Χωρίς Βαρύτητα!

ΤΟ " nο Gravity Zone" αποτελεί το παιδί του ιστότοπου γνωστού ως "ενάντια στην επιπεδούπολη" (antidras.blogspot.gr). Με ορμητήριο αυτό το χώρο, ανοίγουμε τα φτερά μας για πτήσεις προς θαυμαστούς, παράξενους, φιλόξενους κι αφιλόξενους, μα σίγουρα θαυμαστούς ορίζοντες. Μακρινούς ή κοντινούς, "εσωτερικούς" κι εξωτερικούς. Μεταφέρουμε εδώ κι επιλεγμένα κείμενα, δικά μας κι όχι μόνο, από το παλιό μπλογκ. Το "παλιό μας σπίτι" θα συνεχίζει να μας φιλοξενεί και αυτό και να αποτελεί σημείο αναφοράς και για καινούργιες εδώ αναρτήσεις μας.
Η
υπέρβαση των ανθρώπινων όντων προς ανώτερα (κι άρα ποιοτικότερα) επίπεδα ύπαρξης αποτελεί, όπως το βλέπουμε εμείς, αποτέλεσμα των ιδιοτήτων εκείνων που συνιστούν το μεγαλείο του ανθρώπου: Απλότητα, Ανεξαρτησία Αντίληψης, Αμφισβήτηση των συλλογικά αποδεκτών καταστάσεων και παραστάσεων, Περιέργεια, Φαντασία, Εκστατική διαίσθηση, Εκστατικός Θαυμασμός. Κι εμείς σκοπεύουμε στο νέο εγχείρημά μας να αδράξουμε κι αυτές τις ποιότητες που διαμορφώνουν κι ανάλογες διαδρομές κι αφηγούνται ιστορίες για "περιοχές μυθικές ή απαγορευμένες" .
(Ποιοι άραγε ορίζουν τι είναι μύθος ή απαγορευμένο ή απρόσιτο για τις μάζες και πόσοι ακόμη κι αυτοαποκαλούμενοι ή θεωρούμενοι ως "επαναστάτες" ενστερνίζονται αυτές τις οδηγίες;)
Κάτι μέσα μας μάς τρώει να αιωρηθούμε πάνω απ'όλη την ακαμψία και στατικότητα και πάνω απ'όλες τις παρανοήσεις του κόσμου, χαράσσοντας ρότα για τη λεωφόρο των...άστρων! Κάνοντας και μια απαραίτητη στάση στο "Μπαράκι στην Άκρη του Γαλαξία", ωθούμενοι από μια αρχέγονη μέθη, για να γευτούμε παράξενα ελιξίρια, μεθυστικά κοκτέηλ αστρικής σκόνης, κοσμικής ακτινοβολίας και φλεγόμενα υπολείμματα αστρικών (κι όχι μόνο) συστημάτων, με παγάκια από την ουρά αλητήριων αστεροειδών.
Και για να καταφέρουμε αυτά κι ακόμη περισσότερα, πρέπει να αφήσουμε τη...βαρύτητα πίσω μας. Χωρίς να ξεχάσουμε να πατάμε και γερά στο έδαφος!

Bρίσκεστε σε "no Gravity Zone" λοιπόν! Γιατί είμαστε ονειροπόλοι και με αιτία:

ΟΝΕΙΡΟΠΟΛΟΙ (του ανιχνευτή)


Ονειροπόλος είναι αυτός που μπορεί να βρει τον δρόμο του μόνο στο φως του φεγγαριού. Τιμωρία του είναι ότι βλέπει το ξημέρωμα πριν τον υπόλοιπο κόσμο. - ΟΣΚΑΡ ΟΥΑΪΛΝΤ

Αυτή είναι και η κατάρα του! Η πιο γλυκιά και πικρή συνάμα, η πιο αποκηρυγμένη και γι'αυτό ανεκτίμητης αξίας, η πιο επικίνδυνη και γι'αυτό άξια μόνο για όσους αντέχουν να τη βαστάξουν, η πιο μαγική και συνάμα απαιτητική, η πιο δύσκολη να περιγραφεί με τη συνηθισμένη μορφή ανθρώπινης έκφρασης, κατάρα του κόσμου ετούτου.
Αλλά τι θα'τανε ο κόσμος χωρίς τους "καταραμένους" του; Αν όχι καταδικασμένος, από πολύ παλιά, σε έλλειψη οξυγόνου και σε πλήρη μαρασμό;

Ονειροπόλοι είναι αυτοί που, με τις (μυστηριώδεις για την κοινή λογική) ενοράσεις και τα όνειρά τους και τη διάθεσή τους να γυρέψουν την εκπλήρωσή τους, επιτρέπουν ακόμα στη γη να γυρνάει!
Oνειροπόλοι είναι αυτοί που βλέπουν όσα οι πιο πολλοί αδυνατούν ή αρνούνται να δουν, γιατί δεν μπορούν να εγκαταλείψουν τη βολή του δοσμένου, καθιερωμένου πλαισίου. Αυτοί που ανακαλύπτουν τις εικόνες πίσω από τις εικόνες ή ανοίγουν το δρόμο προς νέους κόσμους εκεί όπου οι παλιοί αργοπεθαίνουν και σβήνουν.
Αλλά αυτό έχει πάντα τίμημα και τις περισσότερες φορές πολύ σκληρό.
Ονειροπόλοι είναι κι αυτοί που συχνά οδηγούνται στο γλυκόπικρο καταφύγιο της μοναξιάς και στην τρέλα που επίσης συχνά συνοδεύει την "ιερή μέθη" τους. Αυτοί που, διόλου σπάνια, συντρίβονται κάτω από όλη την κακότητα, τη μικροψυχία και το φθόνο που ξεχειλίζει στον κόσμο.
Αλλά και αυτοί οι οποίοι σαν τους τρελούς αλήτες που σέρνονται από μια πλανεύτρα εσωτερική μούσα: "ποθούν τα πάντα ταυτόχρονα, αυτοί που ποτέ δε χασμουριούνται ή λένε έστω και μία κοινοτοπία, αλλά που καίγονται σαν τα μυθικά κίτρινα ρωμαϊκά κεριά, που σκάνε σαν πυροτεχνήματα ανάμεσα στα αστέρια κι από μέσα τους ξεπηδά το μπλε φως της καρδιάς τους, κι όσοι τους βλέπουν κάνουν: Αααα!!!! με θαυμασμό' (να θυμηθούμε και τον Τζακ Κέρουακ στο βιβλίο του "on the road")

Και αυτό που κάνει τη διαφορά είναι ότι... " ο ταξιδιώτης παίρνει μονάχα ένα δρόμο. Ο ονειροπόλος τους παίρνει όλους. "(Julos Beaucarne)

Κυριακή 7 Δεκεμβρίου 2014

Όταν ένας πιτσιρικάς 21 ετών τρομάζει έναν ολόκληρο μηχανισμό!



Όταν ένας πιτσιρικάς 21 ετών τρομάζει έναν ολόκληρο μηχανισμό! Κρατικό και παρακρατικό και βαθέως εισχωρούντα σε κάθε πτυχή της κοινωνικής λειτουργίας και υπόστασης.

Όταν έντρομο το κατεστημένο ανακαλύπτει...απόπειρα αυτοκτονίας πίσω από μια διάφανη κι ανυποχώρητη στάση, με ρίσκο από τοπρώτο δευτερόλεπτο της απόφασης την ίδια της την ύπαρξη, ως την απόλυτη δικαίωση ενός απόλυτα δίκαιου αιτήματος (διαβάστε και την προσέγγιση του ΥΠΝΟΒΑΤΗ) και μιλάει πλέον για επιβολή υποχρεωτικής σίτισης του μικρού σε ηλικία-αλλά με κάτι @@νααα!!! απεργού πείνας. Αντίθετα με τους ευνουχισμένους μικροαστούς νοικοκύρηδες-"τα βγάζουμε πέρα με ανώδυνη μυξογκρίνια κι όπως γενικά μπορούμε" και τους "σωτήρες" της χώρας και διαχειριστές της κρίσης που κατεβάζουν βρακιά με ένα νεύμα της φράου Μέρκελ και του χερ-πρώην ναζί Σόιμπλε και με ένα mail των φασιστοειδών γραφειοκρατών της Κομισιόν(Η Ενωμένη Ευρώπη απορεί, προβληματίζεται, καταγγέλει, αφαιμάζει και συνεχίζει...).
Μα η αυτοκτονία δεν είναι για τους δειλούς και φυγόπονους και αδύναμους να παλέψουν τη ζωή και να κοιτάξουν με πείσμα και σθένος την πραγματικότητα, όσο ζοφερή και άκαμπτη κι αν φαίνεται αυτή;..Με διόλου απίθανη κατάληξη να την αλλάξουν! Ή έστω να την ταρακουνήσουν όσο χρειάζεται μπας και ξυπνήσει από το λήθαργο.
Και ο Νίκος Ρωμανός μόνο δειλός δεν είναι! Δεν φεύγει, δεν εγκαταλείπει, αλλά δηλώνει δυναμικά παρών με τον τρόπο που εκείνος κρίνει πως στην παρούσα στιγμή διαθέτει.
(διαβάστε κι αυτή την προσέγγιση του πιτσιρίκου:«Ζήτω η αναρχία κουφάλες!» απ'όπου και το συνοδευτικό βίντεο:



Δειλία και παραληρηματική κακότητα κι εκδικητικότητα και υποταγμένος ψευτόμαγκας αυταρχισμό στις προσταγές παρασιτικών οργανισμών όπως οι "αγορές"(ή τράπεζες)...

Όλα αυτά διαθέτει προφανώς σε αφθονία ένα ολόκληρο συνάφι διαχείρισης της πιο μισάνθρωπης και ύπουλης και επικίνδυνης εξουσίας και των ιδεολογικών μηχανισμών της (εκπαίδευση, δήθεν τέχνη, ΜΜΕ) ισοπέδωσης κάθε υψηλής κοινωνικής αξίας και αλληλεγγύης και τρυφερότητας μεταξύ των ανθρώπινων όντων και μαζικής παραγωγής αγελαίων δίποδων αμνών. Που η μεγαλύτερη αξία γι'αυτούς είναι η "ασφάλεια της επιβίωσης" μέσα σε μια ολοένα και πιο απροκάλυπτη νεοφεουδαρχική, παρανοϊκή, αντιανθρώπινη κοινωνική δυστοπία, όπου ο ένας δουλοπάροικος θα τρώει τη σάρκα του άλλου για μια θέση στις δουλεμπορικές γαλέρες ή για να αρπάξει μερικά ευρώ από ένα άλλο θύμα σαν αυτόν, μέσα σε ένα φαύλο και τρισάθλιο κύκλο αποανθρωπισμού, διαιωνιζόμενης κοινωνικής αδικίας και αθλιότητας υλικής και πνευματικής...
 Και τα αφεντικά και τα τσιράκια τους, αυτά που ασχολούνται με την τέχνη της  μαζικής εξαπάτησης και υποδούλωσης και συστήνονται ως πολιτικάντηδες, τρέμουν στη σκέψη ενδεχόμενου θανάτου του πιτσιρικά Νίκυ Ρωμανού και τις συνέπειες που ίσως κυοφορεί ένα τέτοιο γεγονός και τώρα απεργάζονται τη σωτηρία του με την υποχρεωτική διοχέτευση φαγητού.
Ώστε το παιδί να μην πεθάνει. Αλλά να ζήσει. Έτσι όπως αυτοί όμως γουστάρουν. Μέσα στον "παράδεισο" των ίσων ευκαιριών, της νομιμότητας των "αγορών" και των μιζαδόρων και καταχραστών τους, της απονεκρωτικής ασφάλειας κάτω από την μπότα του σύγχρονου ολοκληρωτισμού.
Και δεν λένε ως τώρα μια κουβέντα της προκοπής (σαν αυτήν την προκοπή που τρέχει για να συμμαζέψει και να ορθοποδήσει τη χώρα) για το δίκαιο του αιτήματός του να σπουδάσει στη Σχολή που με την αξία του κατάφερε να περάσει. Παρά τις αντίξοες για διάθεση διαβάσματος συνθήκες των φυλακών.
Άλλωστε οι πραγματικές αξίες, αυτές που δεν κάνουν εκπτώσεις, δεν πτοούνται εύκολα και δεν ελέγχονται, πάντα τους θορυβούσαν έως και πανικόβαλαν. Γιατί τους χαλάνε τις πιάτσες και τις συνταγές και αποτελούν δυσάρεστα παραδείγματα προς μίμηση σε όσους διαθέτουν ακόμη στοιχεία κοινωνικής και πολιτικής συνειδητότητας.


Διαβάστε κι αυτό: Σκοτώστε τον Ρωμανό και σώστε τη χαμένη τιμή των μικροαστών...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου