Χωρίς Βαρύτητα!

ΤΟ " nο Gravity Zone" αποτελεί το παιδί του ιστότοπου γνωστού ως "ενάντια στην επιπεδούπολη" (antidras.blogspot.gr). Με ορμητήριο αυτό το χώρο, ανοίγουμε τα φτερά μας για πτήσεις προς θαυμαστούς, παράξενους, φιλόξενους κι αφιλόξενους, μα σίγουρα θαυμαστούς ορίζοντες. Μακρινούς ή κοντινούς, "εσωτερικούς" κι εξωτερικούς. Μεταφέρουμε εδώ κι επιλεγμένα κείμενα, δικά μας κι όχι μόνο, από το παλιό μπλογκ. Το "παλιό μας σπίτι" θα συνεχίζει να μας φιλοξενεί και αυτό και να αποτελεί σημείο αναφοράς και για καινούργιες εδώ αναρτήσεις μας.
Η
υπέρβαση των ανθρώπινων όντων προς ανώτερα (κι άρα ποιοτικότερα) επίπεδα ύπαρξης αποτελεί, όπως το βλέπουμε εμείς, αποτέλεσμα των ιδιοτήτων εκείνων που συνιστούν το μεγαλείο του ανθρώπου: Απλότητα, Ανεξαρτησία Αντίληψης, Αμφισβήτηση των συλλογικά αποδεκτών καταστάσεων και παραστάσεων, Περιέργεια, Φαντασία, Εκστατική διαίσθηση, Εκστατικός Θαυμασμός. Κι εμείς σκοπεύουμε στο νέο εγχείρημά μας να αδράξουμε κι αυτές τις ποιότητες που διαμορφώνουν κι ανάλογες διαδρομές κι αφηγούνται ιστορίες για "περιοχές μυθικές ή απαγορευμένες" .
(Ποιοι άραγε ορίζουν τι είναι μύθος ή απαγορευμένο ή απρόσιτο για τις μάζες και πόσοι ακόμη κι αυτοαποκαλούμενοι ή θεωρούμενοι ως "επαναστάτες" ενστερνίζονται αυτές τις οδηγίες;)
Κάτι μέσα μας μάς τρώει να αιωρηθούμε πάνω απ'όλη την ακαμψία και στατικότητα και πάνω απ'όλες τις παρανοήσεις του κόσμου, χαράσσοντας ρότα για τη λεωφόρο των...άστρων! Κάνοντας και μια απαραίτητη στάση στο "Μπαράκι στην Άκρη του Γαλαξία", ωθούμενοι από μια αρχέγονη μέθη, για να γευτούμε παράξενα ελιξίρια, μεθυστικά κοκτέηλ αστρικής σκόνης, κοσμικής ακτινοβολίας και φλεγόμενα υπολείμματα αστρικών (κι όχι μόνο) συστημάτων, με παγάκια από την ουρά αλητήριων αστεροειδών.
Και για να καταφέρουμε αυτά κι ακόμη περισσότερα, πρέπει να αφήσουμε τη...βαρύτητα πίσω μας. Χωρίς να ξεχάσουμε να πατάμε και γερά στο έδαφος!

Bρίσκεστε σε "no Gravity Zone" λοιπόν! Γιατί είμαστε ονειροπόλοι και με αιτία:

ΟΝΕΙΡΟΠΟΛΟΙ (του ανιχνευτή)


Ονειροπόλος είναι αυτός που μπορεί να βρει τον δρόμο του μόνο στο φως του φεγγαριού. Τιμωρία του είναι ότι βλέπει το ξημέρωμα πριν τον υπόλοιπο κόσμο. - ΟΣΚΑΡ ΟΥΑΪΛΝΤ

Αυτή είναι και η κατάρα του! Η πιο γλυκιά και πικρή συνάμα, η πιο αποκηρυγμένη και γι'αυτό ανεκτίμητης αξίας, η πιο επικίνδυνη και γι'αυτό άξια μόνο για όσους αντέχουν να τη βαστάξουν, η πιο μαγική και συνάμα απαιτητική, η πιο δύσκολη να περιγραφεί με τη συνηθισμένη μορφή ανθρώπινης έκφρασης, κατάρα του κόσμου ετούτου.
Αλλά τι θα'τανε ο κόσμος χωρίς τους "καταραμένους" του; Αν όχι καταδικασμένος, από πολύ παλιά, σε έλλειψη οξυγόνου και σε πλήρη μαρασμό;

Ονειροπόλοι είναι αυτοί που, με τις (μυστηριώδεις για την κοινή λογική) ενοράσεις και τα όνειρά τους και τη διάθεσή τους να γυρέψουν την εκπλήρωσή τους, επιτρέπουν ακόμα στη γη να γυρνάει!
Oνειροπόλοι είναι αυτοί που βλέπουν όσα οι πιο πολλοί αδυνατούν ή αρνούνται να δουν, γιατί δεν μπορούν να εγκαταλείψουν τη βολή του δοσμένου, καθιερωμένου πλαισίου. Αυτοί που ανακαλύπτουν τις εικόνες πίσω από τις εικόνες ή ανοίγουν το δρόμο προς νέους κόσμους εκεί όπου οι παλιοί αργοπεθαίνουν και σβήνουν.
Αλλά αυτό έχει πάντα τίμημα και τις περισσότερες φορές πολύ σκληρό.
Ονειροπόλοι είναι κι αυτοί που συχνά οδηγούνται στο γλυκόπικρο καταφύγιο της μοναξιάς και στην τρέλα που επίσης συχνά συνοδεύει την "ιερή μέθη" τους. Αυτοί που, διόλου σπάνια, συντρίβονται κάτω από όλη την κακότητα, τη μικροψυχία και το φθόνο που ξεχειλίζει στον κόσμο.
Αλλά και αυτοί οι οποίοι σαν τους τρελούς αλήτες που σέρνονται από μια πλανεύτρα εσωτερική μούσα: "ποθούν τα πάντα ταυτόχρονα, αυτοί που ποτέ δε χασμουριούνται ή λένε έστω και μία κοινοτοπία, αλλά που καίγονται σαν τα μυθικά κίτρινα ρωμαϊκά κεριά, που σκάνε σαν πυροτεχνήματα ανάμεσα στα αστέρια κι από μέσα τους ξεπηδά το μπλε φως της καρδιάς τους, κι όσοι τους βλέπουν κάνουν: Αααα!!!! με θαυμασμό' (να θυμηθούμε και τον Τζακ Κέρουακ στο βιβλίο του "on the road")

Και αυτό που κάνει τη διαφορά είναι ότι... " ο ταξιδιώτης παίρνει μονάχα ένα δρόμο. Ο ονειροπόλος τους παίρνει όλους. "(Julos Beaucarne)

Πέμπτη 4 Σεπτεμβρίου 2014

Για όποιον δεν το γνώριζε: " Η δημοκρατία σέβεται την προσωπικότητα, δεν την τσαλαπατάει..."


Δες τα αδυσώπητα στοιχεία που στέλνουν στο εκτελεστικό απόσπασμα οποιαδήποτε πλέον σοφιστεία περί "δημοκρατίας" και "πρόνοιας" και κυρίως τα ξεράσματα περί "ανάπτυξης": Η κρίση σε αριθμούς: 40.000 άστεγοι, 250.000 μερίδες φαγητού σε συσσίτια, 3 εκατ. Έλληνες ζουν κάτω από τα όρια της φτώχειας " Οι νεόπτωχοι της κρίσης εκπέμπουν SOS! Τρία εκατομμύρια Έλληνες ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας. Πεντακόσιες χιλιάδες παιδιά παλεύουν να επιβιώσουν σε οικογένειες που αδυνατούν να τους προσφέρουν τα βασικά, διατροφή και θέρμανση. Ενδεικτικό της κρίσης και της φτώχειας που έχει πλήξει τους Έλληνες είναι το γεγονός ότι τα συσσίτια της Εκκλησίας ξεπερνούν τις 250 χιλιάδες μερίδες φαγητού σε ολόκληρη την Ελλάδα, ενώ μόνο από τα συσσίτια του Δήμου Αθηναίων τρέφονται καθημερινά περισσότεροι από 8 χιλιάδες άνθρωποι!
Και:  40.000 έφτασαν οι άστεγοι στην Ελλάδα! - Κι όμως, υπάρχουν ευρωπαϊκά κονδύλια για προγράμματα που ... " Σε σαράντα χιλιάδες υπολογίζονται πλέον οι συμπολίτες μας που στερούνται το βασικό δικαίωμα στη στέγη. Την ίδια στιγμή, δημόσια και δημοτικά κτίρια που θα μπορούσαν να δώσουν μια, έστω προσωρινή, λύση αφήνονται να ρημάξουν αναξιοποίητα. Ακόμα χειρότερα, δεν υπάρχει καμιά μέριμνα από την κυβέρνηση για την αξιοποίηση… ευρωπαϊκών πόρων προς αυτή την κατεύθυνση."

Ο πραγματικός δείκτης λειτουργίας μιας δημοκρατικής κοινωνίας ΔΕΝ συνδέεται με το δείκτη ανάπτυξης πλαστών αριθμών σε υπολογιστικά τεφτέρια στις ατζέντες τοκογλύφων και υπηρετικού προσωπικού τους. Αλλά με το δείκτη ευημερίας και ΕΥΤΥΧΙΑΣ των πολιτών της. Όταν αυτοί στερούνται τα πλέον βασικά (και συνταγματικά κατοχυρωμένα) δικαιώματα της στέγης και τροφής και βέβαια το δικαίωμα στην εργασία και τα ανθρώπινα συντρίμια αυξάνονται όλο και περισσότερο κατά την κατεδάφιση της κοινωνίας, τότε...
Τότε η στυγνά απλή και ανελέητα ορθή κι αδιαμφισβήτητη λογική (όσο κι αν τα κανάλια και οι φυλλάδες και οι "ειδικοί αναλυτές" πασχίζουν να ασπρίσουν το μαύρο κι άραχνο) κραυγάζει ότι μια τέτοια δημοκρατία...είναι ΔΗΜΟΚΤΟΝΙΑ! (όπου "δήμος"=ο λαός)Και εγκληματικής οργάνωσης δεξιοτεχνικά οργανωμένο και εκτελεσμένο σχέδιο!
Και επικίνδυνη επιδημία για την υγεία και σωματική ακεραιότητα μικρών και μεγάλων!
 Ένα πραγματικό σφίξιμο του βόα με εκατόμβες θυμάτων!

Και για όποιον είναι δύσπιστος, σχολαστικά ερευνητικός (λες και δεν έχει μάτια ή αυτιά!) ή πολιτικά, ακόμα, χειραγωγήσιμος από "σπηλιές κλεφτών" και "τζάκια κοτζαμπάσηδων", ορίστε κι άλλα αποδεικτικά στοιχεία:

"Eκατόμβες νεκρών" ετοιμάζει η κυβέρνηση
"Οι πρωθυπουργοί και υπουργοί Υγείας ήταν εδώ και χρόνια ενήμεροι για τους χιλιάδες νεκρούς που θα φέρει η πολιτική λιτότητας"
 Οι φαβέλες της Αθήνας
Άνθρωποι και Κτήνη
Κοινωφελής, ενοικιαζόμενη εργασία: Το νέο κοινωνικό μοντέλο εργασιακής εκμετάλλευσης και ο ρόλος των ΜΚΟ ως σύγχρονα δουλεμπορικά 
Υγειονομική καταστροφή στην Ελλάδα 
Το Ελληνικό Μοντέλο Ανάπτυξης, τώρα και σε video..
Μαθήματα μνημονιακής οικονομίας
κτλ κτλ κτλ...

Όπως καταλαβαίνεις, όλα αυτά συνθέτουν ένα περιβάλλον που μυρίζει όλο και περισσότερο...θειάφι, βγαλμένο από το γνωστό τοπίο που περίγραψε ο Δάντης! Κι αν κάποιος κόβεται ότι είναι "δημοκράτης" τότε οφείλει να κάνει τα πάντα για ν'αποκαταστήσει την διακορευμένη υπόληψη της δημοκρατίας. Που διακορεύεται καθημερινά και διαχρονικά... 
Πότε στα υπερεθνικά κέντρα επιβολής μεθοδεύσεων και μη εκλεγμένων αγάδων σε βάρος των ευρωπαϊκών λαών...
Πότε σε εθνικά κοινοβούλια που απλώς επικυρώνουν "πράξεις νομοθετικού περιεχομένου" έννομης δολοφονίας εργαζόμενων, συνταξιούχων, νεολαίων κι επερχόμενων γενεών...
Πότε στα θεποιημένα χρηματιστηριακά μπορδέλα του City του Λονδίνου, της Wall Street και τοπικών παραρτημάτων τους...
Πότε σε τμήματα και κρατητήρια όπου ξυλοφορτώνονται κι εξευτελίζονται με περίσσια "δημοκρατική χάρη" κρατούμενοι, συλληφθέντες κι όποιος έχει την ατυχία γενικά να συρθεί εκεί έστω κι "από σπόντα"...
Και πότε στην εξύμνηση της εθελούσιας δουλείας και του παραλογισμού απ'όλα τα mainstream μέσα και "ειδικούς" της "ενημέρωσης του λαού" και της διαμόρφωσης "πολιτικά ορθών" κι επιβραβεύσιμων (π.χ. ρουφιανιά και αυτογελοιοποίηση) συμπεριφορών και προβολής εμπορεύσιμων προτύπων.
Και, βέβαια, πότε στα κομματικά κι αποκομματικά, ιδεολογικά μαντριά, όπου το κύριο μάθημα είναι η ισοπέδωση της προσωπικότητας και ατομικής υπόστασης και η ποθητή απόκτηση αγελαίου φρονήματος ώστε να βελάζουν όλοι στον ίδιο προβλέψιμο κι ελεγχόμενο ρυθμό. Από τα φανερά και κρυφά κέντρα εξουσίας...


Και να θυμάσαι πάντα κι ετούτο:

" Η δημοκρατία σέβεται την προσωπικότητα, δεν την τσαλαπατάει...Η δημοκρατία προϋποθέτει ήθος και από τη μεριά των αρχόντων και από τη μεριά των αρχόμενων" 
Βασίλης Ραφαηλίδης 
  
 
ανιχνευτής


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου