Χωρίς Βαρύτητα!

ΤΟ " nο Gravity Zone" αποτελεί το παιδί του ιστότοπου γνωστού ως "ενάντια στην επιπεδούπολη" (antidras.blogspot.gr). Με ορμητήριο αυτό το χώρο, ανοίγουμε τα φτερά μας για πτήσεις προς θαυμαστούς, παράξενους, φιλόξενους κι αφιλόξενους, μα σίγουρα θαυμαστούς ορίζοντες. Μακρινούς ή κοντινούς, "εσωτερικούς" κι εξωτερικούς. Μεταφέρουμε εδώ κι επιλεγμένα κείμενα, δικά μας κι όχι μόνο, από το παλιό μπλογκ. Το "παλιό μας σπίτι" θα συνεχίζει να μας φιλοξενεί και αυτό και να αποτελεί σημείο αναφοράς και για καινούργιες εδώ αναρτήσεις μας.
Η
υπέρβαση των ανθρώπινων όντων προς ανώτερα (κι άρα ποιοτικότερα) επίπεδα ύπαρξης αποτελεί, όπως το βλέπουμε εμείς, αποτέλεσμα των ιδιοτήτων εκείνων που συνιστούν το μεγαλείο του ανθρώπου: Απλότητα, Ανεξαρτησία Αντίληψης, Αμφισβήτηση των συλλογικά αποδεκτών καταστάσεων και παραστάσεων, Περιέργεια, Φαντασία, Εκστατική διαίσθηση, Εκστατικός Θαυμασμός. Κι εμείς σκοπεύουμε στο νέο εγχείρημά μας να αδράξουμε κι αυτές τις ποιότητες που διαμορφώνουν κι ανάλογες διαδρομές κι αφηγούνται ιστορίες για "περιοχές μυθικές ή απαγορευμένες" .
(Ποιοι άραγε ορίζουν τι είναι μύθος ή απαγορευμένο ή απρόσιτο για τις μάζες και πόσοι ακόμη κι αυτοαποκαλούμενοι ή θεωρούμενοι ως "επαναστάτες" ενστερνίζονται αυτές τις οδηγίες;)
Κάτι μέσα μας μάς τρώει να αιωρηθούμε πάνω απ'όλη την ακαμψία και στατικότητα και πάνω απ'όλες τις παρανοήσεις του κόσμου, χαράσσοντας ρότα για τη λεωφόρο των...άστρων! Κάνοντας και μια απαραίτητη στάση στο "Μπαράκι στην Άκρη του Γαλαξία", ωθούμενοι από μια αρχέγονη μέθη, για να γευτούμε παράξενα ελιξίρια, μεθυστικά κοκτέηλ αστρικής σκόνης, κοσμικής ακτινοβολίας και φλεγόμενα υπολείμματα αστρικών (κι όχι μόνο) συστημάτων, με παγάκια από την ουρά αλητήριων αστεροειδών.
Και για να καταφέρουμε αυτά κι ακόμη περισσότερα, πρέπει να αφήσουμε τη...βαρύτητα πίσω μας. Χωρίς να ξεχάσουμε να πατάμε και γερά στο έδαφος!

Bρίσκεστε σε "no Gravity Zone" λοιπόν! Γιατί είμαστε ονειροπόλοι και με αιτία:

ΟΝΕΙΡΟΠΟΛΟΙ (του ανιχνευτή)


Ονειροπόλος είναι αυτός που μπορεί να βρει τον δρόμο του μόνο στο φως του φεγγαριού. Τιμωρία του είναι ότι βλέπει το ξημέρωμα πριν τον υπόλοιπο κόσμο. - ΟΣΚΑΡ ΟΥΑΪΛΝΤ

Αυτή είναι και η κατάρα του! Η πιο γλυκιά και πικρή συνάμα, η πιο αποκηρυγμένη και γι'αυτό ανεκτίμητης αξίας, η πιο επικίνδυνη και γι'αυτό άξια μόνο για όσους αντέχουν να τη βαστάξουν, η πιο μαγική και συνάμα απαιτητική, η πιο δύσκολη να περιγραφεί με τη συνηθισμένη μορφή ανθρώπινης έκφρασης, κατάρα του κόσμου ετούτου.
Αλλά τι θα'τανε ο κόσμος χωρίς τους "καταραμένους" του; Αν όχι καταδικασμένος, από πολύ παλιά, σε έλλειψη οξυγόνου και σε πλήρη μαρασμό;

Ονειροπόλοι είναι αυτοί που, με τις (μυστηριώδεις για την κοινή λογική) ενοράσεις και τα όνειρά τους και τη διάθεσή τους να γυρέψουν την εκπλήρωσή τους, επιτρέπουν ακόμα στη γη να γυρνάει!
Oνειροπόλοι είναι αυτοί που βλέπουν όσα οι πιο πολλοί αδυνατούν ή αρνούνται να δουν, γιατί δεν μπορούν να εγκαταλείψουν τη βολή του δοσμένου, καθιερωμένου πλαισίου. Αυτοί που ανακαλύπτουν τις εικόνες πίσω από τις εικόνες ή ανοίγουν το δρόμο προς νέους κόσμους εκεί όπου οι παλιοί αργοπεθαίνουν και σβήνουν.
Αλλά αυτό έχει πάντα τίμημα και τις περισσότερες φορές πολύ σκληρό.
Ονειροπόλοι είναι κι αυτοί που συχνά οδηγούνται στο γλυκόπικρο καταφύγιο της μοναξιάς και στην τρέλα που επίσης συχνά συνοδεύει την "ιερή μέθη" τους. Αυτοί που, διόλου σπάνια, συντρίβονται κάτω από όλη την κακότητα, τη μικροψυχία και το φθόνο που ξεχειλίζει στον κόσμο.
Αλλά και αυτοί οι οποίοι σαν τους τρελούς αλήτες που σέρνονται από μια πλανεύτρα εσωτερική μούσα: "ποθούν τα πάντα ταυτόχρονα, αυτοί που ποτέ δε χασμουριούνται ή λένε έστω και μία κοινοτοπία, αλλά που καίγονται σαν τα μυθικά κίτρινα ρωμαϊκά κεριά, που σκάνε σαν πυροτεχνήματα ανάμεσα στα αστέρια κι από μέσα τους ξεπηδά το μπλε φως της καρδιάς τους, κι όσοι τους βλέπουν κάνουν: Αααα!!!! με θαυμασμό' (να θυμηθούμε και τον Τζακ Κέρουακ στο βιβλίο του "on the road")

Και αυτό που κάνει τη διαφορά είναι ότι... " ο ταξιδιώτης παίρνει μονάχα ένα δρόμο. Ο ονειροπόλος τους παίρνει όλους. "(Julos Beaucarne)

Τετάρτη 28 Ιανουαρίου 2015

έγκλειστοι στη "μαύρη σιδερένια φυλακή"...

  με τη ματιά του  Pawel Kuczynski 

Ο κόσμος μας 
 (ή, τουλάχιστον, ένα αντιπροσωπευτικό "πολιτισμένο" δείγμα του)

"Τα περισσότερα αμερικανόπουλα γεννιούνται σε τυποποιημένα μαιευτήρια, με μια τυποποιημένη ετικέτα στον καρπό τους για να τα ξεχωρίζει από άλλα τυποποιημένα προϊόντα του νοσοκομείου. Τα περισσότερα από αυτά μεγαλώνουν ή στα πανομοιότυπα κονσερβοκούτια των πολυκατοικιών ή σε μικρές πόλεις ή σε σπίτια των προαστίων. Περνούν τις μέρες και τα χρόνια τουςμε μονότονη ομαλότητα σε βιομηχανίες, γραφεία, καταστήματα, κάνοντας καθημερινά τις ίδιες κινήσεις σε τακτά διαστήματα. Παρατάσσονται σε τυποποιημένους στρατούς κι αν ξεφύγουν από το θάνατο σε ένα μηχανοποιημένο πόλεμο, πεθαίνουν από μαζικές ασθένειες. Σαν επιστέγασμα της οικτρά κοινότυπης ύπαρξής τους θάβονται σε τυποποιημένους τάφους και μνημονεύονται σε τυποποιημένες νεκρολογίες..." ΜΑΞ ΛΕΡΝΕΡ

"... Η αντίδραση:
 Γίνε απρόβλεπτος και μη "καταχωρήσιμος".
Μην πηγαίνεις εκεί που ξέρεις ότι σε περιμένουν. Μη γίνεσαι "θαμώνας". Μην πιστεύεις ποτέ ό,τι σου λένε. Μην ακολουθείς την ίδια διαδρομή για να φτάσεις στον προορισμό. Μη φοβάσαι να πειραματιστείς, ακόμα κι αν οι γύρω σου "κλωτσάνε". Μην αγνοείς το ένστικτό σου και μην κάνεις παραχωρήσεις "για το καλό σου" (τις πιο πολλές φορές από το "κακό", αν το αποδεχτείς και το αγκαλιάσεις, ξεπηδά η πιο καλότυχη νέα ευκαιρία και το πιο απρόσμενο καλό!). Μη δίνεις σημασία στις "σειρήνες" τους, θα σε παγιδέψουν και θα σε "στεγνώσουν" από κάθε τι ζωντανό κι αυθεντικό μέσα σου. Να σκέφτεσαι κι  "αντίστροφα" πάνω στα ερεθίσματα και "να εκπαιδεύσεις την όρασή σου" ώστε να βλέπει τις εικόνες πίσω από τις εικόνες. Εξέπληξε τον εαυτό σου με το να ανατρέψεις και τις ίδιες τις συνήθειές του. Δράσε ανορθολογικά.
Διατήρησε ως κόρη οφθαλμού την ατομικότητα, ακεραιότητα και φαντασία σου!
Κράτησε ανοιχτό το μυαλό σου, αλλά όχι σαν "ξέφραγο αμπέλι". Γίνε παρατηρητικός! Σπάσε την "πραγματικότητα"(τους)! "
από το "μανιφέστο" μας " Σπάσε την πραγματικότητα!"

Μηνύματα από το παρελθόν

Όπως αποκαλύφθηκε στα απόκρυφα αρχαία κείμενα που ανακαλύφθηκαν στη μυστική βιβλιοθήκη του Nag Hammadi το 1945 στην Αίγυπτο, οι Γνωστικοί αποκαλούσαν τον κόσμο μας "μαύρη σιδερένια Φυλακή", όπου σύμφωνα με τις διδαχές και αντιλήψεις τους,  πριν κι από την εμφάνιση του χριστιανισμού, οι ανθρώπινες ψυχές είναι παγιδευμένες σε αυτό τον εξόφθαλμα ατελή και διαστροφικό κόσμο, τον οποίο διαφεντεύει μια κατώτερη "θεότητα" (και οι σκοτεινές δυνάμεις οι οποίες υπόκεινται σε αυτόν) που αποκαλούν "Δημιουργό". Η ταινία Μatrix(=ο ιστός, το πλέγμα) επηρεάστηκε σε μεγάλο βαθμό από αυτή την κοσμοθεωρία και οι δημιουργοί της για ν'αποφύγουν καταιγισμό αναπόφευκτων ερωτημάτων από τους θεατές κι άρα ανάλογες "περιπέτειες εξηγήσεων" έβαλαν τις Μηχανές στη θέση του "Άρχοντα του Κόσμου Ετούτου" των Γνωστικών.

Ο Τσαρλς Φορτ-"...το πιο πολύπλευρο πρόβλημα που αντιμετωπίζει ο άνθρωπος, είναι ο ίδιος ο τρόπος με τον οποίο αντιλαμβάνεται τα πράγματα. " ΤΣΑΡΛΣ ΦΟΡΤ (που αποτελεί μια εκπληκτική περίπτωση ερευνητή-συγγραφέα-στοχαστή, o oποίος επηρέασε πάρα πολλούς επιστήμονες, συγγραφείς επιστημονικής φαντασίας και δημιουργούς κινηματογραφικών ταινιών) γράφει στο διαβόητο "Βιβλίο των Καταραμένων": "Νομίζω πως ανήκουμε κάπου. Πιστεύω πως η Γη, σε κάποιες άλλες εποχές, ήταν μια έρημη χώρα και κάποιοι άλλοι ήρθαν εδώ πριν από εμάς, την εξερεύνησαν, την αποίκισαν, έφτιαξαν μεταλλάξεις και στο τέλος άρχισαν μεταξύ τους ένα μεγάλο πόλεμο. Τώρα πια, κάτι πολύ περίεργο κατέχει την Γη, που έγινε η αιτία να φύγουν όλοι οι άποικοι. Τα γουρούνια, οι χήνες και οι αγελάδες μας, θα πρέπει πρώτα να καταλάβουν ότι τα κατέχουμε κι έπειτα να τα απασχολήσει γιατί τα κατέχουμε...Ίσως να είμαστε προορισμένοι να μας χρησιμοποιούν, έχοντας την ψευδαίσθηση της ελευθερίας και της δημιουργίας, ίσως να υπάρχει κάποιος κανονισμός που να διαχωρίζεται σε πολλές κατηγορίες. Κάτι έχει πάνω μας νόμιμο δικαίωμα, κάτι μας εξουσιάζει, αφού πρώτα πλήρωσε το αντίτιμο για να πάρει την ιδιοκτησία που παλιότερα ανήκε αλλού. Αυτή η συναλλαγή ήταν γνωστή εδώ και πολλούς αιώνες, σε πολύ λίγους από εμάς, οι οποίοι θα ήταν πιστοί κάποιας πολύ μυστικής λατρείας, ή κάποιας μυστικής εντολής και τα μέλη αυτής της ομάδας μας κατευθύνουν στο επίπεδο των αποδεκτών γνώσεων και μας προσανατολίζουν προς αυτή τη μυστηριώδη λειτουργία και χρήση μας"
Ο δε Φίλιπ Ντικ είχε γράψει στην περίφημη "Εξήγηση" τη δεκαετία του'70: "Η πραγματικότητά μας είναι μια προβολή από ένα μυστικό τεχνούργημα, ένα κομπιουτεροειδές μηχάνημα διδασκαλίας που μας καθοδηγεί, μας προγραμματίζει και γενικά μας εξουσιάζει και μας κοντρολάρει εν αγνοία μας, καθώς εμείς δρούμε χωρίς να συνειδητοποιουμε την ύπαρξή του, ζώντας μέσα στην παραισθητική προβολή του κόσμου μας.[...]Είμαστε αντίγραφα του αληθινου μας εαυτού, ρέπλικες που το παρόν μυαλό τους δεν τους ανήκει, είναι μια ξένη κατασκευή.
Η Αυτοκρατορία δεν τελείωσε ποτέ, μας κυβερνά, είμαστε αιχμάλωτοί της"


και κάποιοι στίχοι

Σιδερένια Φυλακή

(για όλους τους σκλάβους, παλιούς και σύγχρονους, που ονειρεύτηκαν κάποτε ότι είναι ελεύθεροι και δεν θέλησαν να ξυπνήσουν!)



όταν σε εκστάσεις κι αρχέγονες χαρές
θέτουνε απαγορεύσεις και κανόνες

όταν στο κοσμικό πάνω το θάμα της Αγάπης
μονίμως ασελγούν στυγνοί απατεώνες

όταν στης καρδιάς τη λαχτάρα-δώρο της Φύσης
τα φράγματα της άκαμπτης θωράκισής τους να γκρεμίσει

έντρομοι ενισχύουνε τα τείχη
με περισσής κανονικότητας μπετόν

μη τυχόν και το κλουβί τους ραγίσει

κι όταν από τα σπάργανα αρρώστια σε μπολιάζουν
πως μέγιστη η συσσώρευση είν'αξία
και η ασφάλεια η πιο καλότυχη ευτυχία

κόβοντας εισιτήρια στο κεφάλι σου να μπαίνουν
και μάλιστα με τη συναίνεσή σου πληρωμένα

αν όμως κάποια αδέσποτη μέρα ξυπνήσεις
απ'το ονείρεμα της μαύρης πνοής τους

φυλάξου μην και σ'έβρει ξέπνοο φτωχέ μου
και ούτε αυτό βρίσκεις το μονοπάτι
στη σιδερένια να γυρίσεις πίσω φυλακή τους!

(στα ίδια μήκη κύματος:  Η πορεία προς το πουθενά, με ενδιάμεσες στάσεις στο τίποτα...)


Στίχοι αφιερωμένοι και στη θύμηση ενός εκ των κορυφαίων συγγραφέων της λογοτεχνίας του Φανταστικού και πληθωρικού στοχαστή (ένοικου πολλών εναλλακτικών πραγματικοτήτων), που τόσο μας έχει εμπνεύσει!
Από Βικιπαίδεια: "Ο Φίλιπ Ντικ είναι στις μέρες μας, μετά τον Στίβεν Κινγκ, ο συγγραφέας φανταστικής λογοτεχνίας με τις περισσότερες μεταφορές έργων του στον κινηματογράφο" (Blade Runner, Minority Report, Total Recall, A Scanner Darkly κ.ά.)

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου