Χωρίς Βαρύτητα!

ΤΟ " nο Gravity Zone" αποτελεί το παιδί του ιστότοπου γνωστού ως "ενάντια στην επιπεδούπολη" (antidras.blogspot.gr). Με ορμητήριο αυτό το χώρο, ανοίγουμε τα φτερά μας για πτήσεις προς θαυμαστούς, παράξενους, φιλόξενους κι αφιλόξενους, μα σίγουρα θαυμαστούς ορίζοντες. Μακρινούς ή κοντινούς, "εσωτερικούς" κι εξωτερικούς. Μεταφέρουμε εδώ κι επιλεγμένα κείμενα, δικά μας κι όχι μόνο, από το παλιό μπλογκ. Το "παλιό μας σπίτι" θα συνεχίζει να μας φιλοξενεί και αυτό και να αποτελεί σημείο αναφοράς και για καινούργιες εδώ αναρτήσεις μας.
Η
υπέρβαση των ανθρώπινων όντων προς ανώτερα (κι άρα ποιοτικότερα) επίπεδα ύπαρξης αποτελεί, όπως το βλέπουμε εμείς, αποτέλεσμα των ιδιοτήτων εκείνων που συνιστούν το μεγαλείο του ανθρώπου: Απλότητα, Ανεξαρτησία Αντίληψης, Αμφισβήτηση των συλλογικά αποδεκτών καταστάσεων και παραστάσεων, Περιέργεια, Φαντασία, Εκστατική διαίσθηση, Εκστατικός Θαυμασμός. Κι εμείς σκοπεύουμε στο νέο εγχείρημά μας να αδράξουμε κι αυτές τις ποιότητες που διαμορφώνουν κι ανάλογες διαδρομές κι αφηγούνται ιστορίες για "περιοχές μυθικές ή απαγορευμένες" .
(Ποιοι άραγε ορίζουν τι είναι μύθος ή απαγορευμένο ή απρόσιτο για τις μάζες και πόσοι ακόμη κι αυτοαποκαλούμενοι ή θεωρούμενοι ως "επαναστάτες" ενστερνίζονται αυτές τις οδηγίες;)
Κάτι μέσα μας μάς τρώει να αιωρηθούμε πάνω απ'όλη την ακαμψία και στατικότητα και πάνω απ'όλες τις παρανοήσεις του κόσμου, χαράσσοντας ρότα για τη λεωφόρο των...άστρων! Κάνοντας και μια απαραίτητη στάση στο "Μπαράκι στην Άκρη του Γαλαξία", ωθούμενοι από μια αρχέγονη μέθη, για να γευτούμε παράξενα ελιξίρια, μεθυστικά κοκτέηλ αστρικής σκόνης, κοσμικής ακτινοβολίας και φλεγόμενα υπολείμματα αστρικών (κι όχι μόνο) συστημάτων, με παγάκια από την ουρά αλητήριων αστεροειδών.
Και για να καταφέρουμε αυτά κι ακόμη περισσότερα, πρέπει να αφήσουμε τη...βαρύτητα πίσω μας. Χωρίς να ξεχάσουμε να πατάμε και γερά στο έδαφος!

Bρίσκεστε σε "no Gravity Zone" λοιπόν! Γιατί είμαστε ονειροπόλοι και με αιτία:

ΟΝΕΙΡΟΠΟΛΟΙ (του ανιχνευτή)


Ονειροπόλος είναι αυτός που μπορεί να βρει τον δρόμο του μόνο στο φως του φεγγαριού. Τιμωρία του είναι ότι βλέπει το ξημέρωμα πριν τον υπόλοιπο κόσμο. - ΟΣΚΑΡ ΟΥΑΪΛΝΤ

Αυτή είναι και η κατάρα του! Η πιο γλυκιά και πικρή συνάμα, η πιο αποκηρυγμένη και γι'αυτό ανεκτίμητης αξίας, η πιο επικίνδυνη και γι'αυτό άξια μόνο για όσους αντέχουν να τη βαστάξουν, η πιο μαγική και συνάμα απαιτητική, η πιο δύσκολη να περιγραφεί με τη συνηθισμένη μορφή ανθρώπινης έκφρασης, κατάρα του κόσμου ετούτου.
Αλλά τι θα'τανε ο κόσμος χωρίς τους "καταραμένους" του; Αν όχι καταδικασμένος, από πολύ παλιά, σε έλλειψη οξυγόνου και σε πλήρη μαρασμό;

Ονειροπόλοι είναι αυτοί που, με τις (μυστηριώδεις για την κοινή λογική) ενοράσεις και τα όνειρά τους και τη διάθεσή τους να γυρέψουν την εκπλήρωσή τους, επιτρέπουν ακόμα στη γη να γυρνάει!
Oνειροπόλοι είναι αυτοί που βλέπουν όσα οι πιο πολλοί αδυνατούν ή αρνούνται να δουν, γιατί δεν μπορούν να εγκαταλείψουν τη βολή του δοσμένου, καθιερωμένου πλαισίου. Αυτοί που ανακαλύπτουν τις εικόνες πίσω από τις εικόνες ή ανοίγουν το δρόμο προς νέους κόσμους εκεί όπου οι παλιοί αργοπεθαίνουν και σβήνουν.
Αλλά αυτό έχει πάντα τίμημα και τις περισσότερες φορές πολύ σκληρό.
Ονειροπόλοι είναι κι αυτοί που συχνά οδηγούνται στο γλυκόπικρο καταφύγιο της μοναξιάς και στην τρέλα που επίσης συχνά συνοδεύει την "ιερή μέθη" τους. Αυτοί που, διόλου σπάνια, συντρίβονται κάτω από όλη την κακότητα, τη μικροψυχία και το φθόνο που ξεχειλίζει στον κόσμο.
Αλλά και αυτοί οι οποίοι σαν τους τρελούς αλήτες που σέρνονται από μια πλανεύτρα εσωτερική μούσα: "ποθούν τα πάντα ταυτόχρονα, αυτοί που ποτέ δε χασμουριούνται ή λένε έστω και μία κοινοτοπία, αλλά που καίγονται σαν τα μυθικά κίτρινα ρωμαϊκά κεριά, που σκάνε σαν πυροτεχνήματα ανάμεσα στα αστέρια κι από μέσα τους ξεπηδά το μπλε φως της καρδιάς τους, κι όσοι τους βλέπουν κάνουν: Αααα!!!! με θαυμασμό' (να θυμηθούμε και τον Τζακ Κέρουακ στο βιβλίο του "on the road")

Και αυτό που κάνει τη διαφορά είναι ότι... " ο ταξιδιώτης παίρνει μονάχα ένα δρόμο. Ο ονειροπόλος τους παίρνει όλους. "(Julos Beaucarne)

Σάββατο 11 Απριλίου 2015

Καλή μας έξοδο και ανά-σ-ταση!




Aν ο κόσμος της "ύλης" είναι μια φυσαλίδα που παρασύρεται από περιστρεφόμενες δίνες και πάλλεται σε ηλεκτρομαγνητικές δονήσεις μέσα σε ενεργειακές θάλασσες, τότε άλλο πεπρωμένο δεν υπάρχει από το να γίνουμε οι δαμαστές αυτής της ενέργειας. Ένα ατομικό για τον καθένα κι ένα συλλογικό για εκείνους που αρχίζουν να "φλέγονται" κβαντικό άλμα συνειδητότητας! Ακολουθώντας ή και..ωθώντας, γινόμενοι ένα με αυτήν, την ροή της μέσα σε μυστικές - για τους ανεπίδεκτους δεσμώτες της υλιστικής παράκρουσης- και παλιές όσο το σύμπαν διαδρομές. Έως τις πιο απόμακρες θαυμαστές και τρομαχτικές εσχατιές. Ώστε να μας αποθέσει σαν αφρό κοσμικών κυμάτων στις πιο παράξενες πιθανές-απίθανες στεριές.

Κι όπως έχεις φωνάξει εσύ ανιχνευτή: "Αεεεέ! Αοοοό! Σήμερα οι λύπες δεν χωράνε στο εγερτήριο αυτό! Αϊεεεέ! Αϊοοοό! Τίποτα δεν είναι μόνο του, τίποτα δεν μένει στατικό, τίποτα δεν είναι συνηθισμένο, τίποτα δεν παραμένει ίδιο! Και τίποτε δεν είναι νεκρό!"

Ο "Θεός των Κεραυνών", όχι ο υπερφίαλος καζανόβας Δίας αλλά ο θαυματοποιός μέσα στη μεγαλειώδη μοναξιά του Νίκολα Τέσλα, το είχε οραματιστεί αυτό. Είχε αφουγκραστεί, είχε πειραματιστεί, είχε αδράξει αυτό το πεπρωμένο. Και πριν τον θάψει το μένος των μισάνθρωπων ιερατείων της σκόπιμης άγνοιας για τις μάζες και της απομύζησης του ανθρώπινου πνεύματος και των δυνατοτήτων του, μας άφησε σαν σύγχρονη Αριάδνη το μίτο της απελευθέρωσής μας. Οδοδείκτες εξόδου και υπέρβασης, έξω από τον λαβύρινθο του σκοταδισμού -ακόμη και με επιστημονικό κύρος- της στρεβλής γνώσης, των κίβδηλων υποσχέσεων ευημερίας, των Σειρήνων της αντι-εξέλιξής μας στην ουσία ως είδος και της κατανάλωσής μας από βουλιμικούς σύγχρονους "Μινώταυρους", όπως το παρασιτικό χρηματοπιστωτικό καρτέλ και η σωρεία των γελοίων, κατασκευασμένων από τους πάνω, διαφορών μας.

Με αυτή και μόνο με αυτή τη λογική ή "μετα-λογική", εύχομαι καλή μας έξοδο από τα λαγούμια της σερνάμενης στο χώμα καθήλωσής μας.
Κι άρα καλή μας ανά-σ-ταση!



Ο Ένοικος...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου