Χωρίς Βαρύτητα!

ΤΟ " nο Gravity Zone" αποτελεί το παιδί του ιστότοπου γνωστού ως "ενάντια στην επιπεδούπολη" (antidras.blogspot.gr). Με ορμητήριο αυτό το χώρο, ανοίγουμε τα φτερά μας για πτήσεις προς θαυμαστούς, παράξενους, φιλόξενους κι αφιλόξενους, μα σίγουρα θαυμαστούς ορίζοντες. Μακρινούς ή κοντινούς, "εσωτερικούς" κι εξωτερικούς. Μεταφέρουμε εδώ κι επιλεγμένα κείμενα, δικά μας κι όχι μόνο, από το παλιό μπλογκ. Το "παλιό μας σπίτι" θα συνεχίζει να μας φιλοξενεί και αυτό και να αποτελεί σημείο αναφοράς και για καινούργιες εδώ αναρτήσεις μας.
Η
υπέρβαση των ανθρώπινων όντων προς ανώτερα (κι άρα ποιοτικότερα) επίπεδα ύπαρξης αποτελεί, όπως το βλέπουμε εμείς, αποτέλεσμα των ιδιοτήτων εκείνων που συνιστούν το μεγαλείο του ανθρώπου: Απλότητα, Ανεξαρτησία Αντίληψης, Αμφισβήτηση των συλλογικά αποδεκτών καταστάσεων και παραστάσεων, Περιέργεια, Φαντασία, Εκστατική διαίσθηση, Εκστατικός Θαυμασμός. Κι εμείς σκοπεύουμε στο νέο εγχείρημά μας να αδράξουμε κι αυτές τις ποιότητες που διαμορφώνουν κι ανάλογες διαδρομές κι αφηγούνται ιστορίες για "περιοχές μυθικές ή απαγορευμένες" .
(Ποιοι άραγε ορίζουν τι είναι μύθος ή απαγορευμένο ή απρόσιτο για τις μάζες και πόσοι ακόμη κι αυτοαποκαλούμενοι ή θεωρούμενοι ως "επαναστάτες" ενστερνίζονται αυτές τις οδηγίες;)
Κάτι μέσα μας μάς τρώει να αιωρηθούμε πάνω απ'όλη την ακαμψία και στατικότητα και πάνω απ'όλες τις παρανοήσεις του κόσμου, χαράσσοντας ρότα για τη λεωφόρο των...άστρων! Κάνοντας και μια απαραίτητη στάση στο "Μπαράκι στην Άκρη του Γαλαξία", ωθούμενοι από μια αρχέγονη μέθη, για να γευτούμε παράξενα ελιξίρια, μεθυστικά κοκτέηλ αστρικής σκόνης, κοσμικής ακτινοβολίας και φλεγόμενα υπολείμματα αστρικών (κι όχι μόνο) συστημάτων, με παγάκια από την ουρά αλητήριων αστεροειδών.
Και για να καταφέρουμε αυτά κι ακόμη περισσότερα, πρέπει να αφήσουμε τη...βαρύτητα πίσω μας. Χωρίς να ξεχάσουμε να πατάμε και γερά στο έδαφος!

Bρίσκεστε σε "no Gravity Zone" λοιπόν! Γιατί είμαστε ονειροπόλοι και με αιτία:

ΟΝΕΙΡΟΠΟΛΟΙ (του ανιχνευτή)


Ονειροπόλος είναι αυτός που μπορεί να βρει τον δρόμο του μόνο στο φως του φεγγαριού. Τιμωρία του είναι ότι βλέπει το ξημέρωμα πριν τον υπόλοιπο κόσμο. - ΟΣΚΑΡ ΟΥΑΪΛΝΤ

Αυτή είναι και η κατάρα του! Η πιο γλυκιά και πικρή συνάμα, η πιο αποκηρυγμένη και γι'αυτό ανεκτίμητης αξίας, η πιο επικίνδυνη και γι'αυτό άξια μόνο για όσους αντέχουν να τη βαστάξουν, η πιο μαγική και συνάμα απαιτητική, η πιο δύσκολη να περιγραφεί με τη συνηθισμένη μορφή ανθρώπινης έκφρασης, κατάρα του κόσμου ετούτου.
Αλλά τι θα'τανε ο κόσμος χωρίς τους "καταραμένους" του; Αν όχι καταδικασμένος, από πολύ παλιά, σε έλλειψη οξυγόνου και σε πλήρη μαρασμό;

Ονειροπόλοι είναι αυτοί που, με τις (μυστηριώδεις για την κοινή λογική) ενοράσεις και τα όνειρά τους και τη διάθεσή τους να γυρέψουν την εκπλήρωσή τους, επιτρέπουν ακόμα στη γη να γυρνάει!
Oνειροπόλοι είναι αυτοί που βλέπουν όσα οι πιο πολλοί αδυνατούν ή αρνούνται να δουν, γιατί δεν μπορούν να εγκαταλείψουν τη βολή του δοσμένου, καθιερωμένου πλαισίου. Αυτοί που ανακαλύπτουν τις εικόνες πίσω από τις εικόνες ή ανοίγουν το δρόμο προς νέους κόσμους εκεί όπου οι παλιοί αργοπεθαίνουν και σβήνουν.
Αλλά αυτό έχει πάντα τίμημα και τις περισσότερες φορές πολύ σκληρό.
Ονειροπόλοι είναι κι αυτοί που συχνά οδηγούνται στο γλυκόπικρο καταφύγιο της μοναξιάς και στην τρέλα που επίσης συχνά συνοδεύει την "ιερή μέθη" τους. Αυτοί που, διόλου σπάνια, συντρίβονται κάτω από όλη την κακότητα, τη μικροψυχία και το φθόνο που ξεχειλίζει στον κόσμο.
Αλλά και αυτοί οι οποίοι σαν τους τρελούς αλήτες που σέρνονται από μια πλανεύτρα εσωτερική μούσα: "ποθούν τα πάντα ταυτόχρονα, αυτοί που ποτέ δε χασμουριούνται ή λένε έστω και μία κοινοτοπία, αλλά που καίγονται σαν τα μυθικά κίτρινα ρωμαϊκά κεριά, που σκάνε σαν πυροτεχνήματα ανάμεσα στα αστέρια κι από μέσα τους ξεπηδά το μπλε φως της καρδιάς τους, κι όσοι τους βλέπουν κάνουν: Αααα!!!! με θαυμασμό' (να θυμηθούμε και τον Τζακ Κέρουακ στο βιβλίο του "on the road")

Και αυτό που κάνει τη διαφορά είναι ότι... " ο ταξιδιώτης παίρνει μονάχα ένα δρόμο. Ο ονειροπόλος τους παίρνει όλους. "(Julos Beaucarne)

Κυριακή 24 Αυγούστου 2014

η διαυγής ακοίμητη επανάσταση


Μέσα στα τσιμεντένια των πόλεων κλουβιά, μέσα στις ευμετάβλητες σήραγγες του μυαλού, έξω στα σοκάκια και μέσα στις κάμαρες, πίσω από ψιθύρους, κουβέντες, καλωδιωμένες κι ασύρματες ροές ιδεών και φλυαριών..δεν είμαστε μονάχοι. Ηλεκτρομαγνητικοί κατάσκοποι και βελούδινοι ή σιδηρόφραχτοι φύλακες μας αφουγκράζονται κάθε λεπτό. Για λογαριασμό των φατριών που παίζουν τις τύχες και ζωές μας στα ζάρια της διανομής μεριδίων μεταξύ τους. Και μας παρατηρούν, μας εμφυτεύουν πεποιθήσεις, φοβίες και τραύματα, μας υπνωτίζουν. Τρέφονται απ'την άγνοια και την ανασφάλειά μας. Για να μας έχουν σιδηροδέσμιους με υλικές και μη αλυσίδες, γυροφέρνοντας προβλέψιμους αναλώσιμους κύκλους γύρω από τον άξονα της μεγάλης παραίσθησης. Γύρω από το "χρυσό μόσχο".
 Κι αλλίμονο σε όσους μένουν σταθερά και πεισματικά ξυπνητοί, τους αληθινούς ήρωες. Και ακόμα πιο αλλίμονο αν γυρέψουν με τους δικούς τους κάθε φορά τρόπους να φέρουν και στους άλλους λίγο από τη μεταμορφωτική κι απελευθερωτική αίσθηση του να είσαι ξύπνιος. Να σφύζεις από κραδασμούς, από χρώματα, από ανησυχία, από ιδέες που δεν μένουν ποτέ ναρκωμένες, απαράλλαχτες και στατικές. Αλλά γυρεύουν να κάνουν τον κόσμο αυτό που του άξιζε πάντοτε:

μια πραγματικότητα σε διαρκή κίνηση κι εξερεύνηση και υποσχόμενη τις πιο θαυμαστές προοπτικές και τη μορφοποίηση των πιο ανείπωτων θαυμάτων.

 Αληθινοί επαναστάτες είναι αυτοί που, παίρνοντας κάθε ρίσκο της περιπέτειας έξω από τα τείχη του οικείου και ψευδούς, γκρεμίζουν τον κόσμο των εξωτερικών ειδώλων και των εξαρτήσεών τους. Αρχίζοντας από το γκρέμισμα όλων των πλαστών αντικατοπτρισμών τους στα μέσα τους.
Και η διαυγής ακοίμητη επανάσταση δεν έφυγε ποτέ από εδώ. Ακόμα κι όταν φεύγουν οι επαναστάτες. Τις περισσότερες φορές αφανείς, απαρατήρητοι κι άγνωστοι στα πλήθη. Όχι όμως και οι κραδασμοί που αφήνουν πίσω τους και γίνονται αισθητοί σε όσους είναι έτοιμοι να τους εισπράξουν.

Ο Ένοικος...


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου