Χωρίς Βαρύτητα!

ΤΟ " nο Gravity Zone" αποτελεί το παιδί του ιστότοπου γνωστού ως "ενάντια στην επιπεδούπολη" (antidras.blogspot.gr). Με ορμητήριο αυτό το χώρο, ανοίγουμε τα φτερά μας για πτήσεις προς θαυμαστούς, παράξενους, φιλόξενους κι αφιλόξενους, μα σίγουρα θαυμαστούς ορίζοντες. Μακρινούς ή κοντινούς, "εσωτερικούς" κι εξωτερικούς. Μεταφέρουμε εδώ κι επιλεγμένα κείμενα, δικά μας κι όχι μόνο, από το παλιό μπλογκ. Το "παλιό μας σπίτι" θα συνεχίζει να μας φιλοξενεί και αυτό και να αποτελεί σημείο αναφοράς και για καινούργιες εδώ αναρτήσεις μας.
Η
υπέρβαση των ανθρώπινων όντων προς ανώτερα (κι άρα ποιοτικότερα) επίπεδα ύπαρξης αποτελεί, όπως το βλέπουμε εμείς, αποτέλεσμα των ιδιοτήτων εκείνων που συνιστούν το μεγαλείο του ανθρώπου: Απλότητα, Ανεξαρτησία Αντίληψης, Αμφισβήτηση των συλλογικά αποδεκτών καταστάσεων και παραστάσεων, Περιέργεια, Φαντασία, Εκστατική διαίσθηση, Εκστατικός Θαυμασμός. Κι εμείς σκοπεύουμε στο νέο εγχείρημά μας να αδράξουμε κι αυτές τις ποιότητες που διαμορφώνουν κι ανάλογες διαδρομές κι αφηγούνται ιστορίες για "περιοχές μυθικές ή απαγορευμένες" .
(Ποιοι άραγε ορίζουν τι είναι μύθος ή απαγορευμένο ή απρόσιτο για τις μάζες και πόσοι ακόμη κι αυτοαποκαλούμενοι ή θεωρούμενοι ως "επαναστάτες" ενστερνίζονται αυτές τις οδηγίες;)
Κάτι μέσα μας μάς τρώει να αιωρηθούμε πάνω απ'όλη την ακαμψία και στατικότητα και πάνω απ'όλες τις παρανοήσεις του κόσμου, χαράσσοντας ρότα για τη λεωφόρο των...άστρων! Κάνοντας και μια απαραίτητη στάση στο "Μπαράκι στην Άκρη του Γαλαξία", ωθούμενοι από μια αρχέγονη μέθη, για να γευτούμε παράξενα ελιξίρια, μεθυστικά κοκτέηλ αστρικής σκόνης, κοσμικής ακτινοβολίας και φλεγόμενα υπολείμματα αστρικών (κι όχι μόνο) συστημάτων, με παγάκια από την ουρά αλητήριων αστεροειδών.
Και για να καταφέρουμε αυτά κι ακόμη περισσότερα, πρέπει να αφήσουμε τη...βαρύτητα πίσω μας. Χωρίς να ξεχάσουμε να πατάμε και γερά στο έδαφος!

Bρίσκεστε σε "no Gravity Zone" λοιπόν! Γιατί είμαστε ονειροπόλοι και με αιτία:

ΟΝΕΙΡΟΠΟΛΟΙ (του ανιχνευτή)


Ονειροπόλος είναι αυτός που μπορεί να βρει τον δρόμο του μόνο στο φως του φεγγαριού. Τιμωρία του είναι ότι βλέπει το ξημέρωμα πριν τον υπόλοιπο κόσμο. - ΟΣΚΑΡ ΟΥΑΪΛΝΤ

Αυτή είναι και η κατάρα του! Η πιο γλυκιά και πικρή συνάμα, η πιο αποκηρυγμένη και γι'αυτό ανεκτίμητης αξίας, η πιο επικίνδυνη και γι'αυτό άξια μόνο για όσους αντέχουν να τη βαστάξουν, η πιο μαγική και συνάμα απαιτητική, η πιο δύσκολη να περιγραφεί με τη συνηθισμένη μορφή ανθρώπινης έκφρασης, κατάρα του κόσμου ετούτου.
Αλλά τι θα'τανε ο κόσμος χωρίς τους "καταραμένους" του; Αν όχι καταδικασμένος, από πολύ παλιά, σε έλλειψη οξυγόνου και σε πλήρη μαρασμό;

Ονειροπόλοι είναι αυτοί που, με τις (μυστηριώδεις για την κοινή λογική) ενοράσεις και τα όνειρά τους και τη διάθεσή τους να γυρέψουν την εκπλήρωσή τους, επιτρέπουν ακόμα στη γη να γυρνάει!
Oνειροπόλοι είναι αυτοί που βλέπουν όσα οι πιο πολλοί αδυνατούν ή αρνούνται να δουν, γιατί δεν μπορούν να εγκαταλείψουν τη βολή του δοσμένου, καθιερωμένου πλαισίου. Αυτοί που ανακαλύπτουν τις εικόνες πίσω από τις εικόνες ή ανοίγουν το δρόμο προς νέους κόσμους εκεί όπου οι παλιοί αργοπεθαίνουν και σβήνουν.
Αλλά αυτό έχει πάντα τίμημα και τις περισσότερες φορές πολύ σκληρό.
Ονειροπόλοι είναι κι αυτοί που συχνά οδηγούνται στο γλυκόπικρο καταφύγιο της μοναξιάς και στην τρέλα που επίσης συχνά συνοδεύει την "ιερή μέθη" τους. Αυτοί που, διόλου σπάνια, συντρίβονται κάτω από όλη την κακότητα, τη μικροψυχία και το φθόνο που ξεχειλίζει στον κόσμο.
Αλλά και αυτοί οι οποίοι σαν τους τρελούς αλήτες που σέρνονται από μια πλανεύτρα εσωτερική μούσα: "ποθούν τα πάντα ταυτόχρονα, αυτοί που ποτέ δε χασμουριούνται ή λένε έστω και μία κοινοτοπία, αλλά που καίγονται σαν τα μυθικά κίτρινα ρωμαϊκά κεριά, που σκάνε σαν πυροτεχνήματα ανάμεσα στα αστέρια κι από μέσα τους ξεπηδά το μπλε φως της καρδιάς τους, κι όσοι τους βλέπουν κάνουν: Αααα!!!! με θαυμασμό' (να θυμηθούμε και τον Τζακ Κέρουακ στο βιβλίο του "on the road")

Και αυτό που κάνει τη διαφορά είναι ότι... " ο ταξιδιώτης παίρνει μονάχα ένα δρόμο. Ο ονειροπόλος τους παίρνει όλους. "(Julos Beaucarne)

Πέμπτη 31 Δεκεμβρίου 2015

Χόρχε Μπουκάι:Η αγάπη είναι μόνο μία

Αν θέλετε η αγάπη σας να κρατήσει για πάντα, να πετάτε μαζί, αλλά ποτέ δεμένοι. 


Ο καθένας έχει έναν μόνο τρόπο ν’ αγαπάει: τον δικό του.

Μπορώ να κάνω ένα σωρό πράγματα για να σου εκφράσω, να σου δείξω, να σου αποδείξω, να επιβεβαιώσω ή να υποστηρίξω ότι σ’ αγαπώ, όμως, μόνο ένα πράγμα μπορώ να κάνω με την αγάπη μου, κι αυτό είναι να Σ’ ΑΓΑΠΩ, να ασχολούμαι μαζί σου, να εκδηλώνω τα συναισθήματά μου όπως τα νιώθω. Και το πώς τα αισθάνομαι είναι ο δικός μου τρόπος να σ’ αγαπώ.

Μπορείς να το δεχτείς ή μπορείς να το απορρίψεις, μπορείς να καταλάβειςτ τι σημαίνει ή μπορείς να το αγνοήσεις παντελώς. Αυτός, όμως, είναι ο τρόπος μου να σ΄αγαπώ· δεν έχω άλλον.

Ο καθένας έχει έναν μόνο τρόπο ν’ αγαπάει: τον δικό του.

Στο χώρο της ψυχικής υγείας συναντάμε πολλές φορές άτομα που έμαθαν –λανθασμένα και χωρίς να καταλάβουν πώς–, ότι αγάπη είναι να χτυπάς, και καταλήγουν να παντρεύονται κάποιους που τους χτυπούν προκειμένου να αισθανθούν ότι τους αγαπούν (πολλές κακοποιημένες γυναίκες υπήρξαν κακοποιημένες θυγατέρες).

Για αιώνες κακοποιούσαν ή πλήγωναν οι γονείς τα παιδιά τους λέγοντας ότι το κάνουν για το καλό τους: “Εμένα με πονάει περισσότερο που πρέπει να σε δείρω”, λένε συχνά οι γονείς.

Και στα πέντε σου, δεν είσαι σε θέση να κρίνεις αν είναι ή δεν είναι πράγματι έτσι.

Και προσαρμόζεσαι· αλλάζεις συμπεριφορά.

Και εξακολουθείς, πολλές φορές, να τρως ξύλο και να το θεωρείς ωφέλιμο.

Όταν δούλευα με εξαρτημένους, την εποχή που έκανα ειδικότητα στην ψυχιατρική, παρακολουθούσα μια γυναίκα που είχε πατέρα αλκοολικά και παντρεύτηκε με τη σειρά της έναν αλκοολικό άντρα. Τη γνώρισα στην κλινική όπου ο άντρας της ήταν εσωτερικός ασθενής. Επί χρόνια συνόδευε τον σύζυγό της στις ομάδες Ανώνυμων Αλκοολικών στην προσπάθεια να ξεπεράσει τον εθισμό του, από τον οποίο έπασχε για πάνω από δώδεκα χρόνια.

"Γράμμα" από τους"παρατηρητές" ενός άλλου κόσμου


Σας παρατηρούμε να συνωστίζεστε, σαν ανθρωπόμορφα ανδροειδή, που δεν επιφυλάττουν καμιά έκπληξη, καμιά παρέκκλιση από τους κώδικες προγραμματισμένης συμπεριφοράς των προγραμματιστών τους. Να μαζεύεστε σαν υπνωτισμένοι στα στρατόπεδα συγκέντρωσης των εξαρτημένων αντανακλαστικών σας και κράτησης των ευπρόβλεπτων συνηθειών σας, τα οποία αποκαλείτε εσείς εμπορικά κέντρα, νυχτερινά στέκια διασκέδασης, υπεραγορές. Από τις οποίες τελευταίες προμηθεύεστε τα γεμάτα τοξικές και μολυσματικές ουσίες πτώματα ζώων ή μελών τους, τα γενετικά τροποποιημένα δηλητήρια, τα επεξεργασμένα σκουπίδια με ετικέτα προέλευσης, για να ετοιμάσετε το εορταστικό τραπέζι, όπως το ονομάζετε, των ημερών αυτών. Αλήθεια, αδυνατούμε να καταλάβουμε γιατί θεωρείτε κάτι σαν γιορτή μαζική την είσοδο ενός ακόμα χρόνου στον παραπαίοντα κόσμο σας! Τι γιορτάζετε; Την ακόμα πιο βαθιά πτώση σας από το στάδιο των σκεπτόμενων και αυτόνομων αντιληπτικά ανθρώπινων όντων στο λάκκο των ωχρών, ασθενικών, μεταλλαγμένων, αγελαίων, ανεγκέφαλων -και γι'αυτό και ματαιόδοξων ή αυταπατώμενων- ανθρώπινων απομιμήσεων;

Είμαστε κάτι σαν απρόσκλητοι παρατηρητές, μπορεί και να μας προσδιορίσετε και ως χρονοταξιδιώτες. Και όχι οι μοναδικοί που σας έχουν επισκεφτεί, κατά τους ιστορικούς και μη καιρούς σας, από διάφορες και διαφορετικές "φυσαλίδες" του υπερσύμπαντος. 'Εχουμε αφιχθεί στη σκοτεινή τεχνοκρατική εποχή σας -κάτι ανάλογο με αυτό που εσείς ονομάσατε μεσαίωνα- ερχόμενοι από το χωρόχρονο μιας άλλης, παράλληλης γης. Είμαστε οι ταξιδιώτες από ένα άλλο κόσμο, πιθανόν κι από μια κρυσταλλωμένη εκδοχή του δικού σας μέλλοντος, εκδιαμέτρου αντίθετο από το παρόν σας και τις κυρίαρχες ατζέντες για το μέλλον του.

Είμαστε οι αγγελιοφόροι μιας εποχής που η πολύ προηγμένη τεχνολογία βρίσκεται σε απόλυτη αρμονία με το φυσικό περιβάλλον και στηρίζει την ανθρώπινη δημιουργία, αναδεικνύει το μεγαλείο της ευφυίας της. Και -όπως είναι εύλογο για εμάς αντίθετα με εσάς, απ'ότι έκπληκτοι διαπιστώνουμε- απελευθερώνει την πολυτάλαντη ανθρώπινη φύση από την επονείδιστη τεχνητή ανάγκη-κάτεργο της μισθωτής εργασίας. Είμαστε οι ένοικοι μιας ουτοπίας, τόσο εξωφρενικής για τους εκμεταλλευτές σας με τη δική σας συναίνεση, όπου η υποστηριζόμενη από τις καινοτόμες και πολυσύνθετες τεχνολογικές εφαρμογές παραγωγή προσφέρει αφειδώς στον άνθρωπο όλα τα απαραίτητα. Για την αρμονική ανάπτυξη και συνύπαρξη σώματος και πνεύματος.
 Και στο δικό μας συλλογικά δομημένο και διαχειριζόμενο κόσμο η κατανομή των αγαθών έχει εξαλείψει ανεπιστρεπτί τις ανισότητες και κραυγαλέες ανισορροπίες. Και οι ανθρώπινες οντότητες απολαμβάνουν δημιουργικά και ανακαλυπτικά τον πολύτιμο ελεύθερο χρόνο, ώστε να ερευνήσουν και να αντιληφθούν τη θαυμαστή τους φύση και την ουσιαστική θέση τους μέσα στο σύμπαν. Όπως ένας ασθενής του κόσμου σας απαλλάσσεται με θαυμαστό τρόπο -ή θαύμα όπως εσείς το αποκαλείτε, αγνοώντας τους ανθρώπινους μηχανισμούς αυτοΐασης και τη λειτουργία τους- από όλους τους καρκινικούς όγκους, είμαστε απελευθερωμένοι από κάθε υλιστική νοοτροπία, από κάθε μονόπλευρη θεώρηση στο όνομα ενός αυθαίρετου ψευδοεπιστημονικού δαρβινισμού -το εξωφρενικά παρανοϊκό οικονομικό σας μοντέλο είναι προέκτασή του- κι από κάθε θεϊστική εγκεφαλική παράκρουση κι ακόλουθο αντιεξελικτικό φανατισμό.

Δεν μας κατέχουν ανταλλακτικά χάρτινα ή μεταλλικά συμβόλαια, αυτά που εσείς ονομάζετε χρήμα, το οποίο και προσκυνάτε περισσότερο απ'όλους τους κατασκευασμένους θεούς σας και το οποίο μεταφράζεται σε σώρευση ισχύος σε όσο το δυνατόν λιγότερα χέρια. Παράγοντας αστείρευτη κοινωνική δυστυχία και ατέλευτες καταστροφικές συγκρούσεις.
Και η πτώση αυτή δεν έχει τέλος, σε σημείο που μας κάνει να απορούμε για το γεγονός της μη εξαφάνισής σας ακόμη.
Τα απαρχαιωμένα ορυκτά σας καύσιμα και τα πυρηνικά σας κουτιά της Πανδώρας, αποτελούν και το ενεργειακό σας κυρίαρχο μοντέλο. Ενώ γνωρίζετε ότι ταυτόχρονα αποτελούν παράγοντες απίστευτης πλανητικής μόλυνσης με αλυσιδωτές αρνητικές συνέπειες σε όλα τα οικοσυστήματα. Κάτι που επικυρώνει την εικόνα που έχουμε υιοθετήσει για εσάς: ένας αυτοκαταστροφικός, με μαζοχιστική εθελοτυφλία, πρωτογονισμός!

 Εμείς, στις συχνότητες και τα πεδία απ'όπου προερχόμαστε, σερφάρουμε σε καθαρούς ωκεανούς συμπαντικής και άπλετης ελεύθερης ενέργειας, που καλύπτει όλες τις ενεργειακές μας ανάγκες-δωρεάν βεβαίως, όπως όλα τα δώρα της φύσης- και ταξιδεύουμε ως τις εσχατιές του γαλαξία και σε ακόμα πιο ασύλληπτες για εσάς αποστάσεις και σε πραγματικότητες που τόσο μίζερα και ατάλαντα αποκαλείτε "επιστημονική φαντασία". Χρησιμοποιούμε ακόμη και τεχνητές ή φυσικές αστροπύλες -για τις οποίες πιστεύετε ότι υπάρχουν μόνο στους κινηματογράφους σας- και αλληλεπιδρούμε με άλλους προηγμένους πολιτισμούς.

Και να που βρισκόμαστε ως παρατηρητές ανάμεσά σας, με κύριο κίνητρο την περιέργεια, μέσα στις παραισθήσεις που αναγνωρίζετε ως καθημερινότητά σας. Μέσα κι έξω από τα μικρά ή θεόρατα κλουβιά σας, από τσιμέντο, γυαλί, μέταλλο ή ευτελή κι ανθυγιεινά υλικά στις παραγκουπόλεις που ζούνε -τρόπος του λέγειν- όλο και περισσότεροι από εσάς. Δαιμονοποιώντας κι εκχερσώνοντας τη φύση, αν κι εσείς προτιμάτε να αποκαλείτε "αστικοποίηση" αυτό το τεράστιο έγκλημα, σε βάρος και των ίδιων των εαυτών σας.


 Κινούμαστε αιωρούμενοι ανάμεσά σας, με τη χρήση μικρών φορητών συσκευών αντιβαρύτητας. Και αόρατοι από τα έτσι κι αλλιώς ατροφικά σας μάτια, περιβαλλόμενοι από "ασπίδες" ή πιο σωστά στροβίλους μη δεσμευμένων σωματιδίων που εξουδετερώνουν τα φωτόνια της ατμόσφαιράς σας. Και χρησιμοποιώντας υπερρευστούς μανδύες εκπομπής υψηλών συχνοτήτων ηλεκτρομαγνητικών πεδίων, εκτρέπουμε τα αντίστοιχα ηλεκτρομαγνητικά πεδία "στέρεων επιφανειών" -όπως οι φαινομενικά συπαγείς σας τοίχοι- κάνοντάς μας να περνάμε από μέσα τους σαν αυτά που με γραφική τρομάρα αποκαλείτε  φαντάσματα!

 Πού και πού, ωστόσο, όταν εισπράττουμε με την απλή και μόνο παρατήρηση όλη την πωρωμένη κυνικότητα των "προκαθήμενων" των κοινωνιών σας, υλοποιούμαστε κατά βούληση, έστω και για λίγο. Έτσι ώστε να παραστήσουμε τους ομοίους σας, που όμως βλέπουν λίγο "παραπέρα" από τη βαριά σκιά της συνολικής κατάντιας και προειδοποιούν για το ακόμα πιο σκοτεινό μέλλον ενός τέτοιου παρόντος. Του δικού σας. Και καταδεικνύουν την αργή μα σταθερότατη αποσύνθεση του θανάσιμου εκφυλισμού. Του επίσης δικού σας.

Ωστόσο, δεν το κάνουμε αυτό γιατί παριστάνουμε τα πάνσοφα πνεύματα που κατέβηκαν από το υπερπέραν στα εδάφη σας, δεν είμαστε φιλεύσπλαχνοι σωτήρες ούτε φιλάνθρωποι. Όχι!

Τετάρτη 30 Δεκεμβρίου 2015

Παντελής Γιαννουλάκης - Το Μυστήριο του Χρόνου




"Ο συγγραφέας Παντελής Γιαννουλάκης μιλάει για το "Μυστήριο του Χρόνου" - - Πρόκειται για την εισαγωγή του στο εξάωρο workshop "Χρονοταξιδιώτες" που παρέδωσε τον Νοέμβριο του 2015"


Αλιευθέν από το πολύ ιδιαίτερο κανάλι του  DOCTOR SHAMBALA
Δείτε κι αυτό από εμάς: 
 Εξερευνήστε το μαγικό κόσμο του DR. SHAMBALA!

Να περιφέρεσαι στην τρέλα...και παραπέρα!

  Aν η κυρίαρχη λογική είναι η συναινετική τρέλα των πολλών, κάθε παρέκκλιση από αυτήν, με άποψη, πάθος και στυλ,  ίσως να αποτελεί και τη μόνη πορεία σωτηρίας και ανακάλυψης της αυτοεπίγνωσης για τους λίγους.
Ο Ένοικος...

 "να περιφέρεσαι στην τρέλα"


Οι άσχημες μέρες κι οι άσχημες νύχτες
εναλλάσσονται τώρα
υπερβολικά συχνά.
Το παλιό όνειρο των λιγοστών
εύκολων χρόνων
πριν από το θάνατο
έσβησε κι αυτό όπως τ' άλλα.
κρίμα, κρίμα, κρίμα.


θέλαμε περισσότερα απ' όσα
θα μπορούσαμε να έχουμε πότε:
γυναίκες όλο έρωτα
και γέλια,
νύχτες αρκούντως άγριες
για την τίγρη,
θέλαμε μέρες
που θα τριγύρναγαν μες στην ζωή
με κάποια χάρη, λίγο νόημα,
όχι κάτι
για τα σκουπίδια,
άλλα κάτι
που ν' αξίζει να το θυμάσαι,

κάτι που θα το 'χωνες σαν λάμα
κατευθείαν στου θανάτου την κοιλιά.

Κρίμα, κρίμα...

Τρίτη 29 Δεκεμβρίου 2015

Το αρχετυπικό πρότυπο του Μεγάλου Επιστήμονα, που οι φαύλοι δεν μπορούσαν να του επιτρέψουν να φωτίσει και ν'απελευθερώσει τον κόσμο-τσιφλίκι τους:"Ο παράξενος κύριος Wilhelm Reich"

«Φίλοι μου βρισκόμαστε εδώ για να αποχαιρετήσουμε τον Βίλχελμ Ράιχ, λέγοντας το τελευταίο αντίο. Ας τηρήσουμε ενός λεπτού σιγή αποδίδοντας τιμή στο προνόμιο. Το απίστευτο προνόμιο να τον γνωρίσουμε. Μια φορά στα χίλια χρόνια, ίσως μια φορά στα δυο χιλιάδες χρόνια, ένας τέτοιος άνθρωπος έρχεται στη Γη για να αλλάξει το πεπρωμένο της ανθρωπότητας. Όπως έχει συμβεί σε κάθε ξεχωριστή προσωπικότητα, καταδιώχθηκε, δυσφημίστηκε και διαστρεβλώθηκε το έργο του. Ήρθε αντιμέτωπος με όλα αυτά μέχρις ότου μια οργανωμένη συνωμοσία τον έστειλε στη φυλακή και εκεί τον σκότωσε. Εμείς ήμασταν μάρτυρες όλων αυτών. «Της δολοφονίας του Χριστού»Οι λέξεις είναι πολύ φτωχές και λίγες για να περιγράψω ή να διευκρινίσω τι κατάφερε να κάνει. Η δουλειά του ολοκληρώθηκε. Κέρδισε τη γαλήνη και άφησε πίσω του, στους ανθρώπους αυτής της Γης, μια τεράστια κληρονομιά. Δεν θρηνούμε αυτόν, αλλά όλους εμάς, για αυτή τη σημαντική απώλεια. Ας αναλάβουμε την ευθύνη του έργου του και ας ακολουθήσουμε το μονοπάτι που μας άνοιξε. Εμπρός ας το κάνουμε».



"Βασικά υπήρξε αφελής σαν παιδάκι. Δεν είχε καθόλου τη διανοητική επιτήδευση του θωρακισμένου ανθρώπου και ματαιωνόταν, γι’ αυτό αντιδρούσε φυσιολογικά, μια συμπεριφορά που δεν μπορούσε να γίνει κατανοητή από τη θωρακισμένη κοινωνία. Μαχόταν απελπισμένα για τη δουλειά του και επιπλέον για την πάσχουσα ανθρωπότητα και ματαιωνόταν από όλες τις πλευρές. Μπορούσε να πραγματοποιεί επαναστατικές ανακαλύψεις ξεκινώντας από το μηδέν και επιπλέον είχε να προσφέρει τόσα πολλά στον κόσμο που γινόταν όλο και περισσότερο παράτολμος."
" Διερευνώντας την προέλευση της ζωής, μελέτησε την αποσύνθεση της τροφής, θεωρώντας πως η ενέργεια που συντηρεί τη ζωή προέρχεται από την τροφή. Χρησιμοποιώντας την αποστείρωση για να αντιμετωπίσει την επιμόλυνση, μελέτησε την αποσύνθεση σε μικροσκοπική μεγέθυνση 2.000-3.000x. Ανακάλυψε πως από την αποδόμηση προέκυπταν μικροσκοπικά φωταυγάζοντα σφαιρίδια, που κινούνταν ελεύθερα και μπορούσαν να καλλιεργηθούν. Όταν καρκινικά κύτταρα ή μικρόβια πλησίαζαν αυτές τις ενεργειακές κύστεις, παρέλυαν και σκοτώνονταν. Αυτά τα σφαιρίδια έμοιαζαν να αποτελούν ενδιάμεσο στάδιο μεταξύ έμβιας και άβιας ύλης. Ο Ράιχ τα ονόμασε «βιόντα»."
" Θεώρησε πως μελετούσε απελευθερωμένη ενέργεια που είχε πρωταρχική πηγή τον Ήλιο. Αργότερα, παρατήρησε πως υπήρχε ελεύθερη στην ατμόσφαιρα. Την ανακάλυψε παντού – στο αίμα, που το άφησε να αποσυντεθεί, στους ιστούς και στο γρασίδι. Την ταυτοποίησε με την ενέργεια που παρατήρησε στην επιφάνεια της επιδερμίδας και τη μετονόμασε «ενέργεια της ζωής» ή «οργονοενέργεια» από το «οργανισμός» ή «οργασμός». Τελικά κατέληξε πως πρόκειται για κοσμική, αρχέγονη ενέργεια από την οποία προέκυψε κάθε έμβια και άβια ύλη. Ο αιθέρας για τον οποίο οι άνθρωποι συζητούσαν για πολλά χρόνια."
"Ο Ράιχ κατάφερε να αναπτύξει από τα βιόντα πρωτόζωα, οδηγούμενος έτσι στην ιδέα πως και ο καρκίνος θα μπορούσε να αναπτυχθεί με τον ίδιο τρόπο. Επικεντρώθηκε ολόψυχα στη μελέτη του καρκίνου και κατάφερε να δημιουργήσει ένα φιλμ το οποίο δείχνει καρκινικά κύτταρα να αναπτύσσονται από την αποσύνθεση ζωντανών ιστών. Κατέδειξε έτσι πως ο καρκίνος αποτελούσε βιοπάθεια που προέκυπτε από τη σεξουαλική καταπίεση, με επακόλουθο την παραίτηση και το θάνατο του οργανισμού. Μέσα από αυτές και άλλες μελέτες, προσδιόρισε τη συγκεκριμένη ενέργεια της ζωής, που την ονόμασε «οργόνη» (από την ενέργεια τού οργανισμού)."
 "Με την ανακάλυψη της θωράκισης και του άγχους οργασμού, ο Ράιχ έλυσε πολλούς γρίφους της ανθρώπινης λειτουργίας, όπως είναι ο μυστικισμός και ο μηχανιστικός τρόπος σκέψης. Έναν από τους σημαντικότερους γρίφους τον ονόμασε «συγκινησιακή πανούκλα». Αυτός ο όρος αναφέρεται στον ανθρώπινο χαρακτήρα που επίμονα σκοτώνει τη ζωή. Κανένας δεν είναι τελείως ελεύθερος από αυτή τη νόσο, αλλά υπάρχουν συγκεκριμένα άτομα που λειτουργούν πρωτίστως ως συγκινησιακή πανούκλα. Αυτά τα άτομα είναι ικανά, ευφυή, ενεργητικά, στην ουσία όμως είναι κατά της σεξουαλικότητας και επιδιώκουν να καταλαμβάνουν θέσεις εξουσίας απ’ όπου μπορούν να επιβάλλουν κανόνες ζωής. Είναι κατά κάποιο τρόπο τα αναχώματα της κοινωνίας. Δεν μπορούν να αντέξουν τη φυσική λειτουργία, επειδή προκαλεί αβάσταχτη λαχτάρα μέσα τους. Έτσι, ο πρωταρχικός στόχος τους είναι να επιβάλλουν περιορισμούς σε κάθε φυσική λειτουργία. Την ίδια στιγμή εκλογικεύουν τη συμπεριφορά τους τόσο καλά, που αυτή γίνεται ευρέως αποδεκτή, επειδή θεωρείται ότι εξυπηρετεί το κοινό καλό."
"Μέχρι το 1954 ο Ράιχ είχε επιλύσει πληθώρα προβλημάτων που αφορούσαν την κοσμική λειτουργία και πλησίαζε την κατανόηση της αντιβαρύτητας. Ανακάλυψε πως η βαρύτητα οφειλόταν στην αλληλεπίδραση δύο ενεργειακών ρευμάτων. Στην πραγματικότητα αποτελούσε μια εκδήλωση υπέρθεσης."
" Το 1933 εκδόθηκαν η «Ανάλυση του χαρακτήρα», κλασικό έργο για την κατανόηση του χαρακτήρα και η «Μαζική ψυχολογία του φασισμού», που αποκαλύπτει τη χαρακτηρολογική δομή των ανθρώπων που ακολουθούν το φασισμό. Η «Βιοπάθεια του καρκίνου» εκδόθηκε το 1948 "

o περίφημος συσσωρευτής οργόνης (θεραπεία καρκίνου συν τοις άλλοις! Διάβασε κι αυτό για έναν άλλο κολοσσό που η συνωμοσία των αχρείων που διαφεντεύει αυτό τον βαρβαρικό κόσμο, κατά της ευζωίας του ανθρώπου και εξέλιξής του ως είδος, τον έβαλε επίσης στο στόχαστρό της: Άλλο ένα έγκλημα κατά της ανθρωπότητας; Η ανακάλυψη του "κρυπτοϊού του καρκίνου" και της θεραπείας του και η εξόντωσή της από το ιατροφαρμακευτικό ιερατείο!) 

τα περίφημα cloudbusters - δες και το παρακάτω μουσικό βίντεο της Kate Bush με το γνωστό ηθοποιό Nτόναλντ Σάδερλαντ στο ρόλο του ανθρώπου-αρχέτυπου της πραγματικής Επιστήμης κι όχι του επιστημονισμού των σαλτιμπάγκων με ακαδημαϊκές καριέρες και γενναίες επιδοτήσεις και των ραφιναρισμένων ανοησιών που προβάλλονται ως επιστήμη, σε όλους τους τομείς της έρευνας!
(Τα βιβλία του Ράιχ, αυτού του τεράστιου σε σημασία Ανθρώπου για την απελευθέρωση της ανθρώπινης φυλής από μια πληθώρα παρανοήσεων και από κάθε είδους δεσμά, ήταν μέχρι πρόσφατα σχεδόν απαγορευμένα στον "οχετό της ελευθερίας", τις ΗΠΑ-τις "Ηνωμένες Εταιρείες Αμερικής". Αυτές δηλαδή που έθαψαν και τον "Προμηθέα" Νίκολα Τέσλα, αφού καρπώθηκαν το κολοσσιαίο έργο του για την ανάπτυξη προωθημένης τεχνολογίας και από ένα σημείο και ύστερα απόρρητης για την κοινή-μονίμως αποχαυνωμένη και λοβοτομημένη γνώμη...)




Ο παράξενος κύριος Wilhelm Reich

Τα πρώτα χρόνια του Wilhelm Reich


 Κάποια μέρα, θα γραφούν ολοκληρωμένες βιογραφίες και κριτικές για τον Wilhelm Reich. Η ζωή του ήταν τόσο πολύ πλούσια σε εμπειρίες, που τη σημασία τους μόνο σταδιακά θα μπορέσουν να αντιληφθούν οι άνθρωποι του κόσμου μας. Παντρεύτηκε τρεις φορές και απέκτησε τρία παιδιά. Έζησε σε έξι χώρες και η γνώση που απέκτησε για τη ζωή και τις λειτουργίες της είναι ασύγκριτη. Σε σημαντικά πεδία γνώσης λειτούργησε ως επαγγελματίας και επιπλέον τα εξέλιξε. Οι τομείς που ασχολήθηκε περιλαμβάνουν ψυχολογία, κοινωνιολογία, θρησκεία, χημεία, γεωργία, μετεωρολογία, αστρονομία, μηχανική, ζωγραφική, γλυπτική και μουσική, ενώ υπήρξε και αξιόλογος συγγραφέας. Στα τελευταία του χρόνια μελετούσε τη νομική.

Πέρα απ’ αυτά, ίδρυσε και ανέπτυξε μια καινούρια επιστήμη, την Οργονομία. Την επιστήμη των λειτουργικών νόμων της κοσμικής ενέργειας και έναν καινούριο τρόπο σκέψης που ονόμασε «λειτουργισμό». Η κύρια αρχή τού λειτουργισμού είναι η ταυτότητα των μεταβλητών με την κοινή λειτουργική αρχή. Ο Ράιχ άφησε κληρονομιά στην ανθρωπότητα πάνω από εκατό χιλιάδες χειρόγραφες σελίδες, οι περισσότερες από τις οποίες δεν έχουν ακόμη δει το φως της δημοσιότητας. Παρόλα αυτά, γύρω στα 20 βιβλία και πάνω από 100 άρθρα έχουν ήδη εκδοθεί. Με αυτό το κείμενο ευελπιστώ να παρουσιάσω μια συνοπτική περιγραφή της ζωής και της δουλειάς του, με μερικά μόνο δείγματα από τον κάθε τομέα.

Ο Βίλχελμ Ράιχ γεννήθηκε στο ανατολικότερο μέρος της Αυστροουγγρικής αυτοκρατορίας, στη γερμανική Ουκρανία, στις 24 Μαρτίου 1897. Οι γονείς του ήταν ευκατάστατοι κτηματίες που κατείχαν περίπου 1.000 στρέμματα γης. Τα παιδικά του χρόνια τα έζησε στο αγρόκτημά του. Παρακολουθούσε τα μαθήματα του σχολείου στο σπίτι με τη βοήθεια παιδαγωγών και πολύ νωρίς άρχισε να ενδιαφέρεται και να εξοικειώνεται με τα φαινόμενα της ζωής, τόσο στα φυτά όσο και στα ζώα, ειδικά με την αναπαραγωγή της ζωής. Είχε πολλές συλλογές εντόμων που τις μελετούσε με την καθοδήγηση του παιδαγωγού του. Η μητέρα του πέθανε όταν ο Ράιχ ήταν 11 ετών και αναμφίβολα ο θάνατός της επηρέασε σε μεγάλο βαθμό την εξέλιξη της σκέψης του. Στα 17 έχασε τον πατέρα του. Για ένα χρόνο διεύθυνε μόνος τις δουλειές του αγροκτήματος, μέχρι που η περιοχή καταστράφηκε από τους Ρώσους το 1915.

Όλα αυτά συνέβαιναν χωρίς να διακόψει την ενασχόλησή του με τη γνώση.

Σάββατο 26 Δεκεμβρίου 2015

Σωσώ Ζερό - "ΑΝΗΣΥΧΟΣ" ("άσε τη ζωή που κάνεις, ψάξε τη ζωή που χάνεις"!)


Κάποιες μικρές δικές μου σκέψεις:

  Οι φοβισμένοι χρειάζονται σωτήρες. Οι μέτριοι χρειάζονται ήρωες. Οι άπληστοι χρειάζονται νόμους. Οι ελεύθεροι...χώρο! Και αυτοί οι τελευταίοι, οι πολύ λίγοι (έστω και εσωτερικά ελεύθεροι) ανάμεσα στους πολλούς, είναι και αυτοί που καταδιώκονται λυσσαλέα και ανελέητα απ'όλους τους προηγούμενους, από τους "ιδρυματοποιημένους" μέσα στα πνιγηρά κοινωνικά κελιά, από τις στρατιές των υποτακτικών και των εποπτών τους, κάνοντας τη ζωή πολύ πιο εύκολη στους κλειδοκράτορες αυτού του νοσηρού και μισάνθρωπου κόσμου...

Να επισημάνουμε επίσης:
"Να φυλάγεσαι από εκείνους που θέλουν να ζήσουν τη ζωή τους ήσυχα και ειρηνικά. Είναι αδίστακτοι." Claes Andersson
 (Δες κι αυτά:  Συμπέρασμα: Καυλώνω άρα υπάρχω!
λοιπόν, ας αφήσουμε αυτούς που ονειρεύονται... )

ΑΝΗΣΥΧΟΣ

"Η Επιβίωση των Ανήσυχων -σε ένα κόσμο, που ελέγχεται και δουλεύει για τους Φιλήσυχους- είναι ένα μυστήριο, που δέν κατάφερε κανείς να λύσει ως τώρα. Μυστήριο: μια μεγαλειώδης, περίπλοκη αλήθεια, βαθειά κι ασύλληπτη, που κάνει να φαίνονται μπροστά της όλες οι άλλες αλήθειες, μικρές, ψεύτικες κι ανούσιες..."


Δέν αντέδρασε.
Δέν ήταν η πρώτη φορά, που δεχόταν την προσβολή αδιαμαρτύρητα, αλλά τού ήταν αδύνατο να το υποστεί και σήμερα. Και μπροστά σε τόσο κόσμο. Εδώ και καιρό, πολύ καιρό η ίδια ιστορία! Ξεροκατάπιε. Δέ μίλησε. Πάλι δέ μίλησε! Ένιωσε να σιγοβράζει, να φουντώνει το αίμα του, να σκάει το κεφάλι του από θυμό, να πνίγεται... Κάνοντας ένα νεύμα στον Επόπτη γραμμής, έτρεξε όσο πιο γρήγορα μπορούσε στις τουαλέτες τού κεντρικού κτιρίου, για να πάρει μια βαθιά ανάσα. Έριξε νερό στο μέτωπο του και έπιασε την καρδιά του. Πόσο θα ‘θελε να ‘χει το θάρρος εκείνου τού παλιόφιλου, τού Νικόλα, που πήγε και κάπνισε ένα ολόκληρο τσιγάρο παρακαλώ στις τουαλέτες, αψηφώντας το συναγερμό και την σχεδόν αυτόματη σύλληψη του -από την Ασφάλεια τού Ιδρύματος- σαν ιδανικός αυτόχειρας... Πόσο θα ‘θελε να βροντήξει δυνατά την πόρτα πίσω του φωνάζοντας και βλαστημώντας για τα χαμένα του όνειρα, για την κακή του νιότη... αλλά όχι... δέ θα τους έκανε τη χάρη! Μόλις η καρδιά του πήρε τον κανονικό της χτύπο, γύρισε στωικός και ελαφρά χαμογελαστός στο πόστο του. Σκέφτηκε, πως ο λόγος τού Επόπτη ήταν σε όλους εριστικός. Σε όλους ειρωνικός -τον είχαν πια συνηθίσει- και πως η απαξία στη δουλειά και στην υπερπροσπάθεια τους, δέν ήταν παρά ο τρόπος τού άξεστου ανώτερου να ρίχνει ύπουλα το ηθικό των κατωτέρων του.

Το Ίδρυμα βρίσκεται στο κέντρο τής πόλης -μοίρα και προορισμός μαζί- και το σέβονται όλοι όσοι δέν ομολογούν, πως το φοβούνται.

(και με τη σύμφωνη γνώμη της πιο προωθημένης επιστήμης) να ευχηθώ "καλή μας μόλυνση"!


Μην περιμένεις από εμένα ευχές που συναντάς και σε τυποποιημένες εορταστικές καρτούλες. Όχι γιατί δεν μου αρέσουν οι καρτούλες, που μπορεί να είναι και μικρά αισθητικά κομψοτεχνήματα.

Απεχθάνομαι όμως τα πρωτόκολλα συγκεκριμένων ημερών (και τα πρωτόκολλα γενικώς!), τα λόγια που ομοιάζουν με στρουθοκαμηλισμούς απέναντι στην επέλαση των αγριμιών, τις ευχές που παραμένουν αδρανείς μπροστά στις ανάγκες των καιρών για πράξη ή έστω ανάληψη ευθύνης του κάθε εμπλεκόμενου εαυτού στα διαστροφικά παιχνίδια του χρόνου που φεύγει και του νέου που έρχεται σε μορφή κόπιας του απερχόμενου. Τι να σου πω λοιπόν; Καλή χρονιά; Κακή, ψυχρή, ανάποδη, παράλογη, μισάνθρωπη, μηχανορράφα, αιμοσταγής, απατεώνισσα, αλαζονική για τους θεούς και θεΐσκους και διαμελιστική και βαριά διαταραγμένη για τους κοινούς θνητούς, ήταν η χρονιά που φεύγει. Και αυτή που μπαίνει με τους οιωνούς της και τις προβλέψεις που ήδη κραδαίνει σαν δαμόκλειο σπάθη, δεν φαίνεται να ξεφεύγει από αυτό το «νεοταξικό κανόνα» και τα νέα παγκόσμια και τοπικά ήθη, το αντίθετο μάλιστα! Φαίνεται να διευρύνει τον κανόνα ώστε να συντρίψει κάθε εστία αμφισβήτησής του και να θάψει κάθε ελπίδα αντιστροφής των πραγμάτων.

 Σύμφωνα όμως με τη «νέα αλχημεία» της κβαντικής φυσικής (Κβαντική Φυσική : Η Νέα Αλχημεία), έχει άλλωστε αποδειχτεί τόσες φορές πειραματικά σε εργαστήρια όλου του κόσμου, ο «παρατηρητής» επηρεάζει την ύλη και οδηγεί στην «κατάρρευση της κυματοσυνάρτησης», που μέχρι τότε αποτελούσε μια δίνη πιθανοτήτων όπου όλες κατείχαν ίσο μερίδιο υλοποίησης σ’ετούτη τη διάσταση-δες και το περίφημο νοητό πείραμα της «γάτας του Σρέντιγκερ» με τις πολύ ενδιαφέρουσες προεκτάσεις. Άρα ο παρατηρητής διαμορφώνει την πραγματικότητα με την παρατήρησή του και το υποατομικό σωματίδιο-δομικός λίθος του υλικού κόσμου παύει, έστω και προσωρινά (καθώς ο χρόνος είναι άχρονος), να αποτελεί ενεργειακό κύμα και γίνεται ύλη, δηλαδή απτή πραγματικότητα.
 Δες εδώ και το συγκλονιστικό πείραμα της διπλής σχισμής.
 Και η σκέψη, η επιδίωξη, πόσο περισσότερο η ενεργός θέληση, διαμορφώνει την πραγματικότητα!
Μαγεία; Ω! μα ναι! Όπως κάθε επαρκώς προηγμένη τεχνολογία ελάχιστα διαφέρει από τη μαγεία. Σκέψου απλά τις αντιδράσεις ενός ανθρώπου στις αυγές του 20ου αιώνα (κι ας μην πάμε πιο πίσω) αν κάποιος τολμηρός οραματιστής τού μιλουσε για τα επιτεύγματα της τεχνο-επιστήμης της τόσο άνισης ωστόσο εποχής μας…

Οπότε, αν τα παραπάνω εκπληκτικά και αποδεδειγμένα αξιώματα της Κβαντομηχανικής τα προσγειώσουμε στην πεζή και μίζερη και θλιβερά προς το παρόν μονολιθική πραγματικότητά μας, ρευστής και διαρκώς υπό διαμόρφωση (κάτι που οι κλειδοκράτορές της ΔΕΝ θέλουν να γνωρίζουμε και να ενστερνιστούμε!), τότε καταλήγουμε σε ένα συμπέρασμα:

Τετάρτη 23 Δεκεμβρίου 2015

Η συναρπαστική γεωμετρία του Riemann



Το παραπάνω βίντεο ήταν ένα επεισόδιο από την εξαιρετική σειρά ντοκυμαντέρ της ΕΤ3 "Το Σύμπαν που αγάπησα", με τους γνωστούς καθηγητές Αστροφυσικής Μάνο Δανέζη και Στράτο Θεοδοσίου.
Ακολουθεί κι ένα κατοτοπιστικό κείμενο περί μη Ευκλείδειας γεωμετρίας:


" Γνωρίζουμε ότι τα μαθηματικά είναι ένα αξιωματικό σύστημα δηλαδή ένα σύστημα με αξιώματα, ορισμούς και προτάσεις. Η προσπάθεια να αποδεσμευθούν από τα αισθητά πράγματα σύμφωνα με τον Πλάτωνα και επομένως από τα συγκεκριμένα σχήματα άνοιξε το δρόμο που τελικά οδήγησε σε ένα τέτοιο σύστημα. Αυτό γιατί όταν δεν μπορεί να προκύψει η αλήθεια με τρόπο εμπειρικό και με βάση την άμεση εποπτεία του σχήματος, τότε δε μένει άλλη επιλογή απ' το να αποδεικνύεται η αλήθεια με λογικούς συλλογισμούς. Έτσι,η αλήθεια των προτάσεων έπρεπε να προκύπτει από προτάσεις που ήδη είχαν αποδειχθεί, δηλαδή τελικά να είναι συνέπειες των αξιωμάτων. Επομένως κάθε νέα έννοια που προέκυπτε στην πορεία έπρεπε να οριστεί με ακρίβεια.
Οι Έλληνες είχαν πεισθεί ότι τα μαθηματικά και οι γνώσεις που αυτά έδιναν ανήκαν σ' ένα κόσμο διαφορετικό απ' τον κόσμο της εμπειρίας και τις γνώσεις που προκύπτουν απ' αυτόν. Αυτός ήταν και ο λόγος που οικοδόμησαν πάνω σ' αυτή τους την πεποίθηση τη γεωμετρία.

Από νωρίς το 5ο αίτημα του Ευκλείδη μπήκε στο στόχαστρο των μαθηματικών, αφού πίστευαν ότι δεν μπορεί να μην αποδεικνύεται μια πρόταση για την οποία η αντίστροφή της αποδεικνύεται σχετικά εύκολα. Έτσι, τους έγινε έμμονη η ιδέα ότι θα μπορούσαν να το αποδείξουν. Και όμως παρά τις προσπάθειές τους απέτυχαν.
Η αποτυχία για μια απευθείας απόδειξη του 5ου αιτήματος από τα υπόλοιπα 9 αξιώματα της Ευκλείδειας Γεωμετρίας (κάθε υποκατάστατο εμπεριείχε άμεσα ή έμμεσα μια υπόθεση σχετικά με τι συνέβαινε πολύ μακριά στο χώρο, δηλαδή πήγαιναν πιο μακριά απ' την εμπειρία), έστρεψε από νωρίς την προσοχή των μαθηματικών προς τη δυνατότητα μιας έμμεσης απόδειξής του, με τη μέθοδο της απαγωγής σε άτοπο. Τα αξιώματα του Ευκλείδη ήταν 10, αν κάποιος μπορούσε να αποδείξει μια υπόθεση σχετικά με τις παράλληλες ευθείες με χρήση των άλλων 9 αξιωμάτων, θα λυνόταν το πρόβλημα.

Καλώς ήλθατε στην "αχρήματη κοινωνία" (και μια ταινία μικρού μήκους)


Καλώς ήλθατε στην "αχρήματη κοινωνία", της τραπεζικής και εταιρικής παντοδυναμίας, της αυτοματοποίησης του τεχνολογικά εξελιγμένου πολίτη-καταναλωτή (που σύντομα θα αναγκαστεί να αποδεχτεί και το εμφυτευμένο τσιπάκι κάτω από το δέρμα) και του "Μεγάλου Φακελώματος" του υποδειγματικού πολίτη, για την ασφάλειά του και την ευημερία του. Φυσικά!
(Η χρήση μετρητών ήδη είναι μη αποδεκτή σε κάποιες τράπεζες του "αναπτυγμένου κόσμου", πχ Σουηδία, ενώ η ανάληψη μετρητών πάνω από 5000 περίπου δολάρια από τον προσωπικό λογαριασμό σου θεωρείται ύποπτη δραστηριότητα σε όχι και τόσο σπάνιες περιπτώσεις στις ΗΠΑ και οι υπάλληλοι της τραπέζης νομιμοποιούνται να ειδοποιήσουν τις Αρχές για διενέργεια ελέγχου!)


τα παρακάτω είναι απόσπασμα από την ανάρτηση Αν νιώθεις "res" τότε είσαι "res"...

Οι τράπεζες πλέον προωθούν την "αχρήματη κοινωνία" με το πλαστικό ή ψηφιακό χρήμα για την πληρωμή των πάντων: από τα βασικά αγαθά της επιβίωσης έως τις αποδράσεις, για τους εναπομείναντες τυχερούς, σε τουριστικές οάσεις. Έως και τις αγορές βιβλίων, για τους ακόμα λιγότερους εναπομείναντες που έχουν το κουσούρι να βρίσκουν το χρόνο να διαβάζουν, σε βάρος κάποιας σπουδαίας αθλητικής αναμέτρησης στο γυαλί. Ακόμη και εμφυτευμένα τσιπάκια προωθούν και μιλάνε και για τεχνολογίες πληρωμής με ταυτοποίηση βιομετρικών χαρακτηριστικών του καθενός, που καταργούν το άγχος να κουβαλάς πάνω σου μετρητά και εξασφαλίζουν διαδικασίες ασφάλειας και εξάλειψης κάθε απάτης και φοροδιαφυγής! Τι πρόοδος, τι προνοητικότητα! Ποιος θα κάθεται να σκάσει, να βρει τη διαύγεια και τη θέληση να στοχαστεί για τις συνέπειες του γεγονότος. Της δέσμευσης των χρημάτων του πολίτη-χάμστερ από τους τραπεζίτες (με τα capital controls και την αποσύνδεση από τους προσωπικούς τους λογαριασμούς ως δαμόκλειο σπάθη για τους ανυπάκουους), που επιπλέον θα γνωρίζουν οποιαδήποτε στιγμή πού βρίσκεται ο "πολίτης"-πελάτης, πώς κινείται, τι προτιμάει να κάνει στον...ελεύθερο χρόνο του(άκουσον άκουσον!) και φυσικά τι σκέφτεται βάσει των επιλογών του. Θα τα γνωρίζουν ΟΛΑ και θα μοιράζονται συντροφικά τον τεράστιο όγκο των συσσωρευμένων δεδομένων τους με τους καλούς τους συνεργάτες: τις αστυνομικές και μυστικές υπηρεσίες και τις πολυεθνικές εταιρείες. Αυτές που πλέον με τις νέες διατλαντικές συμφωνίες, αλλά και άλλες απαλλαχτικές διατάξεις, τις οποίες κυβερνήσεις υπογράφουν εν μέσω σχεδόν πλήρης άγνοιας των πολιτών-χάμστερ (η ρόδα δεν σταματάει ποτέ να γυρνά δαιμονισμένα κι ας τα τινάξει το ζωντανό), καθίστανται πανίσχυρο κράτος εν κράτει...


Και μια έξυπνη ταινία μικρού μήκους για το θαυμαστό μέλλον που ήδη εισχωρεί, με άλματα "αναπόφευκτης προόδου" και όλο εύηχες υποσχέσεις στο ήδη παρωχημένο και οπισθοδρομικό παρόν:

Τρίτη 22 Δεκεμβρίου 2015

"Στη λάθος χέρα το φάρμακο γίνεται φαρμάκι"

Rosmarinus Officinalis Ή Δενδρολίβανος ο Φαρμακευτής


Βασισμένο σε πραγματική ιστορία...
 (based on a true story)

'In the wrong hands, remedy becomes poison.'

Summer in Crete. A local old man meets a young couple. He will reveal to them the secrets of the circle of life through the power of nature. Their path will change forever. Can an herb be a gift of life and a curse of death at the same time?

Στη λάθος χέρα το φάρμακο γίνεται φαρμάκι

Καλοκαίρι στην Κρήτη. Ένας ντόπιος γέροντας συναντά ένα νεαρό ζευγάρι. Θα τους αποκαλύψει τα μυστικά του κύκλου της ζωής μέσα από τη δύναμη της φύσης.
Η πορεία τους αλλάζει για πάντα. Μπορεί το ίδιο βότανο να χαρίσει ζωή και να καταστρέψει μια άλλη;


Σκηνοθεσία : Ανδρέας Σιαδήμας
Σενάριο : Στυλιανή Καβαδάτου
Ηθοποιοί : Πέτρος Φυσσούν, Νίκος Γιωργάκης, Αθηνά Μάξιμου

το είδαμε αρχικά εδώ

Σάββατο 19 Δεκεμβρίου 2015

ΤΟΥΡΙΣΤΑΣ ΣΤΗΝ ΑΚΡΗ ΤΟΥ ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ



ΤΟΥΡΙΣΤΑΣ ΣΤΗΝ ΑΚΡΗ ΤΟΥ ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ
Στον γρίφο του κόσμου, οι οθόνες των τηλεοράσεων χιονίζουν, η θλίψη των εικόνων που φεύγουν, όλο φεύγουν. O Μαλλαρμέ είπε ότι όλα γίνονται για να καταλήξουν σ’ ένα βιβλίο. Βιβλιοθήκες οι αναμνήσεις μου, ποτέ δεν θα τις εξερευνήσω όλες, θέλω να ζήσω στον Βορρά, μακριά, πολύ μακριά από οπουδήποτε, στις Εβρίδες νήσους ή στα Σέτλαντ. Στη Νήσο του Μαν, στην ιρλανδική θάλασσα, υπάρχει ένα μουσείο μαγείας σ’ έναν μικρό πύργο μέσα στην ερημιά, και πέρα από τις ακτές της Ιρλανδίας στον Ατλαντικό, στις Νήσους Άραν, στο Ίνισμόρ, στη μέση του πουθενά στέκει ένα άγαλμα του Aengus που κρατά δόρυ και δείχνει ψηλά πάνω στο βουνό, προς ένα κάστρο στα σύνορα του κόσμου και της μεγάλης θάλασσας, γαντζωμένο πάνω στους γκρεμούς απ’ όπου αγναντεύεις τα κύματα που σκάζουν εξακόσια μέτρα κάτω. Σε ένα γκρίζο βουνό, στη Θούλη, στην Ισλανδία, πάνω σε έναν βράχο καθόμασταν μαζί με τον γέροντα Σβέινμπιορν Μπεϊντέινσον με τη μεγάλη γενειάδα, και προσευχόμασταν στον Θωρ, με τραγούδια της νέας Edda που ο γέροντας συνέθετε τις νύχτες στο ερημητήριό του, γράφοντας σε ένα βιβλίο με εξώφυλλο από δέρμα φώκιας. Στο Άμπερφόιλντ, στην πύλη των Highlands, μέσα στη νύχτα βρήκαμε στην ερημιά τον τάφο του αιδεσιμότατου Ρόμπερτ Κερκ, που τον έκλεψαν τα ξωτικά επειδή έγραψε ένα βιβλίο προδίδοντας τα μυστικά τους, κι όμως αυτός ακόμη βρίσκεται εκεί θαμμένος από τον δέκατο πέμπτο αιώνα, στους πρόποδες του Fairy Hill.

Το Σύμπαν κρύβεται μέσα στα βιβλία. Γιατί διηγείται τα πάντα για τον εαυτό του στους εαυτούς μας; Πέρα μακριά, στο μαύρο διάστημα που κρέμεται από πάνω μας, η ελπίδα ταξιδεύει και δημιουργεί τα σύμπαντα. Υλοποιείται στις μικρότερες πιθανότητες, ανατινάζει τους ήλιους, δονεί τα pulsars, κατασκευάζει αστρικά όνειρα, γράφει ποιήματα με τους γαλαξίες και παίζει μουσική με τις τροχιές.

Στο άπειρο των κόσμων είναι γραφτό να δικαιωθούν όλες οι υποθέσεις, να ισχύσουν όλες οι πιθανότητες, να υλοποιηθεί αργά ή γρήγορα κάθε φαντασία και όλα εκείνα που κανείς δεν μπορεί να φανταστεί. Στο άπειρο του χρόνου, καμιά ματαιότητα δεν θα παραμείνει, κανένα παρελθόν δεν θα σβήσει δίχως να επαναληφθεί ξανά και ξανά, καμιά προφητεία δεν θα μείνει ανεκπλήρωτη, κανένα ταξίδι δεν θα τελειώσει ποτέ. «Το ξέρω πως είμαι αθάνατος, καρδιά μου. Έτσι, μαζί περάσαμε τρισεκατομμύρια χειμώνες, κι άλλα τόσα καλοκαίρια, και μας περιμένουν ακόμη τόσα, κι άλλα τόσα, κι άλλα τόσα. Ποιός από τους περαστικούς εαυτούς μου σου γράφει άραγε τώρα αυτές τις γραμμές;...» (Γουώλτ Γουίτμαν)
Πού είναι όλοι εκείνοι οι τόποι που ο άνεμος φέρνει κάτι από αυτούς μέχρι το παράθυρο μου και μέχρι την καρδιά μου; Γιατί είμαι έγκλειστος εδώ; Πού είναι η ουτοπία; Γιατί όλοι γύρω μου είναι τόσο τοπικοί και τροπικοί, και λένε ότι είναι άτοπο το όνειρο, και δεν το ξέρουν πως είναι άτροπος ο μυστικός πόθος της ψυχής;

"Fade to black": η τραγωδία της Συρίας σ'ένα μικρό και παραστατικό βίντεο

{The uprising movement in Syria was stolen by the extremists , this short pixilation Film , tells how the Syrian people's lives turned to black, how their dreams were shattered, and how their future can no longer be thought of.}



«Fade to Black»

Ο σκηνοθέτης Amer Albarzawi ζούσε μέχρι πριν από δύο χρόνια στη Ράκα στη Συρία, μαζί με τη σύντροφό. Μετά, οι τζιχαντιστές κατέλαβαν την πόλη και την έκαναν προπύργιό τους. Οι τρομοκράτες άλλαξαν όλοι τη ζωή των κατοίκων μέσα σε λίγες μέρες. Στην αρχή απαγορεύτηκε το κάπνισμα. Την επόμενη μέρα αγόρια και κορίτσια δεν μπορούσαν να περπατούν μαζί στο δρόμο. Μετά από ένα μήνα, δεν υπήρχαν αγόρια και κορίτσια μαζί στο σχολείο. Στη συνέχεια όλα τα κορίτσια άρχισαν να φοράνε μαντήλα και μετά αποφάσισαν πως δεν θα πρέπει να μελετάμε ιστορία, φυσική και μαθηματικά»

Κάπως έτσι περιγράφει τη δραματική αλλαγή στις ζωές όσων έμειναν στη Ράκα και βίωσαν τον σκληρό αυταρχισμό και τη βία του Ισλαμικού Κράτους. Το «Fade to Black», ένα φιλμ ενός λεπτού θέλει να απεικονίσει τη ψυχολογική κατάπτωση στις ζωές των Σύρων που έβλεπαν μέρα με τη μέρα την καθημερινότητά τους να πνίγεται στο σκοτάδι. Το φιλμ βραβεύτηκε με το Special Jury Prize στο φεστιβάλ του Τορόντο και ο δημιουργός τους επιμένει πως όλοι οι Σύροι καλλιτέχνες πρέπει και μπορούν να διαδώσουν τα σωστά μηνύματα για την τραγωδία στη Συρία.


Tα παραπάνω αποτελούνε μικρό κομμάτι από το άρθρο  Το συντομότερο ανέκδοτο «Μετριοπαθές Ισλάμ» όπου ήρθαμε σε επαφή με αυτό το πολύ αξιόλογο βίντεο. 

Δευτέρα 14 Δεκεμβρίου 2015

"Υπάρχουν κόσμοι..."



Υπάρχουν κάποιοι κόσμοι μυστικοί. Κόσμοι που δεν έχουν φανερωθεί ποτέ, διότι κανείς δεν μίλησε ποτέ γι αυτούς.
Φτιαγμένοι στα βάθη της ψυχής και στα απάτητα του νου.

Θα ήθελα να τους γνωρίσω όλους. Όμως θα έπρεπε να ζω αιώνια. Να είμαι αθάνατη. Ο χρόνος μου να είναι άπειρος... να μην ξεπλένομαι στην λήθη.

Αθάνατη...
Πόσο απαλά βγαίνει αυτή η λέξη! Όταν την λες αργά και με συνείδηση, νιώθεις να γλιστρά ο ήχος προσεχτικά, μην σπάσει καθώς βγαίνει στο φως.
Αθθθθθθθθθθ.... άνεμος απαλός γεννιέται από την ανάσα και παίρνει υπόσταση με την βοήθεια της γλώσσας και της άνω γνάθου.

Και οι θεοί, λέει, ζήλεψαν τον άνθρωπο για την θνητότητα του...
Ποτέ δεν το πίστεψα αυτό.
Ο φθόνος τους κάτι άλλο έκρυβε.
Ποια κληρονομιά του, άραγε, πόθησαν τόσο πολύ που σημάδεψε το αγνό τους και τους έκανε κι αυτούς να διανύουν κύκλους;

Χμ...
Υπάρχουν κάποιοι κόσμοι μυστικοί...
Και είναι όμορφοι, πολύ...
Φτιαγμένοι στης ψυχής τα βάθη και στα απάτητα του νου...

« Μαμά...; Ποιος είναι ο δικός σου θεός;»
Πώς να απαντήσεις σε ένα πλάσμα που κρέμεται από τα χείλη σου;
Πώς να απαντήσεις χωρίς να αγγίξεις το αυθεντικό της ψυχής...
Ευθύνη η κάθε λέξη. Μεγάλη ευθύνη. Βάρος δυσβάσταχτο.

Αναρωτιέμαι πώς το έκανε εκείνη...
« Να είσαι πάντα Εσύ. Μην γίνεις καθρέφτης. Δεν είσαι καθρέφτης... Να μετράς τις χούφτες ξεχωριστά. Άλλες μικρές κι άλλες μεγάλες. Άλλες κλειστές κι άλλες ανοιχτές σαν να προσεύχονται.»

Τα λόγια της έβρισκαν δρόμο μέσα μου. Ήξεραν πού να πάνε.
Το δύσκολο δεν είναι να τα λες.
Το δύσκολο είναι να βρίσκεις τους σωστούς δρόμους, για να τα αφήσεις ελεύθερα.
Ίσως γι αυτό τόσα κρυμμένα μυστικά.

« Μαμά...; Τι χρειάζεται ο κόσμος για να γίνει καλύτερος;»
«Αγάπη...» λέει η αδελφή...
« Όλοι αγαπάνε. Για δες όμως; Ούτε εσένα σου αρέσει αυτός ο κόσμος! Μαμά; Πες εσύ!»

Υπάρχουν κάποιοι κόσμοι μυστικοί...
Και είναι όμορφοι, πολύ...
Φτιαγμένοι στης ψυχής τα βάθη και στα ανείπωτα του νου...

Αν ειπωθούν... θα εμπνεύσουν άραγε;

Αιθηρόη

το είδαμε ΕΔΩ

Σάββατο 12 Δεκεμβρίου 2015

"Οι Επικυρίαρχοι" (Άρθουρ Κλαρκ)



 Αποσπάσματα από το βιβλίο του Sir Arthur Charles Clarke «Οι Επικυρίαρχοι – Childhood’s End»

"Η επιχείρηση ήταν φυσικά από την άποψη των Επικυριάρχων πολύ μικρή, αλλά για την γη ήταν το πιο μεγάλο γεγονός που είχε συμβεί ποτέ. Χωρίς καμιά προειδοποίηση τα μεγάλα πλοία έφθασαν σαν χείμαρρος από τα άγνωστα βάθη του διαστήματος. Αναρίθμητες φορές μυθιστορήματα είχαν περιγράψει μια τέτοια μέρα, αλλά κανείς ποτέ δεν πίστεψε ότι θα συνέβαινε κάποτε στην πραγματικότητα.

Τώρα είχε επιτέλους συμβεί. Οι σιωπηλές λαμπερές σιλουέτες που αιωρούνται πάνω από κάθε χώρα ήταν το σύμβολο μιας επιστήμης που ο Άνθρωπος δεν είχε ελπίδες να φτάσει για αιώνες. Για έξι μέρες έπλεαν ακίνητες πάνω από τις πόλεις του, χωρίς να δείχνουν ότι ήξεραν την ύπαρξή του. Δεν ήταν όμως ανάγκη να το δείξουν. Δεν ήταν δυνατόν να ήταν απόλυτα τυχαίο το γεγονός ότι είχαν σταματήσει επάνω ακριβώς από τη Νέα Υόρκη, το Λονδίνο, το Παρίσι, τη Μόσχα, την Ρώμη, το Καίηπ Τάουν, το Τόκιο, την Καμπέρα...

Πριν ακόμη περάσουν αυτές οι μέρες που πάγωσαν την καρδιά, αρκετοί άνθρωποι είχαν ανακαλύψει την αλήθεια. Αυτή δεν ήταν η πρώτη, δειλή επαφή μιας φυλής που δεν ήξερε τίποτε για τον Άνθρωπο. Μέσα σ' αυτά τα σιωπηλά, ακίνητα πλοία, αυθεντίες της ψυχολογίας μελετούσαν τις αντιδράσεις της ανθρωπότητας. Όταν η καμπύλη της έντασης θα έφτανε στο αποκορύφωμά της, θα ενεργούσαν.

Και την έκτη ημέρα, ο Καρέλλεν, ο επόπτης της γης, ανακοίνωσε την ύπαρξή του στη Γη με μια ραδιοφωνική εκπομπή που εκάλυψε κάθε ραδιοφωνική συχνότητα. Μίλησε αγγλικά τόσο τέλεια, ώστε η συζήτηση που προκάλεσε στις δύο πλευρές του Ατλαντικού κράτησε μια ολόκληρη γενιά. Το περιεχόμενο όμως του λόγου ήταν πιο συγκλονιστικό από τον τρόπο που εκφράσθηκε. Με οποιαδήποτε κριτήρια κι αν τον έκρινε κανείς, ήταν έργο υπέρτατης μεγαλοφυΐας, που έδειχνε πλήρη και απόλυτη κατοχή των ανθρωπίνων πραγμάτων.

Δεν υπήρχε αμφιβολία ότι η ευρυμάθεια και η δεξιοτεχνία του, οι δελεαστικές ενδείξεις μιας γνώσεως που ήταν ακόμη απρόσιτη, ήταν όλα προμελετημένα για να πείσουν την ανθρωπότητα ότι βρισκόταν εμπρός σε μια ακαταμάχητη πνευματική δύναμη. Όταν τελείωσε ο Καρέλλεν, τα κράτη της Γης κατάλαβαν ότι η αβέβαιη ανεξαρτησία τους είχε τελειώσει. Οι τοπικές, εσωτερικές κυβερνήσεις, θα διατηρούσαν τις εξουσίες τους, αλλά στο ευρύτερο πεδίο των διεθνών σχέσεων η πρωτοβουλία των τελικών αποφάσεων είχε ξεφύγει από τα ανθρώπινα χέρια. Οι αντιρρήσεις – οι διαμαρτυρίες – όλα ήταν μάταια.

Ήταν δύσκολο να περιμένει κανείς ότι όλα τα κράτη του κόσμου θα υποτάσσονταν χωρίς αντίσταση σε μια τέτοια μείωση των εξουσιών τους.

Η γοητευτική και συχνά σκοτεινή μαγεία της μουσικής!

H μουσική είναι ένα είδος μαγείας. Είναι τα ''μαγικά" που επιστρατεύει και χειρίζεται επιδέξια ο καλλιτέχνης-μουσικός. Κατεβάζοντας τα χρώματα και τις συχνότητες των ήχων από τους αιθέρες στη γη για να δώσει μορφή και να εμφυσήσει ενέργεια στην τέχνη του. Ανακατεύοντάς τα "συστατικά του μαγικού φίλτρου" του με μαεστρία και έμπνευση, που ακόμη και αυτός ο ίδιος συχνά δεν μπορεί να εξηγήσει πώς συνέβη αυτό και μπορεί και να το αποδίδει στη ρευστή ουσία διαχρονικών και αέναων ιδεών του συλλογικού ασυνείδητου ή "ακασικών αρχείων" στα οποία απέκτησε πρόσβαση.

Όπως και να'χει, οι κανόνες εφευρίσκονται στη μουσική και γενικά στην τέχνη -και τηρούνται ευλαβικά ίσως για ένα διάστημα- απλώς για να ξεπεραστούν όταν έρθει η ώρα τους. Γιατί οι κατηγοριοποιήσεις οι στυλίστικες και οι "ετικετοποιήσεις", κι όχι μόνο στη μουσική, φτάνουν να αποτελούν στο τέλος περιοριστικούς για την έμπνευση ορισμούς και καταντούν μονολιθικές και αποπροσανατολιστικές.

Ρεύματα, τεχνικές, ιδιαίτερα προσδιοριστικά στοιχεία "σχολών" και "ειδών", επιρροές από άλλες μορφές τέχνης όπως ο κινηματογράφος, η λογοτεχνία ή και η "ένατη τέχνη" των κόμικς, μπορούν κάλλιστα να συνδυαστούν αρμονικά και συμπληρωματικά μέσα σε ένα "χορταστικό μείγμα", με αποτελέσματα που δεν επιδέχονται οπωσδήποτε ταξινόμηση σε κάποιο συγκεκριμένο είδος, ακόμη και νέο, γιατί απλώς το σύνολο παύει να δεσμεύεται και να οριοθετείται από τα συστατικά που το συνέθεσαν. Και γι'αυτό αποτελεί και μια μη συνηθισμένη ευχάριστη έκπληξη για όλους αυτούς στους οποίους απευθύνεται, είτε έρχονται για πρώτη φορά σε επαφή με τις δονήσεις του είτε όχι. Καλώντας τους να αποδεσμευτούν από "σημεία αναφοράς" και οπαδικής φύσης στεγανοποιήσεις -"φανς" ενός καλλιτέχνη ή γκρουπ ή συγκεκριμένων σχημάτων που κινούνται σε απόλυτα συγκεκριμένους μουσικούς χώρους και ανάλογες αισθητικές- και να ακολουθήσουν τους ιδιαίτερους ρυθμούς που το συνθέτουν και τις ιστορίες που αυτοί αφηγούνται.

Με αυτό το σκεπτικό, παρουσιάζουμε ένα ασυνήθιστο μουσικό σχήμα, τους Ghoultown από το Texas των ΗΠΑ. Μια μπάντα που ξέρει να συνδυάζει πολύ πειστικά το punk rock, το λεγόμενο rockabilly, την country του αμερικανικού νότου, τη σκοτεινή ατμόσφαιρα του gothic παντρεμένη με μια "western" αισθητική και στίχους θα'λεγε κανείς βγαλμένους από κάποια "cult" ταινία τρόμου. Παράγοντας ένα εντυπωσιακό αποτέλεσμα! Με χαρακτηριστικό δείγμα το παρακάτω τραγούδι και βίντεο.


Καλή ακρόαση, λοιπόν. Σε όποια "μουσική φυλή" κι αν θεωρείτε ότι ανήκετε. Αν και ο άνθρωπος που μοιάζει με τρεχούμενο ορμητικό νερό, το οποίο αποφεύγει με κάθε τρόπο να λιμνάζει, δεν μπορεί να ανήκει πουθενά. Ούτε καν στις συνήθειές του και τις βεβαιότητες της "κοινής λογικής" και τις συναινετικές δομές κι εκάστοτε δημοφιλείς αισθητικές του κόσμου, που τον καθηλώνουν και τον αυτοματοποιούν.

Ο Ένοικος...

Σάββατο 5 Δεκεμβρίου 2015

Αυτές τις "άγιες ημέρες" που έρχονται μίλα μου για άλλα πράγματα...


Μη μου μιλάς για ζεστασιά μεταξύ των ανθρώπων, μέσα στο χειμωνιάτικο κρύο που τρέφεται με την αιθαλομίχλη πάνω από τις πόλεις θυτών και θυμάτων. Για να μην τραφεί με ξέψυχους από την ανάσα του ανθρώπους.
Mη μου μιλάς για ευτυχία! Μη μου μιλάς για χαμόγελα!
Μας τα έχει ήδη πει η Coca Cola, που ξεδιψάει τη λαχτάρα μας για λίγες στιγμές ευτυχίας. Μη με ρωτάς πώς το καταφέρνει. Ο καλός κοιλαράς παππούλης, μέσα σε έναν κόσμο με τουμπανιασμένες από την πείνα κοιλιές, αυτός με τη γενειάδα και τον παιχνιδόσακο συνυπογράφει, κι αυτό μετράει.

Μη μου μιλάς για αγάπη! Η αγάπη δεν έρχεται κάποιες συγκεκριμένες ημέρες του χρόνου, σαν αστεροειδής που η γη νιώθει την ανάσα του και μετά εξαφανίζεται και πάλι στο διάστημα. Η αγάπη δεν έχει σχέση με εράνους και εορταστικές φιλανθρωπίες και εορταστικά δημόσια κι εκκλησιαστικά συσσίτια και φωτογραφίσεις επωνύμων δίπλα σε άστεγους, άπορους και παιδάκια σε ιδρύματα. Η αγάπη είναι! 
Δεν κουκουλώνει εκ των ενόντων την κοινωνική αταξία και αμετροέπεια, ούτε καλοπιάνει όποτε το θυμάται τη δυστυχία για να την ξεγελάσει! Δεν επιτρέπει στα προηγούμενα να ευδοκιμήσουν, με τη συνέπειά της και τη διαρκή ταύτιση των λεγόμενων με τα πεπραγμένα της.
Και ξέρεις: η αγάπη ξέρει και να διεκδικεί για λογαριασμό όλων όσων τη στερούνται με τον πιο βάρβαρο τρόπο και βλέπουν τη ζωή να χύνεται στο χώμα, σαν το αίμα μέσα από τις ανοιχτές πληγές. Και η αγάπη μπορεί να γίνει και πολύ δυναμική στις διεκδικήσεις της. Μη καταδεχόμενη να καθηλωθεί και να συμβιβαστεί στο επίπεδο της συμπόνοιας.

Μη μου μιλάς για ευχές. Ειδικά για αυτό. Δεν είμαι ετοιμοθάνατος που χρειάζεται παρηγοριά. Ούτε λάτρης των πρωτοκόλλων, όπως τα εορταστικά. Δεν θέλω τη συνήθεια. Δεν χρειάζομαι κανενός είδους ψυχαναγκασμό. Θέλω τη σοφία της ρήξης με το άρρωστα οικείο, την επαναστατικότητα της κίνησης, τη μη εμπορεύσιμη κι ελεγχόμενη μαγεία του απρόβλεπτου. Θέλω την ανατροπή. Των λιμνάζοντων υδάτων από το νεαρό ποτάμι. Αυτό που όπως έλεγε και ο Μπρεχτ το λέμε και "βία", αντί να λέμε βία τις όχθες που συγκρατούν την ορμή του.


Μίλα μου για άλλα πράγματα. Αυτά που πολλοί εγκωμιάζουν αλλά στην ουσία χλευάζουν, φοβούνται έως και αποστρέφονται. Όπως ο ιδρυματοποιημένος τρόφιμος φοβάται τις υποσχέσεις της ελευθερίας έξω από το φράχτη του ιδρύματος μόνιμου σωφρονισμού. Και νιώθει ασφάλεια μόνο μέσα στο γνώριμο περιβάλλον του κελιού του και στις διαταγές των διευθυντών και στις ροπαλιές δεσμοφυλάκων.
Ας μιλήσουμε γι'αυτά που δεν υπάρχουν στα ράφια των πολυκαταστημάτων και στις μπάρες των κέντρων νυχτερινής διασκέδασης, που και αυτά περιμένουν τις "άγιες ημέρες" μπας και "κάνουν γιορτές".
Μίλα μου για μια καρδιά που φλέγεται μέσα στη μαύρη βροχή και το μόνιμο αγιάζι του κόσμου.
Έλα να αφουγκραστούμε μια καρδιά, που αν και τελείως γυμνή απ'όλα τα φτιασίδια και τα λαμπιόνια της πολιτισμικής παράκρουσης, πάλλεται στην αίσθηση της πληρότητας. Μέσα στην λαμπερή ομορφιά της αρετής της απλότητας. Που δεν έχει ανάγκη από δώρα γιατί τα έχει όλα όσα ξέρει πως χρειάζεται και περιγράφονται με μία μόνο λέξη. Που εμπλουτίζει πολλές άλλες έννοιες, ακόμα και αυτή της εξέγερσης: Αγνότητα!

ανιχνευτής


Παρασκευή 4 Δεκεμβρίου 2015

Επιγενετική: πέρα από τη μονοκρατορία των γονιδίων

Τι κοινό μπορεί να έχουν η άνθιση ενός φυτού, η επιρροή της δίαιτας μιας εγκύου στο μελλοντικό μεταβολισμό του παιδιού της και μια σειρά από νεοπλασίες και νευρολογικές παθήσεις;
 
Ολα εξαρτώνται από τη λιγότερο ή περισσότερο φυσιολογική επίδραση των επιγενετικών διεργασιών: από τις χημικές τροποποιήσεις που εισάγει το κυτταρικό περιβάλλον στη δομή και την οργάνωση του DNA.

Και όπως έδειξε μια σειρά από πρωτοποριακές έρευνες των τελευταίων 10-15 ετών, οι επιγενετικές διεργασίες, οι οποίες εκδηλώνονται με την τροποποίηση της έκφρασης των γονιδίων, αποτελούν πιθανότατα την «απάντηση» ενός οργανισμού στις εξωγενείς πιέσεις ή σε σημαντικές περιβαλλοντικές αλλαγές. Διαπίστωσαν, μάλιστα, ότι αυτές οι τροποποιήσεις στην έκφραση των γονιδίων μπορεί να είναι πρόσκαιρες και μεταβατικές, ενδέχεται όμως να είναι πολύ πιο μόνιμες και ενδεχομένως κληρονομικές!

Η πρόσφατη αναγνώριση της σημασίας των επιγενετικών αλλαγών έχει ασύλληπτες επιπτώσεις για τη ζωή και την υγεία των ανθρώπων. Για παράδειγμα,λ η Αμερικανική Εταιρεία για την Ερευνα του Καρκίνου (AACR) έχει δημοσιεύσει πολλές στατιστικές έρευνες που δείχνουν σαφώς ότι πάνω από το 60% των διαγνωσμένων νεοπλασιών δεν οφείλεται σε γενετικούς παράγοντες αλλά στον τρόπο ζωής των ασθενών.

Ευέλικτες γονιδιακές μηχανές

Το γεγονός ότι η συμπεριφορά και οι συνήθειες ενός ζευγαριού επηρεάζουν την υγεία των παιδιών του δεν αποτελεί είδηση. Αρκεί να σκεφθεί κανείς τις βλάβες που επιφέρει το κάπνισμα ή η χρήση ναρκωτικών ουσιών κατά την περίοδο της κύησης.

Λιγότερο προφανής είναι, ωστόσο, η μέχρι πρόσφατα εμπειρική διαπίστωση ότι οι διάφορες καταχρήσεις -κάπνισμα, αλκοόλ, ναρκωτικά κ.ά.- πολύ συχνά «μεταφράζονται» σε μια σειρά από μη αντιστρέψιμα βιολογικά συμβάντα που, με τη σειρά τους, επηρεάζουν δραματικά όχι μόνο το χρήστη αλλά και τα παιδιά ή τα εγγόνια του.

Αν αυτή η δυνατότητα μεταβίβασης ορισμένων επίκτητων χαρακτηριστικών σάς ακούγεται υπερβολικά αιρετική, σκεφτείτε πώς είναι δυνατόν να εξηγηθεί διαφορετικά το ότι δύο άνθρωποι που ζουν στο ίδιο περιβάλλον και έχουν ταυτόσημο γενετικό υλικό (π.χ. δύο μονοωγενείς δίδυμοι) εκδηλώνουν διαφορετική ευαισθησία σε πολλές ασθένειες.

Σάββατο 28 Νοεμβρίου 2015

για τους ανθρώπους που πλήττονται από τις εποχές αυτές..


"Και δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η εποχή μας...προτιμά την εικόνα από το πράγμα, το αντίγραφο απ'το πρωτότυπο, την αναπαράσταση απ'την πραγματικότητα, το φαινόμενο απ'το είναι... Το ιερό για την εποχή μας είναι η πλάνη, το δε ανίερο είναι η αλήθεια. Για να το πούμε πιο καλά, το ιερό μεγαλώνει στα μάτια της στο μέτρο που μικραίνει η αλήθεια και μεγαλώνει η πλάνη, έτσι ώστε το αποκορύφωμα της πλάνης είναι γι'αυτήν και το αποκορύφωμα του ιερού"
Λούντβιχ Φόιερμπαχ, 1804-1872, πρόλογος στη δεύτερη έκδοση του περίφημου έργου του "Η ουσία του χριστιανισμού".


Βρισκόμαστε, εδώ και πάρα πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα, γραπωμένοι από τα πλοκάμια εποχών παγκόσμιας εξαπάτησης. Απροκάλυπτα στυγνής. Εποχές που όπως έλεγε το 1948 και ο Τζωρτζ Όργουελ "το να λες την αλήθεια αποτελεί επαναστατική πράξη". Εποχές όπου η ωμή, κτηνώδης, σαρωτική πολυεθνική εκμετάλλευση έχει λάβει πρωτοφανώς ανεξέλεγκτες διαστάσεις, ξευτυλίζοντας κάθε θεσμικό ελεγκτικό μηχανισμό προς όφελος της σωματικής και ψυχικής υγείας και των υλικών συμφερόντων των ανθρώπινων πληθυσμών. Ένας εξόφθαλμα ανάλγητος χρηματοπιστωτικός παρασιτισμός και μια παγκόσμια συμμαχία και εταιρική επέλαση ολοκληρωτικών στην ουσία οντοτήτων. Σε βάρος των αναλώσιμων μαζών των εργαζομένων-δούλων ενός σύγχρονου νεοφεουδαρχικού μεσαίωνα. Όπου η επίσης ταχύτατα προηγμένη τεχνο-επιστήμη δεν αποτελεί εργαλείο αφύπνισης και μέσο διευκόλυνσης  της ζωής των πολλών. Αλλά την αποξενώνει με εκφυλιστικές συνέπειες από τη Φύση, της στερεί τις "αιώνιες χαρές της ζωής" -να θυμηθούμε και τον "καταραμένο" Γουίλλιαμ Μπλαίηκ- από τα προϊόντα του μόχθου της, από τη νοηματοδότηση στην πράξη πρωταρχικών εννοιών. Όπως "δημοκρατία" και "επιλογή εργασίας" που πραγματώνεται μέσα σε συνθήκες διαυγών δημοκρατικών θεσμών και ανάλογου ελέγχου στο χώρο της εργασίας. Μια κολοσσιαία εξαπάτηση, που επιλέγει να καμουφλάρεται -και φαίνεται να τα καταφέρνει ως τώρα σε μεγάλο βαθμό και παρά τη βίωση συντριπτικών κοινωνικών συνεπειών- πίσω από κίβδηλες ρητορείες. Όπως περί "πολέμου κατά της τρομοκρατίας", "οικονομικής ανάπτυξης", και "δημιουργίας θέσεων εργασίας". Αλλά, ποιοι αλήθεια είναι αυτοί που "ευημερούν"-Εντυπωσιακά στοιχεία για την κατανομή του παγκόσμιου πλούτου, που θησαυρίζουν, που αυξάνουν κατακόρυφα τις περιουσίες και το αλαζονικό τους θράσος; Ποιων, αλήθεια, τα συμφέροντα υπηρετούν οι "νόμοι"-Η παγίδα των "νόμων", στους οποίους δεν έχουν την παραμικρή παρεμβατική ή διορθωτική πρόσβαση οι μάζες των αρχόμενων, των "νομοταγών πολιτών";
Ρητορείες που νομιμοποιούν τις ολοένα αυξανόμενες εργατοώρες και τις ολοένα μικρότερες -ή "αξιοπρεπείς" κατά τα συχνά λεγόμενα των επαγγελματιών συνδικαλιστών- αμοιβές των εργαζομένων, των πραγματικών δηλαδή παραγωγών.
 Και ο σαφώς εξευτελιστικός για τον άνθρωπο όρος "επιβίωση", με τα δολοφονικά ψυχικά σύνδρομα που τον συνοδεύουν, να έχει τόσο ύπουλα αντικαταστήσει μια άλλη, ζωτική, ευρεία έννοια που δεν είναι καθόλου πια αυτονόητη για τις νυν κι επόμενες γενεές των ανθρώπινων πλασμάτων! Ακόμα και σε χώρες του λεγόμενου "αναπτυγμένου κόσμου" -άλλη μια εξευτελιστική κι εκφυλιστική για το ανθρώπινο είδος ορολογία- που μετατρέπονται σταθερά σε "τριτοκοσμικές". Κι όπου τα πράγματα βαίνουν χειρότερα από τραγικά.


ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΚΑΙ ΑΡΙΘΜΟΙ
Walk Free: 30.000.000 σκλάβοι ανά την υφήλιο
ΣΚΕΨΕΙΣ ΠΑΝΩ Σ'ΕΝΑ ΑΡΘΡΟ: GAP τα εργασιακά κάτεργα της βιομηχανίας τής μόδας

Oι άνθρωποι, που πλήττονται από τις εποχές αυτές και τις ατζέντες που τις καθορίζουν, είναι απαραίτητο να διαμορφώσουν και να αναπτύξουν ξεκάθαρη θέση κι ανάλογη αντι-πρόταση. Που προϋποθέτουν ίσως και αναπόφευκτα και συγκρουσιακές διαδικασίες. Δράσεις αλληλέγγυες και μη καπελωμένες απ΄τη λερναία ύδρα προστατών και δεκανικιών αυτού του αισχρού παγκόσμιου υπερ-συστήματος, με τα τοπικά σε όλο τον πλανήτη παραρτήματα.
 Διαφορετικά είναι δίκαιο να καταργηθεί από τα παγκόσμια λεξικά ο όρος άνθρωπος και να αντικατασταθεί με τη φράση "δίποδος όνος". Kαι τα αφεντικά του να αποκαλούνται "γαϊδουριάρηδες"..

Ο Ένοικος...



Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ: λύκος ή πρόβατο; (του Έριχ Φρομ)



Υπάρχουν πολλοί πού πιστεύουν ότι οι άνθρωποι είναι πρόβατα. Άλλοι πάλι πιστεύουν ότι οι άνθρωποι είναι λύκοι. Και οι δυο πλευρές μπορούν να προβάλουν γερά επιχειρήματα για να υποστηρίξουν τις θέσεις τους.

Oι άνθρωποι είναι «πρόβατα»;

Εκείνοι πού προτείνουν ότι οι άνθρωποι είναι πρόβατα, δεν έχουν παρά να τονίσουν το ότι οι άνθρωποι εύκολα επηρεάζονται για να κάνουν αυτό πού τούς λένε, έστω και αν αυτό είναι κακό για τούς ίδιους τούς εαυτούς τους.

'Ότι ακολουθούν τούς ηγέτες τους σε πολέμους πού δεν τούς προσφέρουν τίποτε άλλο από καταστροφή. Ότι πιστεύουν σε κάθε είδους ανοησία αν τούς την παρουσιάσουν αρκετά έντονα και αν υποστηρίζεται από δύναμη - από τις γεμάτες τραχύτητα απειλές των παπάδων και των βασιλιάδων μέχρι τις ήπιες φωνές κρυφών και φανερών υποκινητών.
Φαίνεται ότι στην πλειονότητά τους οι άνθρωπου είναι μισοξύπνια παιδιά πού δέχονται εύκολα επιδράσεις, όντας πρόθυμα να παραδώσουν τη βούληση τους σ' οποιοδήποτε τούς μιλήσει με φωνή αρκετά απειλητική η αρκετά γλυκιά για να τούς επιβληθεί. Πραγματικά, εκείνος πού έχει μια πεποίθηση τόσο στερεή ώστε να μπορεί να αντιμετωπίσει την αντίθεση τού πλήθους, αποτελεί περισσότερο την εξαίρεση παρά τον κανόνα, μια εξαίρεση πού συνήθως την εμπαίζουν ο ί σύγχρονοί του και τη θαυμάζουμε αιώνες αργότερα.

Σ' αυτήν ακριβώς την υπόθεση - ότι δηλαδή οι άνθρωποι είναι πρόβατα - εδραίωσαν τα συστήματά τους οι ιεροεξεταστές και οι δικτάτορες. Και ακόμη , αυτή ακριβώς η πεποίθηση ότι οι άνθρωποι είναι πρόβατα και γι αυτό χρειάζονται ηγέτες να παίρνουν αποφάσεις γι' αυτούς, έκανε τους ηγέτες να πιστεύουν ειλικρινά ότι εκπληρώνουν ένα ηθικό καθήκον - ακόμα και τραγικό - όταν δίνουν στον άνθρωπο αυτό πού χρειάζεται: αν γίνονται δηλαδή αυτοί ηγέτες και τον απαλλάσσουν από το φορτίο της ευθύνης και της ελευθερίας.

Oι άνθρωποι είναι «λύκοι»;

Αν όμως οι περισσότεροι άνθρωποι είναι πρόβατα, τότε γιατί ή ζωή τού ανθρώπου είναι τόσο διαφορετική από τη ζωή τού προβάτου;

Γράμμα 4


Από το βιβλίο "«Γράμματα σε Μία Νεαρή Φίλη»" του Tζίντου Κρισναμούρτι

Είναι παράξενο το πόσο ευάλωτος είναι κανείς στην ατμόσφαιρα που υπάρχει γύρω του· χρειάζεται να νιώθει γύρω του μια φιλική ένταση, μια θερμή προσοχή για ν’ ανθίσει ελεύθερα και φυσικά. Είναι πολύ λίγοι εκείνοι που δημιουργούν αυτή την ατμόσφαιρα, ενώ οι περισσότεροι είναι κατσιασμένοι ψυχολογικά και σωματικά. Μου έχει κάνει πολλή εντύπωση που επέζησες χωρίς να διαστρεβλωθείς από εκείνη την ιδιαίτερη ατμόσφαιρα όπου βρισκόσουν. Μπορεί να δει κανείς γιατί δεν καταστράφηκες ολοκληρωτικά, δεν λερώθηκες, δεν διαστρεβλώθηκες: εξωτερικά προσαρμόστηκες όσο πιο γρήγορα γινόταν και μέσα σου έβαλες τον εαυτό σου να κοιμηθεί. Αυτή η εσωτερική «αναισθησία» είναι που σ' έσωσε. Αν είχες επιτρέψει στον εαυτό σου να είναι ευαίσθητος, αν ήσουν μέσα σου ξύπνια, δεν θα μπορούσες ν' αντέξεις κι έτσι θα ήσουν σε σύγκρουση με την ατμόσφαιρα γύρω σου και θα κατέρρεες, θα σημαδευόσουν. Τώρα που είσαι μέσα σου ξύπνια και ξεκάθαρη δεν είσαι σε σύγκρουση με την ατμόσφαιρα. Αυτή η σύγκρουση είναι που φέρνει τη διαστρέβλωση. Αν τώρα, είσαι πάντα ξύπνια και σε εγρήγορση μέσα σου κι αν εναρμονίζεσαι με όσα συμβαίνουν εξωτερικά, δεν θα πληγωθείς ποτέ.

Τα υποκατάστατα μαραίνονται γρήγορα. Μπορεί κανείς ν' αναζητά την υλική ευχαρίστηση ακόμα κι όταν ζει με πολύ λίγα πράγματα. Η επιθυμία για δύναμη, σε κάθε της μορφή -η δύναμη του ασκητή, η δύναμη του μεγάλου κεφαλαιούχου ή του πολιτικού ή του Πάπα- είναι επιθυμία για υλική ευχαρίστηση. Η δίψα κάποιου για δύναμη, για εξουσία, τον κάνει αδίστακτο και θρέφει συνεχώς το εγώ του· η αυτοεπεκτεινόμενη επιθετικότητα είναι στην ουσία υλική ευχαρίστηση. Η ταπεινοφροσύνη είναι απλότητα, αλλά η καλλιεργημένη ταπεινοφροσύνη είναι μια άλλη μορφή υλικής ευχαρίστησης.

Πολύ λίγοι έχουν επίγνωση των αλλαγών που γίνονται μέσα τους, των πισωγυρισμάτων, των συγκρούσεων και των παραμορφώσεων. Ακόμα κι όταν έχουν επίγνωση, προσπαθούν να τις παραμερίσουν ή να τρέξουν μακριά τους. Μην το κάνεις αυτό. Δεν νομίζω πως θα το κάνεις, αλλά υπάρχει πάντα ο κίνδυνος να ζει κανείς τις σκέψεις του και τα συναισθήματά του με περισσότερη ένταση απ' όση χρειάζεται. Πρέπει κανείς να έχει επίγνωση των σκέψεων και των συναισθημάτων του, χωρίς ανησυχία, χωρίς πίεση. Η αληθινή επανάσταση στη ζωή σου έγινε· θα πρέπει τώρα να έχεις βαθιά επίγνωση των σκέψεων και των συναισθημάτων σου. Άφησέ τα να βγουν έξω, μην τα ελέγχεις, μην τα συγκρατείς. Άφησέ να ξεχυθούν, τόσο τα ειρηνικά όσο και τα βίαια, αλλά να 'χεις επίγνωσή τους.

Ασχολήσου με το τι είναι οι επιθυμίες σου, αν έχεις καμιά. Ο κόσμος είναι ωραίος και κάνουμε τα πάντα ν' απομακρυνθούμε απ' αυτόν, μέσα από λατρείες, προσευχές, μέσα από τις «αγάπες» και τους φόβους μας.

Δεν ξέρουμε αν είμαστε πλούσιοι ή φτωχοί, δεν έχουμε πάει ποτέ βαθιά μέσα μας ώστε ν' ανακαλύψουμε «αυτό που πραγματικά είμαστε». Ζούμε στην επιφάνεια, ικανοποιημένοι με τόσο λίγα και γινόμαστε ευτυχισμένοι ή δυστυχισμένοι από κάτι μικροπράγματα. Τ' ασήμαντα μυαλά μας έχουν ασήμαντα προβλήματα και δίνουν ασήμαντες απαντήσεις, κι έτσι περνούν οι μέρες μας. Δεν αγαπάμε, κι όταν το κάνουμε, γίνεται πάντα με φόβους και απογοητεύσεις, με λαχτάρα και θλίψη.

Σκεπτόμουν πόσο σπουδαίο είναι να είναι κανείς αγνός, να έχει έναν αγνό νου. Οι εμπειρίες είναι αναπόφευκτες, ίσως αναγκαίες· η ζωή είναι μια σειρά από εμπειρίες, αλλά δεν χρειάζεται να φορτώνεται ο νους με τις δικές του συσσωρευμένες απαιτήσεις, μπορεί να σβήνει κάθε εμπειρία και να διατηρεί τον εαυτό του αγνό, ανάλαφρο. Αυτό είναι σημαντικό γιατί δεν μπορεί αλλιώς ο νους να είναι φρέσκος, ξύπνιος και ευκίνητος. Το πρόβλημα δεν είναι «πώς» θα διατηρήσουμε το νου ευκίνητο· το «πώς» σημαίνει αναζήτηση μιας μεθόδου και ο νους δεν μπορεί ποτέ να γίνει αγνός με κάποια μέθοδο· μπορεί να γίνει μεθοδικός αλλά ποτέ αγνός, δημιουργικός.


 Πάρθηκε από τη Βιβλιοθήκη Κρισναμούρτι

Επιστολή προς ένα χριστιανικό έθνος (Σαμ Χάρις)


Πιστεύεις πως η Βίβλος είναι ο λόγος του Θεού, πως ο Ιησούς είναι υιός του Θεού και πως μόνο όσοι πιστεύουν σ' αυτόν θα βρουν τη σωτηρία μετά θάνατον.

Ως χριστιανός, δέχεσαι τα παραπάνω ανεπιφύλακτα όχι επειδή σε κάνουν να νιώθεις καλά, αλλά επειδή νομίζεις ότι είναι αλήθεια. Προτού εντοπίσω μερικά από τα προβληματικά σημεία αυτών των πεποιθήσεων, οφείλω να ομολογήσω πως υπάρχουν αρκετά σημεία πάνω στα οποία εσύ κι εγώ συμφωνούμε. Για παράδειγμα, συμφωνούμε πως αν ο ένας από εμάς έχει δίκιο τότε ο άλλος κάνει λάθος. Η Βίβλος είτε είναι ο λόγος του Θεού, είτε δεν είναι. Είτε ο Ιησούς είναι η μοναδική αληθινή οδός για τη σωτηρία (Κατά Ιωάννην, 14: 6), είτε δεν είναι. Συμφωνούμε και οι δύο πως, προκειμένου να θεωρείται κανείς πραγματικός χριστιανός, οφείλει να απορρίπτει όλες τις άλλες θρησκείες ως λανθασμένες. Αν ο Χριστιανισμός τα λέει σωστά, γεγονός για το οποίο εξακολουθώ να έχω αμφιβολίες, πρέπει να αναμένω ότι θα υποστώ, αργά ή γρήγορα, τα μαρτύρια της Κόλασης. Το χειρότερο είναι πως έχω πείσει κι άλλους, πολλοί από τους οποίους είναι συγγενείς και φίλοι μου, να απορρίψουν την ιδέα ύπαρξης του Θεού. Οπότε και αυτοί θα καταδικαστούν εξαιτίας μου στο «πυρ το αιώνιον» (Κατά Ματθαίον, 25: 41). Σε περίπτωση που το βασικό δόγμα του Χριστιανισμού είναι σωστό, τότε έχω αναλώσει τη ζωή μου με τον χειρότερο δυνατό τρόπο. Το παραδέχομαι χωρίς καμία επιφύλαξη. Το γεγονός ότι απορρίπτω τον Χριστιανισμό διαρκώς και δημοσίως, δεν με ενοχλεί στο ελάχιστο, πράγμα που δείχνει πόσο ανεπαρκείς πιστεύω πως είναι οι λόγοι για τους οποίους πρέπει να είναι κανείς χριστιανός.

Φυσικά, υπάρχουν χριστιανοί οι οποίοι δε συμφωνούν με κανέναν από τους δυο μας. Υπάρχουν χριστιανοί οι οποίοι πιστεύουν ότι και άλλα δόγματα οδηγούν εξίσου αποτελεσματικά στη σωτηρία. Υπάρχουν χριστιανοί που δεν ζουν με το φόβο της Κόλασης, ούτε δέχονται ότι ο Ιησούς θα εμφανιστεί κάποτε μπροστά μας με σάρκα και οστά. Αυτοί οι χριστιανοί συχνά αυτοχαρακτηρίζονται ως «ελευθεριάζοντες» ή «μετριοπαθείς πιστοί». Κατά την άποψή τους, εσύ κι εγώ έχουμε προφανώς παρανοήσει τι ακριβώς σημαίνει να είναι κανείς άνθρωπος της πίστης. Υπάρχει, μας διαβεβαιώνουν, ένας τεράστιος και θαυμαστός χώρος μεταξύ Αθεϊσμού και θρησκευτικού φονταμενταλισμού, τον οποίο έχουν εξερευνήσει ταπεινά πολλές γενιές στοχαστικών χριστιανών. Σύμφωνα με τους ελευθεριάζοντες και τους μετριοπαθείς, η πραγματική πίστη έχει σχέση με το μυστήριο, με το αληθινό νόημα, με την ψυχική επικοινωνία και την αγάπη. Οι άνθρωποι δομούν τις θρησκείες με βάση τα υλικά από τα οποία είναι φτιαγμένη η ζωή τους και όχι με αόριστες αντιλήψεις.

Έχω γράψει σχετικά με τα προβλήματα που εντοπίζω σε όσα πρεσβεύουν οι ελευθεριάζοντες και οι μετριοπαθείς χριστιανοί. Εδώ νομίζω πως αρκεί απλώς να παρατηρήσω ότι το θέμα είναι απλούστερο και πιο επείγον απ' όσο νομίζουν γενικά οι ελευθεριάζοντες και οι μετριοπαθείς. Οφείλουμε να αποφασίσουμε αν η Βίβλος είναι ένα κοινό βιβλίο γραμμένο από κοινούς θνητούς ή θεόπνευστο, καθώς επίσης και αν ο Ιησούς διαθέτει θεϊκή υπόσταση ή όχι. Αν η Βίβλος είναι γραμμένη από κοινούς ανθρώπους και ο Ιησούς ένας κοινός θνητός, τότε το βασικό δόγμα του Χριστιανισμού είναι ψευδές. Αν η Βίβλος είναι γραμμένη από κοινούς ανθρώπους και ο Ιησούς ένας κοινός θνητός, τότε η ιστορία της χριστιανικής Θεολογίας δεν είναι τίποτε άλλο παρά η ιστορία μερικών αρχαίων λογιών οι οποίοι φιλοδοξούσαν να εντρυφήσουν και να συνεισφέρουν σε μια μαζική παράκρουση. Αν τα βασικά δόγματα του Χριστιανισμού είναι σωστά, τότε στους άπιστους σαν εμένα επιφυλάσσονται μερικές πολύ δυσάρεστες εκπλήξεις. Καταλαβαίνεις τι εννοώ. Ας είμαστε ειλικρινείς με τον εαυτό μας: Όταν έρθει το πλήρωμα του χρόνου, η μία πλευρά θα αποδειχθεί σωστή στην επιχειρηματολογία της και η άλλη λάθος.

Σκέψου το εξής: Κάθε ευσεβής μουσουλμάνος έχει ακριβώς τους ίδιους λόγους να είναι μουσουλμάνος με αυτούς που έχεις εσύ να είσαι χριστιανός. Κι όμως, εσύ δεν βρίσκεις αυτούς τους λόγους πειστικούς. Το Κοράνι σε πολλά σημεία διακηρύσσει ότι είναι ο αληθινός λόγος του δημιουργού του σύμπαντος. Υπάρχουν πάμπολλα βιβλία τα οποία περιγράφουν τη ζωή του Μωάμεθ και τα οποία, για τους μουσουλμάνους, αποδεικνύουν ότι ο Μωάμεθ ήταν ο τελευταίος προφήτης του Θεού. Ο Μωάμεθ, από την πλευρά του, διαβεβαιώνει τους πιστούς του ότι ο Ιησούς δεν έχει θεϊκή φύση (Κοράνι, 5: 71, 19: 30-38) και ότι όποιος πιστεύει το αντίθετο θα πάει στην Κόλαση. Οι μουσουλμάνοι είναι σίγουροι ότι η άποψη του Μωάμεθ σχετικά με τον Ιησού, όπως σχετικά και με οτιδήποτε άλλο, είναι αλάθητη.

Πώς λοιπόν και δεν ξαγρυπνάς προβληματιζόμενος μήπως θα έπρεπε να ασπαστείς τον Ισλαμισμό;

Παρασκευή 27 Νοεμβρίου 2015

Στον φίλο που θα είναι πάντα ξύπνιος



Αφιερώνεται στο φίλο που έφυγε νωρίς. Και μας άφησε φτωχότερους. Και η δικιά μας περιουσία δεν μετριέται ούτε με φράγκα, ούτε με σταδιοδρομίες, ούτε με δημοσιοσχετίστικες γνωριμίες, ούτε με άγευστα "κολλητιλίκια" προκειμένου να μην "είμαστε μόνοι". Γιατί προτιμάμε τη μοναξιά μας από τoυς αγελαίους θορύβους και τις οχλαγωγίες που μας πνίγουν σαν αέρια μέσα σ'έναν αόρατο μα καλά φυλασσόμενο θάλαμο.

Στο φίλο που άφησε πίσω την αγαπημένη του σύντροφο και ένα πολύ μικρό παιδάκι, το "μελανούρι" του όπως τ'αποκαλούσε, που θα πρέπει να μάθει να μεγαλώνει χωρίς τον πατέρα του. Σ'ένα χρηματοπιστωτικό σφαγείο όπου όλοι χρωστάνε -σε ποιους;- και πρέπει να ξεχρεώσουν, ακόμα και οι αγέννητοι, με τόκο το χρόνο που τους αναλογεί και την ψυχική τους ακεραιότητα και την ανεξαρτησία της υπόστασής τους. Σε μια ανισόρροπη αρένα που την έχει, σαν τον κατ'εξακολούθηση φονιά, στημένη σε όλους. Ειδικά στην παιδική ηλικία και στην αθωότητα μέσα στην οποία η φύση της φωλιάζει.

Στον φίλο που δε "κοιμάται", σύμφωνα με τα παρηγορητικά χαπάκια για τους θλιβερά και ατιμωτικά φοβιτσιάρηδες "πιστούς". Που ήταν πάντα ξύπνιος και θα είναι και τώρα που μας την έκανε, λέγοντας να μην τολμήσουμε να τον κλάψουμε. Παρά μόνο να'χουμε στο νου αυτούς που αφήνει παρά τη θέλησή του πίσω και που τον χρειάζονταν. Θα είναι όμως ακόμη ακμαίος και ξύπνιος, κατοικώντας μέσα στην καρδιά μας και μιλώντας στο μυαλό μας, όποτε τον χρειαζόμαστε κι εμείς. Περπατώντας μαζί του.

Μέχρι να σφίξουμε και πάλι τα χέρια μας εκεί που θα μας περιμένει, καπνίζοντας το στριφτό του τσιγαράκι με τον πιο φίνο καπνό από την προσωπική του φασματική σοδειά. Στο άυλο τσαντήρι που θα'χει στήσει σε κάποια καλή καβάτζα, ανάμεσα στα μεταθανάτια εκδικητικά καζάνια και τους ξενέρωτους κήπους της Εδέμ. Για να συνεχίσουμε τις συζητήσεις που δεν προλάβαμε να τελειώσουμε, επεκτείνοντάς τες και σε πιο "προχωρημένα μετα-επίπεδα". Χλευάζοντας τα δαιμόνια που το παίζουν πιο κακά πνεύματα από τα ανθρώπινα και κολάζοντας τους αγγέλους που παίρνουν πολύ στα σοβαρά τη θεία τους αποστολή. Κι άμα λάχει, μπουκάροντας λαθραία στον παιχνιδότοπο του πατριάρχη-θεού για να ξαφρίσουμε τα ζάρια στα οποία παίζει τον κόσμο.

Γιατί πνεύματα σαν εμάς δεν χωράνε πουθενά. Και δεν είναι ούτε στη φυσική ούτε στην αιθερική τους υπόσταση να τα πάνε καλά με αφεντάδες. Είτε εδώ κάτω είτε εκεί πάνω είτε παραπέρα.

Ο Ένοικος...


Δευτέρα 23 Νοεμβρίου 2015

Μαρία Πολυδούρη ~ Κλείστε ερμητικά τις θύρες


Και τώρα, κλείστε ερμητικά τις θύρες.
Τελειώσαν όλα.
Να φύγουν κι’ οι στερνοί, να μείνω μοναχή μου.
Όλα δικά μου ήταν εδώ μέσα κι’ όλα μου 'λείψαν
κ’ έμεινε τόσο απίστευτα μοναχική η ψυχή μου.

Να φύγουν όλοι! Ακάλεστοι κι’ ας ήρθανε με δώρα.
Τίποτα δεν εταίριασε στην εξαίσια γυμνότη
που με τριγύριζε λαμπρή.
Μεγαλειώδεις πλάνες
που εμπρός τους με ταπείνωσαν ικέτη και δεσμώτη.

Τώρα προφητικά σημαίνει
η μυστική καμπάνα του "Δείπνου".
Ο Μέγας Φίλος μου μηνά τη θέλησή του να 'ρθή.
Κι’ αν πάντοτε έλειπεν, όμως μεσ’ στην καρδιά του
άξια της πίστης μου έφεγγε τρισάξια η θύμησή του.

Για τη μεγάλη αναμονήν ετοιμασία θ’ αρχίσω.
Ζωντάνεψε στις φλέβες μου η ευγενική γενιά μου.
Τα χέρια μου της προσευχής, έτοιμα να συντρίψουν.
Φραγγέλιο η ασυμβίβαστη, περήφανη απονιά μου.

Κ’ έτσι θα νιώσω, με σεμνά χαμηλωμένα μάτια,
να πέφτει από το βάθρο του κ’ ένας θεός ωραίος
που εύκολα με ψαλμούς λατρείας βασίλεψε και μένει
ακόμα λαμπροστέφανος κι’ ανύποπτα μοιραίος.

Έρχεται! Ακούω που χτυπά πιο βιαστικά η καμπάνα.
Είμαι έτοιμη. Μονάχη της το τέλος αντικρύζει
πιο γρήγορο, στον πόθο της η τραγική ψυχή μου,
αμφίβολη αν τη πίστεψεν Αυτός που τη γνωρίζει...

Ηχώ στο Χάος


το είδαμε στους Σκοπευτές Ονείρων