Χωρίς Βαρύτητα!

ΤΟ " nο Gravity Zone" αποτελεί το παιδί του ιστότοπου γνωστού ως "ενάντια στην επιπεδούπολη" (antidras.blogspot.gr). Με ορμητήριο αυτό το χώρο, ανοίγουμε τα φτερά μας για πτήσεις προς θαυμαστούς, παράξενους, φιλόξενους κι αφιλόξενους, μα σίγουρα θαυμαστούς ορίζοντες. Μακρινούς ή κοντινούς, "εσωτερικούς" κι εξωτερικούς. Μεταφέρουμε εδώ κι επιλεγμένα κείμενα, δικά μας κι όχι μόνο, από το παλιό μπλογκ. Το "παλιό μας σπίτι" θα συνεχίζει να μας φιλοξενεί και αυτό και να αποτελεί σημείο αναφοράς και για καινούργιες εδώ αναρτήσεις μας.
Η
υπέρβαση των ανθρώπινων όντων προς ανώτερα (κι άρα ποιοτικότερα) επίπεδα ύπαρξης αποτελεί, όπως το βλέπουμε εμείς, αποτέλεσμα των ιδιοτήτων εκείνων που συνιστούν το μεγαλείο του ανθρώπου: Απλότητα, Ανεξαρτησία Αντίληψης, Αμφισβήτηση των συλλογικά αποδεκτών καταστάσεων και παραστάσεων, Περιέργεια, Φαντασία, Εκστατική διαίσθηση, Εκστατικός Θαυμασμός. Κι εμείς σκοπεύουμε στο νέο εγχείρημά μας να αδράξουμε κι αυτές τις ποιότητες που διαμορφώνουν κι ανάλογες διαδρομές κι αφηγούνται ιστορίες για "περιοχές μυθικές ή απαγορευμένες" .
(Ποιοι άραγε ορίζουν τι είναι μύθος ή απαγορευμένο ή απρόσιτο για τις μάζες και πόσοι ακόμη κι αυτοαποκαλούμενοι ή θεωρούμενοι ως "επαναστάτες" ενστερνίζονται αυτές τις οδηγίες;)
Κάτι μέσα μας μάς τρώει να αιωρηθούμε πάνω απ'όλη την ακαμψία και στατικότητα και πάνω απ'όλες τις παρανοήσεις του κόσμου, χαράσσοντας ρότα για τη λεωφόρο των...άστρων! Κάνοντας και μια απαραίτητη στάση στο "Μπαράκι στην Άκρη του Γαλαξία", ωθούμενοι από μια αρχέγονη μέθη, για να γευτούμε παράξενα ελιξίρια, μεθυστικά κοκτέηλ αστρικής σκόνης, κοσμικής ακτινοβολίας και φλεγόμενα υπολείμματα αστρικών (κι όχι μόνο) συστημάτων, με παγάκια από την ουρά αλητήριων αστεροειδών.
Και για να καταφέρουμε αυτά κι ακόμη περισσότερα, πρέπει να αφήσουμε τη...βαρύτητα πίσω μας. Χωρίς να ξεχάσουμε να πατάμε και γερά στο έδαφος!

Bρίσκεστε σε "no Gravity Zone" λοιπόν! Γιατί είμαστε ονειροπόλοι και με αιτία:

ΟΝΕΙΡΟΠΟΛΟΙ (του ανιχνευτή)


Ονειροπόλος είναι αυτός που μπορεί να βρει τον δρόμο του μόνο στο φως του φεγγαριού. Τιμωρία του είναι ότι βλέπει το ξημέρωμα πριν τον υπόλοιπο κόσμο. - ΟΣΚΑΡ ΟΥΑΪΛΝΤ

Αυτή είναι και η κατάρα του! Η πιο γλυκιά και πικρή συνάμα, η πιο αποκηρυγμένη και γι'αυτό ανεκτίμητης αξίας, η πιο επικίνδυνη και γι'αυτό άξια μόνο για όσους αντέχουν να τη βαστάξουν, η πιο μαγική και συνάμα απαιτητική, η πιο δύσκολη να περιγραφεί με τη συνηθισμένη μορφή ανθρώπινης έκφρασης, κατάρα του κόσμου ετούτου.
Αλλά τι θα'τανε ο κόσμος χωρίς τους "καταραμένους" του; Αν όχι καταδικασμένος, από πολύ παλιά, σε έλλειψη οξυγόνου και σε πλήρη μαρασμό;

Ονειροπόλοι είναι αυτοί που, με τις (μυστηριώδεις για την κοινή λογική) ενοράσεις και τα όνειρά τους και τη διάθεσή τους να γυρέψουν την εκπλήρωσή τους, επιτρέπουν ακόμα στη γη να γυρνάει!
Oνειροπόλοι είναι αυτοί που βλέπουν όσα οι πιο πολλοί αδυνατούν ή αρνούνται να δουν, γιατί δεν μπορούν να εγκαταλείψουν τη βολή του δοσμένου, καθιερωμένου πλαισίου. Αυτοί που ανακαλύπτουν τις εικόνες πίσω από τις εικόνες ή ανοίγουν το δρόμο προς νέους κόσμους εκεί όπου οι παλιοί αργοπεθαίνουν και σβήνουν.
Αλλά αυτό έχει πάντα τίμημα και τις περισσότερες φορές πολύ σκληρό.
Ονειροπόλοι είναι κι αυτοί που συχνά οδηγούνται στο γλυκόπικρο καταφύγιο της μοναξιάς και στην τρέλα που επίσης συχνά συνοδεύει την "ιερή μέθη" τους. Αυτοί που, διόλου σπάνια, συντρίβονται κάτω από όλη την κακότητα, τη μικροψυχία και το φθόνο που ξεχειλίζει στον κόσμο.
Αλλά και αυτοί οι οποίοι σαν τους τρελούς αλήτες που σέρνονται από μια πλανεύτρα εσωτερική μούσα: "ποθούν τα πάντα ταυτόχρονα, αυτοί που ποτέ δε χασμουριούνται ή λένε έστω και μία κοινοτοπία, αλλά που καίγονται σαν τα μυθικά κίτρινα ρωμαϊκά κεριά, που σκάνε σαν πυροτεχνήματα ανάμεσα στα αστέρια κι από μέσα τους ξεπηδά το μπλε φως της καρδιάς τους, κι όσοι τους βλέπουν κάνουν: Αααα!!!! με θαυμασμό' (να θυμηθούμε και τον Τζακ Κέρουακ στο βιβλίο του "on the road")

Και αυτό που κάνει τη διαφορά είναι ότι... " ο ταξιδιώτης παίρνει μονάχα ένα δρόμο. Ο ονειροπόλος τους παίρνει όλους. "(Julos Beaucarne)

Τετάρτη 27 Αυγούστου 2014

...εικόνες πίσω από και μέσα σε εικόνες...


Μεγάλη πόρνη της Βαβυλώνας, αναμειγμένη με λογής σερνάμενα, παρεισφρύοντα ερπετά!

Το μαύρο ιερατείο που σ'έθρεψε και σε κατηύθυνε δεν έφυγε ποτέ από εδώ. Σε πολλαπλασίασε, σε διένειμε και σε κατένειμε σε πολλαπλά αντίγραφα, σε καίρια πόστα, σε εύηχες διακηρύξεις, σε χάρτες δικαιωμάτων, σε δημοκρατικά αθύρματα, σ'επαναστάσεις στημένες πίσω από σκιές. Για να στηθούν, να υψωθούν και να στεριώσουν τα θεμέλια του ψεύδους με μάσκα αλήθειας, της στομφώδους πλαστικής γλώσσας ως κούφια τιποτολογία, του τεχνο-τρόμου με μανδύα εξέλιξης.

Κρύβεσαι, καμουφλάρεσαι, υποκρίνεσαι. Χωμένη σε προεδρικά γραφεία, σε πριβέ υψηλές συναντήσεις και "δεξιώσεις", σε υπόγειες στοές αραχνιασμένες από του χρόνου σου το βρυκολάκιασμα. Σε χρηματοπιστωικές νέες Ιερές Εξετάσεις, σε ευαγή ιδρύματα, σε αγαθές προθέσεις και φιλανθρωπίες, σε οικολογικές ανησυχίες. Παραμονεύεις, χτυπάς ανελέητα και θολώνεις τα ύδατα. Πίσω από φωλιές μονοθεϊσμών, ιδεολογίες και ιδεολογήματα, τάσεις και ρεύματα, βρήκατε φιλόξενες στέγες. Εσείς ιερείς της πλάνης.

Για να διδάξετε, να νομιμοποιήσετε και να αποθεώσετε την υποκρισία και την τέχνη της μηχανορραφίας ως ανώτατη σπουδή.

Το σκουλήκι τρώει το μήλο από μέσα και καθώς το μήλο καταντάει σιγά σιγά απολειφάδι, το σκουλήκι ξεπετάει με θράσος πια τη θωριά του στο φως. Ένα άρρωστο γκρίζο φως που αντικαθιστά τον ήλιο. Και περηφανεύεστε!
Ότι τα καταφέρνετε να σας αναγνωρίζουν οι στρατιές των θυμάτων ως φρικιά του κέρδους και της εξουσίας απλώς. Ποιους; Εσάς τους μαέστρους της διαστροφής, των ακατανόμαστων παρεκτροπών, των ανήκουστων τελετών που θα έκαναν και τον πιο ακέραιο πολεμιστή να χλωμιάσει από αηδία και ρίγος, έστω και για κάποιες στιγμές.



Εσείς, που τρέφεστε με τον εκχυδαϊσμό της ανθρώπινης φύσης και τη διάχυσή του σε όλα τα μήκη και πλάτη, αποκτώντας παντού νόθα τέκνα και πιστά αναλώσιμα αντίγραφα. Για να τα χρησιμοποιείτε ωσάν ιούς που προσβάλλουν και αποδομούν ψυχοσωματικά τον οργανισμό των ξενιστών. Και γίνονται όλα πιο εύκολα, πιο βολικά κι ας ξεφεύγουν και κάποιοι λίγοι απ'τον έλεγχο...
Εσάς, που σας ερεθίζουν τόσο πολύ το αδικοχυμένο αίμα και η μαζική φρίκη και οδύνη που εκπέμπεται από θηριωδίες και κτηνωδίες, ενίοτε πασπαλισμένες με "ιερά ιδανικά" και πατριωτικά ιδεώδη...
Συνεχίστε να τοποθετείτε, όπως αρέσκεστε, τους συμβολισμούς σας και τις αντεστραμμένες έννοιές σας -ποιος έχει χρόνο και μάτια για παρατήρηση, ε;- παντού: στους μύθους, τις τέχνες, τις επιστήμες και τα γράμματα, στις προσόψεις και στα άδυτα ακόμη και των πιο ιερών σημείων των "ζαλισμένων κοπαδιών"...Που τους διαφθείρετε σώμα, ψυχή και πνεύμα...

Όμως εσείς, φορείς της διαστροφής και πλεκτάνης, μάθετε κάτι που ίσως και να το παραβλέπετε: Μέσα στην παροιμιώδη αλαζονία και το πάθος για ικανοποίηση των βίτσιων σας, γίνεστε όλο και πιο προβλέψιμοι. Κι όλο και περισσότεροι κοιτούν στα ίσια τα σκοτεινά διπρόσωπα μάτια σας. Και οσμίζονται τη δυσοσμία των αποτυπωμάτων σας σε ό,τι αγγίζετε και μιαίνετε.

Τα ξόρκια σας ξεφτίζουν. Το σκοτάδι μετατρέπεται σε φως και υψηλές δονήσεις σαν το διαπερνάς αγνοώντας το.
 Αυτός ο κόσμος δεν σας ανήκει πια. Δεν θα'ναι για πολύ η ιδιοκτησία σας, το κοτέτσι σας.
Το υποψιάζεστε. Και γι'αυτό βιάζεστε να τον παγώσετε σε βαθμό πλήρους ακινησίας.
                          Φοβάστε!

Κι αν και για όσο χρειαστεί, το γεράκι μπορεί να ενδυθεί το φτέρωμα περιστεριού. Και οι πιο συνηθισμένοι μυωπικοί φακοί να διατηρούν από πίσω την πιο διαυγή, σαρωτική όραση που σκορπίζει την υφή της ψευδαίσθησης εις τα εξ ων συνετέθη.
 Η Δράση δεν υφίσταται δίχως Αντίδραση κι ο Καταλύτης ανάμεσα δεν ελέγχεται από εσάς.

Κι επειδή ως Ένοικος ανάμεσα σε Κόσμους, που εκτείνονται σε όλο το φάσμα του χρόνου, αρέσκομαι να παίζω με "νεκρές γλώσσες" - και να φλυαρώ γραφικά όπως τώρα- βάζω τελεία κάπως έτσι:

 est vel lumen in tenebris


Ο Ένοικος...



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου