σε ανηφόρα, και κυρίως περπατώντας μέσα από ένα πάρκο.

Σάββατο 1 Αυγούστου 2015

"Replay" - ένα εξαιρετικό sci-fi φιλμάκι για ένα μέλλον χωρίς μέλλον...

"In a destroyed world, the only glimpse of hope is the memory of a forgotten past. But be careful not to let your dreams control your mind..."
" Σ'έναν κατεστραμμένο κόσμο η μόνη αναλαμπή ελπίδας είναι η μνήμη ενός ξεχασμένου παρελθόντος. Αλλά θα πρέπει να προσέχεις ώστε να μην αφήσεις τα όνειρά σου να ελέγξουν το μυαλό σου..."




Ένα εξαιρετικό animation μικρού μήκους.
Για ένα μέλλον χωρίς μέλλον...
Για μια ανθρωπότητα που τελικά τα κατάφερε να αυτοκαταστραφεί ή αλλιώς επέτρεψε να της συμβεί αυτό το οποίο όλοι απεύχονταν μα δεν έκαναν και τίποτε το ουσιαστικό για να το αποτρέψουν-το αντίθετο μάλλον.

Ένας "μετα-αποκαλυπτικός κόσμος" όπου έχει καταστεί πλήρως αφιλόξενος για επιζώντες.
 Μια εφιαλτική και συνάμα συγκινητικά δοσμένη προσέγγιση ενός απόλυτα δυστοπικού μέλλοντος.  Ίσως όχι και τόσο απίθανου να συμβεί, μια και τα πάντα είναι θέμα επιλογής. 
Όπως η σχέση μας με τη Φύση, την τεχνολογία, την εξουσία, τον ίδιο το συνάνθρωπο. Που μορφοποιεί και ενεργοποιεί συγκεκριμένα μοντέλα ζωής και αντίληψης των πραγμάτων και διαμόρφωσης ανάλογων αξιών.